ადმიანს თავისი განვლილი ცხოვრება უფრო აშინებს ვიდრე სიკვდილი, იცის რომ არაფრის გამოსწორება არ ძალუძს, ისიც იცის რომ მასავით დამნაშავეა ყველა მის გარშემო, მასავით ცოდვილი და უბედური, უბედური თავის ნამოქმედარით, საქმით, ფუჭად გადაყრილი წლებით და სულიერი უკმარისობით, რომელიც სულ ამოსძახებდა სადღაც სიღრმიდან, გულის უფრსკრულიდან ცდილობდა ხმა მიეწვდინა, მაგრამ ვერ გაიგო, ვერ შეიგრძნო. ს...
|
|