გულის წვრთნა დარდით არ შეძლებულა,
მე გვიან მივხვდი, ტკივილმა მასწავლა,
რომ თურმე დარდი გულს ჯაბნის, ერევა,
თურმე ეს ტლივილი მთლიანად გერევა.
მერე შიში გიპყრობს რომ არსად გიწიოს,
რომ შუა გზაზე არსად მოგეწიოს,
შვილს არ დაგაშოროს, ჯერ ხომ მას ჭირდები,
ასეთი ფიქრებით მთელი დღე ჭირვდები.
თურმე გვიანია თითზე კბენანი,
თავს თუ არ მოთოკე მტანჯავი ვნებანი,
სიყრმ...
ყოველთვის ეცადე გულს დარდი აშორო,
გული და დარდი ერთმანეთს მოაშორო,
დარდით ვერასდროს ვერაფერს უშველი,
დარჩები დაცლილი ფლიდი და შიშველი.
ყოველი კარგი გარშემო გაქრება,
იმედის სხივი როდესაც ჩაქვრება,
დარჩები მარტოკა სუსტი და ეული,
შეგრჩება ცხოვრება დარდისგან წყეული.
ამიტომ, ეცადე გულს დარდი აშორო,
გული იმედთან რომ დაახლოვო,
იმედი ღვთის მადლით არის მკობილი,
...
ბნელით მოსილი სამოთხე,
შენთვის ღვთის მადლით ნათდება,
ნათელთან მუდმივ ჭიდილში,
შენი ბნელეთი მარცხდება.
უსინათლოს და უჩინოს,
სულში გაქვს დიდი ნათება,
ღვთიური ნიჭი უფლისგან,
შენში ღვთის მადლად ნათდება.
შენ სიყვარულის მშვენება,
ქალურ სინაზით გამაღლებს,
დედაც გქვია და მეუღლეც,
შენი ოჯახი გახარებს.
თვალის ჩინს, გული გინათებს,
სულის სიწმინდე გიფარავს,
...
იაგუნდად დამხვევია ფიქრები,
სად ვეძებო სიყვარული პირველი?
დამეკარგა, გამიფრინდა, წავიდა,
რით დავიწყო, რით დავიწყო თავიდან?
მოლოდინში ეს ცხოვრებაც გავიდა,
წლები ჩუმად, შეუმჩნევლად გაფრინდა,
წარსულს დარჩა ყველა მოსაგონარი,
მომავალი უტყვია და მსტოვარი.
გზა აბნეულს სადღაც შემომაღამდა,
უაზრობა არა და არ დამთავრდა!
ამ ღამეში მრჩევნია დარჩენა,
ხვალ თუ ისევ ეს ცხოვრება...
ოცდაორმა გაიარა გაზაფხულმა,
ოცდაორმა გაიხურა მარტმა კარი,
მაგრამ დღეს რომ გაზაფხული მიხარია,
არ ყოფილა ჯერ ასეთი გასახარი.
შემომხედე, შემომცინე,
და მითხარი სიხარულით,
"რა მიჭირავს კარგო ხელში,
თუ მიხვდები წრფელი გულით?"
მე ავწიე თავი მაშინ,
და რას ვხედავ-სახეს მზიანს,
ქორჩიოტა მომართვი და
გაზაფხულის ლურჯი ია.
სიხარუმლა ამიტანა,
სიყვარულმა ჟინი ...
მირტყავს და მირტყავს ცხოვრება,
თითქოსდა არ ვილახები.
სულში მიმიზნებს პირდაპირ,
სხეულს არ მაჩანს დაღები.
ამ უსასრულო ბრძოლაში,
ჭკუით ვარ გამონარჩევი,
ტკივილს ვიყუჩებ იმედით,
ტირილს ვარ გადანაჩვევი.
ყველას ვგონივარ უდარდო,
ცხოვრებით განალაღები,
გულში კი კვნესის ტკივილით,
შემონაჩვევი დარდები.
და მაინც, არ დავცემულვარ!
ხვთის სიყვარულით ვმაღლდები,...
ბედის მორჩილად თვით ღმერთმა შეგქვმნა,
მასთან ჭიდილის არ მოგვცა ნება,
ბედი ბედია, თავად გვეწვევა,
იმას აგვიხდენს რაც დაგვეწერა.
არც გამოგიკლებს, არც ჩაგიმატებს,
სიზუსტის დაცვა მისი წესია,
ბედი ბედია, არ შეებრძოლო,
რომ შეეგუო უკეთესია!
მხოლოდ ეცადე, არ დაგაჩოქოს,
ძალა აჩვენე გასაკვირველი,
იმით აჯობებ, თუ არ გაგტეხავს,
მის მწარე ხვედრსაც თუ გაუძელი.
ბედი ბ...
ხან სინათლეა, ხან სიბნელეა,
ხან გონებაში ეჭვები ავდრობს,
როცა ცხოვრება თითქმის გაწვალებს,
და როცა გული ფიქრობს და დარდობს.
ხან სიძნელეა, ხან სიადვილე,
ხან გამტყუნება, ხან გამართლება,
და თუ ცხოვრების ფერხულს ჩამორჩი,
ძნელია მერე მისი გასწრება.
ზოგს იმდენი აქვს თავზე გადადის,
ზოგს სულ არაფრის არ აქვს შეძლება,
ზოგის ბეღელში აღარ ეტევა,
ზოგის ...
ჩემი დღეები მუდამ ავდრობენ,
მზიანი დარი სულ ცოტა მქონდა,
მაგრამ ქუხილშიც, ჭექა-ქუხილში,
მე ჩემი სითბო სულ თან დამქონდა.
მზე ღრუბლებიდან თავს ვერ იძვრენდა,
მაშინ მე როცა ძლიერ მციოდა,
ჩემი გარემოს სუსხი და ყინვა,
თურმე სიცივის ნაცვლად მტკიოდა.
ცივმა ტკივილმა წლებთან იარა,
ვერა და ვერა, ვერ გადიარა,
სულ ჩემთან ერთად მოდის და მოდის,
მაგრამ ცხოვრება მაინც...
წუხელ სიზმარში, წუხელ სიზმარში,
ო, ჩემს სიზმარში ო, ჩემს სიზმარში,
როგორ, გვიყვარდა ჩვენ ერთმანეთი,
როგორ, მიყვარდი შენ ერთადერთი.
წუხელ სიზმარში, ვითომ მიჯნურნი,
სულ ხვევნა კოცნით ვიარებოდით,
და სიყვარულის სხივით გამთბარნი,
სასიყვარულო ჰანგით ვმღეროდით,
ნეტავ სიზმარი ამიხდებოდეს,
ცხადში გამათფო შენი სითფოთი,
და თვით ღმერთთანაც რომ შემახვედრა,
მე შენ ...
რა ვქნა?არ ვარ გულზვიადი,
არც თავს ვიქებ დიდებით,
რა ვქნა?მაინც მაგონდებით,
თუმც არაფრად მჭირდებით.
რა ვქნა?თურმე ასეც ხდება,
ზღვაც ივსება ზვირთებით,
ნეტავ რატომ მაგონდებით?
თუ არაფრად მჭირდებით.
მივალ მოვალ ამ სავალში,
ვცხოვრობ ჩემი ფიქრებით,
აჰა, იცი? გაგიხსენეთ,
თურმე ფიქრად მჭირდებით.
მიმობნეულ ოცნებებში,
თითქოს, გხედავთ, გიცქერით,
...
ამბობდნენ და არ მეჯერა,
გულს ბრძანება არ ეხება,
ნაბრძანები სიყვარული,
არადა არ შეიძლება.
გული როცა გულად გულობს,
მბრძანებელი თვითონ არი,
გრძნობის ტახტზე დაბრძანებულს,
თავად ძალუძს გახსნას კარი.
თუ ჩარაზა მაშინ მტრისას,
ყველა ხერხი არის მცდარი,
ხერხი ჯობნის ღონეს მაგრამ,
გულთან ისიც სუსტი არის.
და როს გული სიყვარულით,
სულ პირამდე აივსება,
...
მინდა, დავწერო ლექსი,
ჩვეულად მოდის მუზა,
ბოღმა მაწვება ყელში,
დარდმაც აუშვა ღუზა.
აფრა აქაჩა ფიქრმა,
გარეკა გემი ზღვაში,
ტალღა მოდენა ქარმა,
მიუძღვის მოუსავალში.
დროა, დაბრუნდე უკან,
სანამ ნაპირი მოჩანს,
იმედი მიზის ყურთან,
და დარდისაგან მმორჩავს.
იმედი გულად იმედობს,
ქარს ტალღა მიაქვს უკან,
გემიც მოადგა ნაპირს,
დარდმაც დააბა ღუზა.
2005წელი.
ეს ... |
|
