ისევ თავიდან დაიწყო ჯოჯოხეთი, წამება, მიწაში გამოკეტილი სულისა, ასეც ვიცოდი, თავიდანვე ვგრძნობდი რომ მე ეს მომელის, რომ ჯოჯოხეთში უნდა ვიწამო ოღონ აქ, , აქ ამ დაწყევლილ მიწაზე. ვატყობ მთავრდება ის პატარა იმედებიც რომლებიც ცხოვრების ძალას მაძლევდნენ და ისევ მელოდება მარტოობის ასი წელი, ღამურასავით გარიყულმა უნდა დავიდო ბინა, სადღაც ბნელ გამოქვაბულში და იქიდან უყურო სამყაროს ხიზანმა, ,...
სადღაც დაიქცა ღვინო და ჯამში ელავს წვეთები მარადისობის, გეძახდი გუშინ ღრუბლებით მთვრალი, სევდიანი და უსუსური, ახლა არ ვიცი სად დათრევდა ქარები ამ ხმას, ჯერ არ ამოსულს და უკვე გამხმარს, გაცრეცილს ზამთრის დღესავით. ნეტავ რომელი ქუჩა მიხმობდა ასე რომ ძგერდა გული საბრალო, ან რომელ ცაზე მიცურავდნენ ფანტაზიები, ხელში იებით და იმედებით.
მიყვარდიიიი ...
სიგიჟემდე , როგორ ფაქიზად და აღტ...
2013, 24 თებერვალი, 19:36
|
|
