“ირგვლივ მხოლოდ გიჟები არიან", ამგვარ წინადადებას ხშირად გაიგებთ. სინამდვილეში, მსოფლიოში საკმაოდ ბევრია სხვადასხვა სახის ფსიქიკური აშლილობის მქონე ადამიანი. მაგრამ არ ღირს „არაადეკვატური“ ადამიანის უეცარი თავდასხმის შიში, თითოეული ჩვენგანი შეიძლება გახდეს ის, ვისაც ფსიქიატრის დახმარება სჭირდება.

მტერი, რომელიც არ არსებობს

„დაიცავი შენი ოჯახი ბაქტერიებისგან“, „ყველა დაავადება ჭუჭყიანი ხელებისგან მოდის“, „სისუფთავე ჯანმრთელობის გასაღებია“ - იმდენი ლოზუნგი, ინფორმაცია და საშინელი ამბავია ცუდი ჰიგიენის ტრაგიკული შედეგების შესახებ. და ვიწყებთ ხელების დაბანას. ჯერ გასეირნების შემდეგ და ჭამის წინ. შემდეგ ორჯერ გასეირნების შემდეგ. შემდეგ, ყოველ ჯერზე, როცა ბინის რომელიმე კარის სახელურს ან რძის კოლოფს ვეხებით... და ცოტა ხნის შემდეგ, ხელების დაბანა დღეში ათობით ჯერ ზედმეტად აკვიატებულ რიტუალად იქცევა, რომელიც ადამიანს ერთი წუთითაც არ უშვებს.

ასე ვითარდება ფობიაზე დაფუძნებული ობსესიურ-კომპულსიური აშლილობა. და ჭუჭყიანი ხელების შიში მხოლოდ ერთია იმ მრავალი შიშიდან, რამაც შეიძლება გამოიწვიოს ფსიქიკური დაავადება.

კულტურა, როგორც ზეწოლის საშუალება

ბოლო წლებში იმდენი ლაპარაკი იყო სხეულის პოზიტიურობაზე, რომ შეიძლება ჩანდეს, რომ არავინ სთხოვს ადამიანებს გამხდარი იყოს. მაგრამ ამ განცხადების მთელი სიცრუე ჩანს ბოლო დროის ყველაზე წარმატებულ ფილმებზე გადახედვითაც: ნებისმიერ ბლოკბასტერში მთავარი გმირები არიან ზედმეტი წონის გარეშე. და მაშინაც კი, თუ პლიუს ზომის მოდელები ხანდახან ბრწყინავენ პრიალა გარეკნებზე, გამხდარი სხეულები მაინც მართავენ მოდის სამყაროს.

დამოკიდებულება „წარმატება = სიგამხდრე“ ყოველწლიურად აიძულებს გოგონებს და ბიჭებს შეუერთდნენ ფსიქიატრიულ კლინიკებში პაციენტების რიგებს. და უფრო და უფრო ხშირად სვამენ დიაგნოზებს „ნერვული ანორექსია“ და „ატიპიური ნერვოზული ბულიმია “.

უძილობა და გადაღლა

მაღვიძარა - საუზმე - სამსახური - სახლი - ძილი. ყოველდღიური გაუთავებელი კარუსელი, წრეებში სირბილი, დღითიდღე აჩქარებული. და სულ უფრო ხშირად ფსიქიატრები დიაგნოზს სვამენ - ძილისა და სიფხიზლის რეჟიმის დარღვევა. ადამიანს არ შეუძლია ღამით სამსახურზე ფიქრით იძინოს, დღისით კი არ შეუძლია პროდუქტიულად იმუშაოს.

ალბათ ამიტომაა, რომ მსოფლიოს მოსახლეობის ნაწილი უკვე იწყებს ჰარმონიისა და კანონზომიერების მნიშვნელობის გაცნობიერებას.

ახალი ამბები, რომლებიც არ გეხებათ

ან არ უნდა შეგეხოთ, მაგრამ ჩვენ მაინც ვიცით, რომ სადღაც ამაზონის ჯუნგლებში აღმოაჩინეს ახალი საშიში ბაქტერია და ხალხი ამ ინფექციისგან საშინელი ტანჯვით კვდება. მართალია, არა ყველა, მაგრამ მხოლოდ ისინი, ვინც შეჭამა ეს სოკო. და ისინი ვისაც არ მიუღია ხარისხიანი სამედიცინო დახმარება...

მედია ქმნის საინფორმაციო გამოშვებას, ავრცელებს მას და შოულობს ფულს. და ამ სახის სიახლეების მომხმარებლები ავითარებენ შფოთვით მდგომარეობებს, რაც მათ სიცოცხლეს მოწამლავს.

“დეპრესიას არ აქვს სახე"

სწორედ ეს წარწერა დატოვა ჩესტერ ბენინგტონის მეუღლემ ( რომელმაც თავი მოიკლა), ლინკინ პარკის ერთ-ერთი უკანასკნელი ფოტოს ქვეშ. და მან წამოიწყო ფლეშმობი, რომელსაც ათასობით ადამიანი დაესწრო მთელ მსოფლიოში. ამ მოქმედების წყალობით, ამ მძიმე დაავადებით დაავადებულ ბევრ ადამიანს აღარ ეშინია ამაზე ხმამაღლა ლაპარაკი.

ცნობილ ხელოვანებს ასევე დიდი წვლილი მიუძღვით დეპრესიის, როგორც „არასერიოზული“ დაავადების შესახებ მითების გარკვევაში. ემინემი არა მხოლოდ ღიად საუბრობს თავის პრობლემებზე, არამედ აქცევს მათ სამუშაოს ნაწილად.

ასეთი აქტიური მხარდაჭერის წყალობით, უბრალო ადამიანებს აღარ ეშინიათ სპეციალისტებისთვის მიმართვის. და ფსიქიატრები ხშირად ახერხებენ გააუმჯობესონ მათი ცხოვრება, ვისაც სჯეროდა, რომ ხვალინდელი დღე მათთვის არ იყო.