ზუსტად არ ვიცი საიდან დამეწყო ან როდის ადამიანების მიმართ უნდო, ცივი და აუტანელი დამოკიდებულება, მაგრამ ერთი რამ ცხადია ახლა მე ისინი მძულან. მეზიზღება მათი პრიმიტიული ლაპარაკი, მუცლის ამოვსებაზე და უცნობ საიდულმლოებით მოცულ პოლიტიკაზე, რომლის ასავალ დასავალი არცერთმა არამც თუ იცის არამედ თვითონ სიტყვის ნამდვილი არსი არ ესმით. მძულს მათი დიდკაცუნა იერი როცა მატლებივით დაღოღავენ სხვის ფეხებთან, მძულს და ვცდილობ კიდეც თავი შორს დავიკავო ან სულაც გადავიკარგო მაგრამ არ გამოდის, ეკონომიური სახსრები ამის საშუალებას არ მაძლევს.
Fფიქრი... .
ამოუცნობი, საშინელი ფიქრი იმედგაცრუებული ადამიანისა, შური და ზიზღი ერთად შენივთული ბორგავს მის სულში, ბორგავს და თვალებიდან აფრქვევს მრისხანებას, ზოგჯერ კი უბიწო ცხვარივით უმანკო, კეთილი და მშვიდი მიჩერებია ვიღაც მანდილოსანს, რომელიც იქვე ახლოს მდგარ სკამზე ზის და მალულად აპარებს თვალებს ვაჟისკენ.
დილის ცხრაზე ქალის კივილმა გააყრუა სადარბაზო, გლდანის II მიკრო რ-ნის, 37-ე კორპუსთან უამრავი პოლიციის მანქანა გაჩერდა, მეორე სართულზე მდგარი ხალხი თვალებზე ხელს იფარებდა და იწყევლებოდა. მთელი სადარბაზო შეიარყია მომხდარმა. მათი მეზობელი 17 წლის მოცეკვავე გოგონა ოჯახის ახლობელმა იპოვა, მას შემთხვევით შეუღია კარები და საძინებელში უნახავს მკვდარი. როგორც ამბობდა და მერეც დაადასტურეს გაუპატიურებული იყო საწყალიო. არადა ბედად წინა დღით წასულადნ მშობლები რაიონში და მარტო დაუტოვებიათ ეს ულამაზესი გოგო. ბევრი მითქმა-მოთქმა მოყვა ამ ყველაფერს, გამომძიებელი და ხალხის უმეტესობა იმ აზრისკენ იხედებოდა, რომ მანიაკი გამოჩნდა ქალაქში, უმცირესობა მის ნარკომან მეზობელს სვრიდნენ შიგ, ზოგი ზიზღის, ზოგიც შიშის გამო. თორემ ჩემზე უკეთ ეს ვინ იცოდა, ეს პირველი შემთხვევა იყო, ანუ როგორც იტყვიან გეშის აღება, ნადირისა არ იყოს სისხლის გასინჯვის მომენტიდან მის დაუვიწყებელ გემოს, რომ ეძებს და უმისოდ აღარ შეუძლია. ჩემსავით რისკზე მიდის რათა გაძღეს ახალი ცხელი სისხით და ლეშით. მის მერე სამი წელი არავის გავკარებივარ ახლოს, მხოლოდ სამსახური, სახლი და კომპიუტერი. სკაიპში რამოდენიმე ახალგაზრდა დავიმეგობრე დროს ვკლავდი. ერთი ისე გამითამამდა რომ პაემანზე თვითონ დამპატიჟა, ძალიან ახალგაზრდა და ლამაზი იყო ჩემი ახლად ნანახი მსხვერპლი, მრგვალი ვიწრო წელი ქონდა და ამობურცული ვნებისმომგვრელი დუნდულები, სქელი ტუჩები, სწორი კოხტა ცხვირი და მუქი ფერის თვალები. როგორც ამბობდა ძველი ტრადიციებით ცხოვრობდა, (მხოლოდ სიტყვებით რაღა თქმა უნდა.) მხოლოდ თავისუფალ ჩაცმას, გენდერულ თანასწორობას და თავის ჭკუაზე სიარულს ვერ ელეოდა, დანარჩენს (რავი თუ კიდევ დარჩა რამე). ტრადიციული ქართული ცხოვრებით მიუყვებოდა. იმ დღეს რესტორნში ვიყავით კარგად მოულხინეთ და კაი ფულიც დავხარჯე, გამოსვლისას შევთავაზე რომ ჩემთან წავსულიყავით და იქ გაგვეგრძელებინა. დიდის ამბით და ხაზგასმით განმიცხადა: “ამას როგორ კადრულობ ქალიშვილი ვარ”ო, მეც მოკრძალებულად გავახსენე წეღანდელი კოცნა და ფერება, რაზეც “ეგ იმას კი არ ნიშნავს შენთან დაწოლა მინდოდეს, ისე უბრალოდ ყველა კოცნის ბიჭს”ო განმიცხადა შეზარხოშებულმა. არ ვიცი იმ მომენტში რა ეშმაკი მეცა ეს მთვრალი ლიციმერი ხორცის უსულო, ცარიელ მასად მეჩვენა რომლის მიმართ იმ წუთს უძლიერეს ზიზღს ვრგძნობდი.
როცა სახლში მივიყვანე, სადარბაზოდან გამოვედი და რკინის კარს ამოვეფარე, მარტო დარჩენილი უხმოდ აუყვა კიბეს ამ დროს მეც შემოვძვრი და მსხვერპლს უკან ავედევნე. მე-4 სართულზე შედგა და კარებს გასაღები მოარგო, სულ ხუთიოდე მეტრი მაშორებდა მის თავს, მეორედ გადაატრიალა თუ არა დავიძარი, ზუსტად იმ დროს როცა გასაღებს იღებდა ინერციით დავეტაკე და შიგნით შევცვივდით, გოგო გაკვირვებული მიყურებდა და თანდათან შიში უდგებოდა თვალებში. კარები შიგნიდან გადავკეტე და იატაკზე გაშხლართულს თმებში ვეცი, კივილს აპირებდა მაგრამ ისეთი სილა ვთხლიშე, რომ ცხვირიდან ნიაღვარად წამოუვიდა სისხლი. მაინც წამოიკივლა სულ მთლად დამფრთხალმა და ტირილი დაიწყო. ასე თმების წეწვით მივათრიე საძინებლამდე და ლამაზად დაწყობილ ტახტზე დავაგდე. პირწმინდად გამქრალიყო მისი დამცინავი, ამპარტავანი იერი, სახის ამაყი მეტყველება ახლა შიშს მოეცვა და მთლად გაეფერმკრთალებინა. ხელები მისივე “კალგოტკით” გავუკარი და საწოლის თავზე მივამაგრე, დიდი შავტარიანი მაკრატლით შემოვაჭერი ტანსაცმელი და ზევიდან დავაწექი, ფეხებით წინააღმდეგობას მიწევდა და მახსოვს სანამ მაკრატელი ყელზე არ მივაჭირე არ დამნებდა. მთელი ძალით მივეცი თავი ვნებათაღელვას, მისი ცრემლები და ადგილ-ადგილ ვნება შერეული წამოკივლება სულ მთლად მაგიჟებდა: მალე ზიზღი, ძრწოლვა, შიში ერთდროულად მომაწვა შიგნიდან ყელში მთელი ძალით ჩავარჭვე მაკრატელი და სათითურებს მოუჭირე. ცხელმა სისხლმა მთელი სახე ჩამომბანა და თითქოს დააწყნარა სულში გაღვიძებული დემონი, რომლის დაუბდობელი, სისხლიანი თვალები მსხვერპლის უკანასკნელ ხროტინთან ერთად გაიპარა.