მირტყავს და მირტყავს ცხოვრება,
თითქოსდა არ ვილახები.
სულში მიმიზნებს პირდაპირ,
სხეულს არ მაჩანს დაღები.
ამ უსასრულო ბრძოლაში,
ჭკუით ვარ გამონარჩევი,
ტკივილს ვიყუჩებ იმედით,
ტირილს ვარ გადანაჩვევი.
ყველას ვგონივარ უდარდო,
ცხოვრებით განალაღები,
გულში კი კვნესის ტკივილით,
შემონაჩვევი დარდები.
და მაინც, არ დავცემულვარ!
ხვთის სიყვარულით ვმაღლდები,...
ჩემი დღეები მუდამ ავდრობენ,
მზიანი დარი სულ ცოტა მქონდა,
მაგრამ ქუხილშიც, ჭექა-ქუხილში,
მე ჩემი სითბო სულ თან დამქონდა.
მზე ღრუბლებიდან თავს ვერ იძვრენდა,
მაშინ მე როცა ძლიერ მციოდა,
ჩემი გარემოს სუსხი და ყინვა,
თურმე სიცივის ნაცვლად მტკიოდა.
ცივმა ტკივილმა წლებთან იარა,
ვერა და ვერა, ვერ გადიარა,
სულ ჩემთან ერთად მოდის და მოდის,
მაგრამ ცხოვრება მაინც...
რა ვქნა?არ ვარ გულზვიადი,
არც თავს ვიქებ დიდებით,
რა ვქნა?მაინც მაგონდებით,
თუმც არაფრად მჭირდებით.
რა ვქნა?თურმე ასეც ხდება,
ზღვაც ივსება ზვირთებით,
ნეტავ რატომ მაგონდებით?
თუ არაფრად მჭირდებით.
მივალ მოვალ ამ სავალში,
ვცხოვრობ ჩემი ფიქრებით,
აჰა, იცი? გაგიხსენეთ,
თურმე ფიქრად მჭირდებით.
მიმობნეულ ოცნებებში,
თითქოს, გხედავთ, გიცქერით,
...
იაგუნდად დამხვევია ფიქრები,
სად ვეძებო სიყვარული პირველი?
დამეკარგა, გამიფრინდა, წავიდა,
რით დავიწყო, რით დავიწყო თავიდან?
მოლოდინში ეს ცხოვრებაც გავიდა,
წლები ჩუმად, შეუმჩნევლად გაფრინდა,
წარსულს დარჩა ყველა მოსაგონარი,
მომავალი უტყვია და მსტოვარი.
გზა აბნეულს სადღაც შემომაღამდა,
უაზრობა არა და არ დამთავრდა!
ამ ღამეში მრჩევნია დარჩენა,
ხვალ თუ ისევ ეს ცხოვრება...
ქალის ბაგე როცა ჰყვავის,
სურნელოვან ვარდის მსგავსად,
მის ტკბილ სურნელს თვით პოეტი,
ხოტბას ასხავს ფიანდაზად,
რათ მიქვია მე ის ბაგე,
მყრალ თუთუნით რომ ამყრალდეს,
და სურნელის ნაცვლად მისგან,
სიმყრალე რომ გამოქარდეს.
ასეთ ბაგეს ვინღა ეტრფის,
იმ ლამაზი სიყვარულით?
იმ ლამაზი წრფელი გრძნობით,
ოცნებით და სიხარულით.
დღეს დაუშრა პოეტს მუზა,
და ოცნებო...
ოცნებებს იწყებ, როდესაც შენში,
რაღაც ან ვიღაც აღვიძებს გრძნობას,
ფიქრით შედიხარ დინების ცეცხლში,
როდესაც გული შეიგრძნობს ტრფობას.
მუზა გეწვევა და შენ ცხოვრებას,
გრძნობით გამთბარი ლექსათ ასახავს,
ასე იწყება ის ყველაფერი,
შემოქმედების წალკოტს რომ ხატავს.
ასე იქმნება ის სილამაზე,
და ის წარმტაცი შემოქმედება,
და ასე იწყებს ლამაზ ოცნებებს,
შენი ფიქრი და შენი...
რამდენჯერ უნდა შევწიროთ პაატა?
რამდენჯერ უნდა მოვკლათ ილია?
ეს მერამდენეთ, ეს მერამდენეთ,
ეს გზა რამდენჯერ გამოგვივლია.
მაინც გვეშლება, მაინც ვერ ვაგნებთ,
სწორი სავალი მაინც გვერევა,
ნუთუ იგივე, ნუთუ იგივე,
იგივე ჭირი აღარ გველევა?!
უკვე რამდენჯერ, უკვე რამდენჯერ,
შურით, ღალატით დაგვიტირია,
უკვე რამდენჯერ, უკვე რამდენჯერ,
სამშობლო ჩვენი გაგვიყი...
ყველა დრო სასურველია ,
ყველა დრო მეფობს მეფურათ,
ფიქრით, მიზნით და ოცნებით,
გრძნობებით თავისებურათ.
ყრმობის სილაღე წარმტაცი,
დაუდეგარი ბავშვობა,
ფეხშიშველ ფეხით სირბილი,
ცელქობა ლაღი ანცობა.
სიყმაწვილე და სიწმინდე,
ბავშვური სულისკვეთება,
სილამაზის და მშვენების ,
სინორჩით გამოკვეთება.
ის სიყვარული პირველი,
და ის საამო შეგრძნება,
მშვენე...
ძველი მიზიდავს თავისკენ მძაფრად,
ახალმა არა, არ გამიკარა,
ძველი შემოდის ჩემში ლამაზად,
და თითიქოს მარტო ძველიღა მკმარა.
ფიროსმანი და იეთიმგურჯი,
საიათნოვა მიღვიძებს მადას,
ტატოსნაირი მკვირცხლი მერანი,
დრეს კი არსითკენ არ იშლის ფაფარს.
გაიშვიათდა ნაღდი და წმინდა,
მოკრძალებულად გრძნობა ჩართული,
რუდუნებით და ვნებით ნათქვამი,
სიყვარულისთვის ლექსი ქარგული. ...
თუ რამე დავაშავე, რაიმე ცუდი,
ღმერთო!მაპატიე თუ მიღო წუნი,
ცოდვილთა შორის შემინდე ცოდვილი,
ღმერთო!შემიწყალე ამ ქვეყნად შობილი.
ღმერთო!დაიფარე ჩემი სამყოფელი,
ღმერთო!დამილოცე ჩემი სალოცველი,
ჩემი სამშობლო და მთელი ჩემი ერი,
ჩემი ოჯახი და ჩემი ფუძე ჭერი.
გამძლედ მომივლინე ყველა განსაცდელი,
მომეც ჯამრთელობა ძალა გასაწევი,
არ მინდა ტყუილა ქონება საძრახელი,
ოფლით მა...
არ გეშინია? არ გეშინია!
მაგრამ ხან და ხან კი გეშინია,
მაგრამ ხან და ხან ენატრი სიკვდილს,
ხან და ხან, როცა ცხოვრება გიმძიმს.
გაწვება გულზე ფიქრი და დარდი,
ღამის კოშმარი, სიზმარი, ცხადი,
ეს საქაოს კანონი არის!
ეს ხომ ეს არის ცხოვრება ნაღდი.
ხან უეცარი, ხანაც მარადი,
სიხარული და სევდა სანამდი,
სანამ სიცოცხლე არის წასვლამდი,
ეს ყველაფერი არის მანამდი.
...
მე შემოვედი შენ სამყაროში,
ვიცი ნასვამი ჰპოვებდი შვებას,
ღვინო თელავდა უძილო ღამეს,
ღვინო გიკლავდა გრძნობას და ვნებას.
ფხიზელი ფიქრებს ვერ ერეოდი,
ღამის კოშმარი ბევრჯერ გალიე,
სიყვარულით და ტრფიბით დამთვრალმა,
განა სათრობლათ წამლათ დალიე.
ვერვინ ხვდებოდა შენს გულის ტკივილს
ვერც მას ხვდებოდნენ, რატომ თვრებოდი,
არვინ იცოდა, რომ მარტოდ მარტო,
შენ დღე და ღამე ფ... |
|
