ადამიანების ბაზარზეე მწვანეს აქვს გასავალიი, უფრო სწორედ მწვანე ლიდერობს, ისედაც ძველი გადმონაშთიი სიმბოლიკისაა რომელიც მწვანეს აღიქვამს როგორცც ხსნის გზადდ, კარგად ეგუებაა, კარგად ღებულობსს წითელზე გაშეშებული, იდზულებით გაქვავებულიი ახალ ფერს და ხსნანს. ახლა ძალიან მოკლე შორტებს, გამჭირვალე მაიკბსს, ფეხზე შემდგარ ძუძუებსს და ნანხევრად გამოჩენილ დუნდულებს დიდი გასაღებაა აქვს ადამინების უკიდეგანო ბაზარში და იყიდება, ზოგჯერ შეპარულადაც საღდება უხილავიი ლტოლვები, ვნნებები და ადამინური ენერგიებიი თითქმის უფასოდდ, კაპიკებში. საკმარისიაა 50 თეთრი გაიმეტოსს ადამიანნმა და იმგზავროსს, ანდაც ისეე უბრალოდდ სამსახურიდან ფეხით გაუყვესს სახლის გზასს. დატვირთული მივა სახლში ახალი შენაძენებით, ახალი სასიამოვნო ტვირთით, ოღონდ ეგაა ვერ ჩამოცლის სადმე ამ საქონელს, ვერც შეინანხავს და ვერც რამეში გამოიყენნებს, ვერც მოიშორებსს და რაღაც დოზით გააწამებსს მთელი ღამეე მისი მიმზიდველობა და ფუყე, გამოუყენნებელი უშინაარსოო არსიი. მიტომაცაა ზოგი რომ ერიდება კიდეცც ასეთ ტვირთს და თავს არიდებსს ათასფრად მოელვარე იეფფასიანნ ბაზარსს ადამიიანნებისასს. ახალგაზდები კი, რომელთაც ჯერრ ტვირთის ტარებაა ეხალისებათ პირიქით მიელტვისს მისკენ, აქ სრული ჰარმონიააა, თვითონაც ყიდისს სხვისასაც ყიდულობსს, ზოგჯერრ წონანში და ფასში ვერ ერგებიან, ვერ თანხმდებიან მაგრამ ეს არაფერიი ყველას გამოუჩნნდება ხოლმეე თავისი მუშტარიი დაა ასეე ნერვოზებთან ერთად ჰაერში დაფრინავს ათასიი საალერსოო სიტყვაა, პატარა ლექსიი თუ ციტატაა რომელიმეე გამოჩენილი ადამიანებისაა, რომლებთაც თავის ცხოვრებაში არაფერი გაუყიდიათ. დუღს დუღს და სადაცაა წალეკავსს უკვე ძირ გამოთხრილ, ჯებირად შემდგარ სინდისსს ადამიანისას ბაზრისს უკიდეგანოდ გაშლილი საზღვრები რომელშიც ყველაფერიი თავისუფლადდ იყიდება..