წუხელ სიზმარში, წუხელ სიზმარში,
ო, ჩემს სიზმარში ო, ჩემს სიზმარში,
როგორ, გვიყვარდა ჩვენ ერთმანეთი,
როგორ, მიყვარდი შენ ერთადერთი.
წუხელ სიზმარში, ვითომ მიჯნურნი,
სულ ხვევნა კოცნით ვიარებოდით,
და სიყვარულის სხივით გამთბარნი,
სასიყვარულო ჰანგით ვმღეროდით,
ნეტავ სიზმარი ამიხდებოდეს,
ცხადში გამათფო შენი სითფოთი,
და თვით ღმერთთანაც რომ შემახვედრა,
მე შენ ...
რა ვქნა?არ ვარ გულზვიადი,
არც თავს ვიქებ დიდებით,
რა ვქნა?მაინც მაგონდებით,
თუმც არაფრად მჭირდებით.
რა ვქნა?თურმე ასეც ხდება,
ზღვაც ივსება ზვირთებით,
ნეტავ რატომ მაგონდებით?
თუ არაფრად მჭირდებით.
მივალ მოვალ ამ სავალში,
ვცხოვრობ ჩემი ფიქრებით,
აჰა, იცი? გაგიხსენეთ,
თურმე ფიქრად მჭირდებით.
მიმობნეულ ოცნებებში,
თითქოს, გხედავთ, გიცქერით,
...
ეჰ! რა ძნელია, გენატრებოდეს,
რაც შეიძლება, რომ ბევრი გქონდეს,
მისაწვდომელი შენს გვერდით იყოს,
და შენი გული მას ვერ წვდებოდეს.
თითქოს შენშია და შენში ცოცხლობს,
მაგრამ თითქოსდა შენშივე კვდება,
ვერ გასცდენია შენს საზღვარს იქით,
შენში გრძნობათა მშვენიერება.
ვერ დაუნახავს სხვას მაგ სინათლე,
განათებული სულის სიწმინდე,
და ვერ მიდიხარ შენ იმის ახლოს,
ვისთანა...
ღმერთი მიუზღავს ყველას თავისას,
თავის წილხვედრი ყველას ერგება,
ყველამ იცოდეს, ყველას ესმოდეს,
რაც არ გერგება, არ შეგერგება!
ასე იყო და ასე იქნება,
წუთია მართლა წუთისოფელი,
თუ მოხვალ წასვლა გარდუვალია,
ფულით ყველაფერს ვერ მოერევი.
აქ სააქაოს გამოცდას,
ზეცას გიფასებს უფალი,
ფულით ფრიადს არ დაგიწერს,
არ გაჭრის ჯიბე მსუქანი.
კაცობის ფასი ფრიადობს. ...
არ გეშინია? არ გეშინია!
მაგრამ ხან და ხან კი გეშინია,
მაგრამ ხან და ხან ენატრი სიკვდილს,
ხან და ხან, როცა ცხოვრება გიმძიმს.
გაწვება გულზე ფიქრი და დარდი,
ღამის კოშმარი, სიზმარი, ცხადი,
ეს საქაოს კანონი არის!
ეს ხომ ეს არის ცხოვრება ნაღდი.
ხან უეცარი, ხანაც მარადი,
სიხარული და სევდა სანამდი,
სანამ სიცოცხლე არის წასვლამდი,
ეს ყველაფერი არის მანამდი.
...
ხანდახან გაბავს ცხოვრება,
ვეღარსად ვეღარ მიდიხარ,
წასული უკან ბრუნდები,
ერთი და იგივე გმირი ხარ.
კვლავ ეწირები შეწირულს,
ასეთი ვის რათ უნდიხარ?
ცხოვრების შეცვლა გაშინებს,
და ამიტომაც ფლიდი ხარ.
აქ ყოფის გემოს ვერ იგებ,
რადგან მონობა არჩიე,
სიცოცხლით ტკბობის მაგივრად,
მონობა ამოარჩიე!
ჰოდა ემონე ყურმოჭრით,
აქ არჩევანი შენია,
მონა მეფისთვის ფასობდეს?
მხო...
გულის წვრთნა დარდით არ შეძლებულა,
მე გვიან მივხვდი, ტკივილმა მასწავლა,
რომ თურმე დარდი გულს ჯაბნის, ერევა,
თურმე ეს ტლივილი მთლიანად გერევა.
მერე შიში გიპყრობს რომ არსად გიწიოს,
რომ შუა გზაზე არსად მოგეწიოს,
შვილს არ დაგაშოროს, ჯერ ხომ მას ჭირდები,
ასეთი ფიქრებით მთელი დღე ჭირვდები.
თურმე გვიანია თითზე კბენანი,
თავს თუ არ მოთოკე მტანჯავი ვნებანი,
სიყრმ...
ყოველთვის ეცადე გულს დარდი აშორო,
გული და დარდი ერთმანეთს მოაშორო,
დარდით ვერასდროს ვერაფერს უშველი,
დარჩები დაცლილი ფლიდი და შიშველი.
ყოველი კარგი გარშემო გაქრება,
იმედის სხივი როდესაც ჩაქვრება,
დარჩები მარტოკა სუსტი და ეული,
შეგრჩება ცხოვრება დარდისგან წყეული.
ამიტომ, ეცადე გულს დარდი აშორო,
გული იმედთან რომ დაახლოვო,
იმედი ღვთის მადლით არის მკობილი,
...
ბნელით მოსილი სამოთხე,
შენთვის ღვთის მადლით ნათდება,
ნათელთან მუდმივ ჭიდილში,
შენი ბნელეთი მარცხდება.
უსინათლოს და უჩინოს,
სულში გაქვს დიდი ნათება,
ღვთიური ნიჭი უფლისგან,
შენში ღვთის მადლად ნათდება.
შენ სიყვარულის მშვენება,
ქალურ სინაზით გამაღლებს,
დედაც გქვია და მეუღლეც,
შენი ოჯახი გახარებს.
თვალის ჩინს, გული გინათებს,
სულის სიწმინდე გიფარავს,
...
იაგუნდად დამხვევია ფიქრები,
სად ვეძებო სიყვარული პირველი?
დამეკარგა, გამიფრინდა, წავიდა,
რით დავიწყო, რით დავიწყო თავიდან?
მოლოდინში ეს ცხოვრებაც გავიდა,
წლები ჩუმად, შეუმჩნევლად გაფრინდა,
წარსულს დარჩა ყველა მოსაგონარი,
მომავალი უტყვია და მსტოვარი.
გზა აბნეულს სადღაც შემომაღამდა,
უაზრობა არა და არ დამთავრდა!
ამ ღამეში მრჩევნია დარჩენა,
ხვალ თუ ისევ ეს ცხოვრება...
ოცდაორმა გაიარა გაზაფხულმა,
ოცდაორმა გაიხურა მარტმა კარი,
მაგრამ დღეს რომ გაზაფხული მიხარია,
არ ყოფილა ჯერ ასეთი გასახარი.
შემომხედე, შემომცინე,
და მითხარი სიხარულით,
"რა მიჭირავს კარგო ხელში,
თუ მიხვდები წრფელი გულით?"
მე ავწიე თავი მაშინ,
და რას ვხედავ-სახეს მზიანს,
ქორჩიოტა მომართვი და
გაზაფხულის ლურჯი ია.
სიხარუმლა ამიტანა,
სიყვარულმა ჟინი ...
თურმე მართლა მყვარებიხარ,
მართლა მომნატრებიხარ,
სულ დაგეძებ, სადაც წავალ,
სუყველგან შენ მგონიხარ.
მაგრამ, არსად აღარ ჩანხარ,
ვერ გავიგე, სადა ხარ,
მაინც ჩემი ოცნება ხარ,
მაინც ჩემი ძალა ხარ.
ჩემი ლექსის ავტორი ხარ,
ჩემი სულის სინათლე,
ჩემი ფიქრის დიდი გორა,
ჩემი ყოფის სიმართლე.
რასაც ვამბობ, შენით ვამბობ,
შენ ერთი ხარ მოამბე,
ჩემი გულ...
ბევრი ვიფიქრე, ძლიერ მინდოდა,
რომ შენ თვალებზე ლექსი ამეგო,
მინდოდა თვალებს რაღაცა ეთქვა,
რომ შენი გულის ძგერა გამეგო.
ამას მე იმ დღეს თითქოს ველოდი,
როცა შენ შემხვდი მთვარიან ღამეს,
როცა ის შუქი მთვარის მომყოლი,
შენ გინათებდა სევდიან თვალებს.
სევდიან თვალებს მოჰყვა სალამი,
გულშიაც თბილმა სიომ დაჰბერა,
და მაგ თვალებმა გამამხელინა,
რისიც არ მსურდა დღემ...
ისევ ჩუმი ოცნებები,
ისევ ჩუმი ფიქრები,
გადაღლილი სხეული და
მოგალობე რითმები.
ისევ ისევ მონატრება,
ისრვ ისევ ლოდინი,
ნეტავ როდის დამთავრდება
ამდენი მოლოდინი?
ჩაძირვები ოცნებებში,
იმედები ფიქრებში,
უკვეთესის მოლოდინში,
უკვეთესის იმედში.
გარდასული დრო და ჟამი,
გაცრეცილი წარსული,
აწმყო ფუჭი, მოიმედე,
მომავალი არ თქმული.
ყველაფერი არეული, ... |
|
