აღმოჩნდა, რომ ფერი შეიძლება გამოყენებულ იქნას წამების მეთოდად. მას „თეთრ ოთახს“ უწოდებენ და ითვლება ფსიქიკური აშლილობის ერთ-ერთ ყველაზე საშიშ ფორმად. მეთოდი ახალი არ არის, მაგრამ განსაკუთრებული პოპულარობა მოიპოვა ირანში ბოლო ომების შემდეგ.

„თეთრი ოთახი“ არის ფსიქოლოგიური წამების ფორმა პატიმრების სრული იზოლაციისა და სენსორული ინფორმაციის შეზღუდვის სახით.

პატიმარს ათავსებენ საკანში ან ოთახში, სადაც აბსოლუტურად თეთრი კედლებია. თეთრეული, ციხის ტანსაცმელი, კარი, განათება და სხვა ყველაფერი საკანში თეთრია, საჭმელიც კი თეთრი ბრინჯია.

უფრო მეტიც, სენსორული ინფორმაციის შეზღუდვა გამოწვეულია არა მხოლოდ ფერით, არამედ სრული სიჩუმით. პატიმარი იზოლირებულია და არავისთან საუბარი არ შეუძლია.

თუ პატიმარს სურს ტუალეტით სარგებლობა, კარის ქვეშ თეთრი ფურცელი უნდა შეაცუროს მცველისთვის, როგორც სიგნალი. მცველის ფეხსაცმელი იმდენად უხმაუროა, რომ პატიმარს არ ესმის არც ერთი ხმა, გარდა იმისა, რასაც თავად აკეთებს.

ციხის საკანში ყველაფერი, საკვების ჩათვლით, თეთრია. გარდა ამისა, საკანში და მის ირგვლივ სრული სიჩუმეა და პატიმარს ესმის მხოლოდ ის ხმები, რომელსაც თავად წარმოქმნის.

როგორც ხედავთ, თეთრი ოთახის წამებას არაფერი აქვს საერთო ცემასთან ან ტკივილთან. თუმცა, ეს კიდევ უფრო უარესია, რადგან არსებითად ადამიანის ტვინს ურტყამს. როგორც წესი, ასეთი სასჯელის მიზანია პატიმარში შიშის დანერგვა, თუმცა შედეგები უფრო სახიფათოა, ვიდრე უბრალოდ „პატიმრის შეშინება“.

პატიმარი თანდათან კარგავს საკუთარ თავს, როგორც პიროვნებას. ვერ იხსენებს, ვინ არის და საიდან. გარდა ამისა, თეთრ ფერთან დაკავშირებული ფობია უვითარდება.

ამ წამების შედეგია პიროვნების განადგურება და გრძნობების დაბინდვა. გარდა ამისა, პატიმარს უჩნდება თეთრი ფერის შიში და ის წყვეტს ნაცნობი ადამიანების ცნობას.

ჩვენს დროში „თეთრ ოთახს“ ირანში რევოლუციური გვარდია იყენებდა და პატიმრები ძირითადად ჟურნალისტები იყვნენ. ამირ ფახრავარმა, ერთ-ერთმა ტყვემ, მოგვიანებით აღწერა ეს გამოცდილება, როგორც გამაოგნებელი და არაადამიანური. ფახრავარის საქმის დოკუმენტირება მოახდინა ორგანიზაციამ Amnesty International 2004 წელს, როდესაც ის აწამეს.

2004 წელს ამირ ფახრავარს, ირანული თეთრი ოთახის პატიმარს, 8 თვის განმავლობაში აწამებდნენ. იმ დროის კოშმარებს დღემდე ვერ იშორებს.

„რვა თვე ვიყავი იქ და ამის გამო მშობლების სახეებს ვერ ვიხსენებდი. როდესაც საბოლოოდ მოვიპოვე თავისუფლება, შეუძლებელი იყო ჩემთვის გეწოდებინა ნორმალური ადამიანი“ – ამბობს ფახრავარი.

მსგავსი მაგალითები მოხდა ირლანდიაში, აშშ-სა და ვენესუელაში. „თეთრი ოთახის“ წამება არის ფსიქოლოგიური ზემოქმედება, რომელიც ანგრევს პატიმარს და ციხიდან გამოსვლის შემდეგაც აღდგენას ვერ ახერხებს. ფსიქიატრიული სესიები შეიძლება გარკვეულწილად დაეხმაროთ, მაგრამ სრული გამოჯანმრთელება აბსოლუტური და შორეული ოცნებაა.

როგორც კი ადამიანი „თეთრ ოთახს“ გამოცდის, ის აღარ უბრუნდება ნორმალურ მდგომარეობას. შინაგანი განადგურება სიცოცხლის ბოლომდე მასთან რჩება.

ასევე დაგაინტერესებთ:

1. შემზარავი ექსპერიმენტი, რომელმაც მეტყველების პრობლემები გამოიწვია

2. ძალიან უცნაური წვეულებები მე-19 საუკუნეში

3. რამდენ ხანს შეგვიძლია ვიცოცხლოთ წყლის გარეშე და რა პირობებში?

4. შფოთვა შიშს და ორჭოფობას ბადებს: მის მოშორებას ცისფერი ნივთებით შეძლებთ

5. თუ სწრაფად დამშვიდება გსურთ, სახე ან ზურგი დაინამეთ: ფსიქოლოგის რჩევები

6. ნეგატივი გადამდებია: შემოიკრიბეთ ხალხი, რომლიდანაც მაქსიმუმ სარგებელს მიიღებთ

7. ყველაზე აბსურდული სამსახური წარსულიდან

8. ემოციური ძალადობის 30 ნიშანი

9. ილონ მასკი აცხადებს, როდიდან შეძლებენ ჩიპების გამოყენებას ადამიანებში

10. შიში სასარგებლოა: სტრესი და პანიკა სწორი გადაწყვეტილების მიღებაში გვეხმარება

უფრო მეტი იხილეთ აქ: Yoona-ს არხი