ის იყო მთლიანად ბუნებრივი გოგო რომელიც არანაირ ხელოვნურ საშვალებას არ მიმართავდა და რადგან მშობელ ბუნებასაც მისთვის არაფერი სახარბიელო გაემეტებინა, გამოიყურებოდა მინდვრის დაჩაგრული ყვავილივით, რომელიც სხა ყვავილთა ჩრდილში ათასგვარად იგრიხება მაგრამ მზის სხივს ვერ პოულობსს. Mმოკლედ მარინა სილამაზით და სინაზით ვერ დაიკვეხნიდა, მაგრამ როგორც ხშირად ხდება და გვირგვინის წნულის გასამაგრებლად ობოლ ყვავილსაც დაახვევენ ხოლმეე, მარინაც ერთი ჩვენებური ბუღასლტრის ყურადგების ცენტრში მოხვდა.
ვალოდიას ანუ ჩვენებურად ვანოს ბევრ უაზრო, მოსაწყენ ხასიათთან ერთად ერთი განსაკუთრებული თვისებაც ქონდა ყველგან და ყველაფერს ითვლიდა, მაგალითად, სუპში კართოფილებს, ხახვის ფურცლებს სალათაში, ვარსკვლავებს მოწმენდილ ცაზე, გრუბლებს ავდარში, ის ყველგან და ყველაფერში ითვლიდა, მის თავში მხოლოდ ციფრები დაფრინავდნე, რომლებიც ხან იკრიბებოდნენ, ხან იყოფოდნე, მრავლდებოდნენ, უყვარდა განსაკუთრებულად კნჭების თვლა როცა ის მშობლიური სოფლის პატარა მდინარის პირას დაჯდებოდა და რაღა თქმა უნდა ფულის თვლა ხომ მისი ჰობი გახლდათ, მათ ერთმანეთი ძალიან უცნაურ სიტყვაციაში გაიცნესს, ზუსტად მაშინ შეეჯახა მარინა როცა მარშურტკის მძღოლისგან დაბრუნებულ ხურდებს ითვლიდა გულმოდგინებით და სულყველა ძირს მოეფანტა, ახლაც არ იცის იმ წუთში რატომ გაჩუმდა და რატომ გდაყლაპა სიმწარე ვანომ, ხშირად უკითხავს მის მერეც საკუთარი თავისთვის მაგრამ პასუხი ვერ უპოვია დღემდეე. ორივენი ხურდას კრეფდნენ და როცა მუჭში 5 თეთრით ნაკლები აღმოჩნდა რამოდენიმეჯერ თავაზიანადც კი შეკადრა გაწითლებულ გოგონას თქვენ გექნებათო, მაშინ მარინას ამისთვის ყუირადღება არ მიუქცევიაა მშვიდად უბოდიშებდა და ყველაფერი ამით დასრულდებოდა, რომ მათი თვალები წუთით არ შეხვედრილიყვნენ ერთმანეთს, ვანომ სათველეც კი მოძრო, რაც ძალზე იშვიათობა გახლდათ დღისით. შემდეგ ყვებოდა ორივე თითქოს იმ წამს რაღაც ძალიან თბილი იგრძნეს მუცელში და გულიმა დიდი სისწრაფით დაიწყოთ ცემა, გაშტერებულები უყერებდნენ ერთმანეთს სანამ უცნობმა გამვლელმა პირდაპირ მათ შუა არ გაიარა.
-ვანო. Mსწრაფ გაუწოდა ხელი გონს მოსულმა და სათვალე თავის ადგილს დაუბრუნა.
-მარინა. ჩუმად წრმოსთქვა გოგომ, თუმცა ხელის გაწვდა დაავიწყდა და არც ის შეუმჩნევია როგორ ელოდნენ მის ხელს, საერთოდ ყურადრებიას არც არასოდეს აქცევდა ასეთ დეტალებს და თავაზიანობაშიც მოიკოჭლებდა. ვნომ უხერხული მოძრაობით, შეიძლება გადამეტებული თავაზიანობითაც კი ნაყინზე დაპატიჟა იგი, თვითონვე მოაცუნცულა იმის შიშით რაიმე ძვირი არ არჩიოსო და ასე ისხდნენ გაჩერების გრძელ სკამზე კაი ხნით და თითქოს არც არსებობდნენ ამ ქვეყნათ თავიანთი ვალდებულებებით, პრობლემებით და საქმით. Gგვიან გაახსენდათ ორივეს დროო და სწრაფად დატოვეს იქაურობაა. A
Mმაგრამ ვანო სამსახურში აღარ დაბრუნებულა თავის ციფრებთან, იგი თავის ერთადერთ მეგობართან წავიდა რომელზეც ახლა მოგახსენებთ, უფრო სწორედ შევეცდები მისი უცნაური ბიოგრაფია შემოკლებით გიამბოთ.