ძველი ეგვიპტური პირამიდების და სხვა გრანდიოზული სტრუქტურების სიღრმისეული შესწავლა შესაძლებლობას იძლევა ვივარაუდოდ, რომ ისინი აშენდა ბევრად უფრო ადრე, ვიდრე ჩვეულებრივ არის მიჩნეული.

უფრო მეტიც, ზოგიერთი არქეოლოგი ამტკიცებს, რომ იეროგლიფები, ფრესკები, სიმბოლოები და ნახატები გამოიყენებოდა შენობებზე ჩვენს წელთაღრიცხვამდე 2-3 ათასწლეულში. მაშინ როდესაც თავად ამ სტრუქტურების ასაკი შეიძლება იყოს დაახლოებით 20 ათასი წელი.

ასეთი დასკვნების გამოტანას შეუწყო ხელი წყალ-ქარის ეროზიამ, რომელიც ვერ ჩამოყალიბდებოდა თანამედროვე კლიმატურ პირობებში. ოდესღაც ჩრდილოეთ აფრიკის ტერიტორია აყვავებული სამოთხე იყო. უზარმაზარი ქალაქებით.

ამის ირიბი დასტური გვხვდება უძველესი ლეგენდების არაბულ კრებულებში. მაგალითად, ლიბიაში 2013 წლამდე ინახებოდა ტრაქტატი, რომელიც აღწერდა ჩვენს წელთაღრიცხვამდე მე-XII ათასწლეულში მცხოვრები ადგილობრივი იმამების ცხოვრებას! ქვეყანაში საომარი მოქმედებების გამო ეს და მრავალი სხვა სიწმინდე განადგურდა ან მოიპარეს.

მსგავსი სურათი დაფიქსირდა ერაყში, სირიაში და ამ რეგიონის სხვა ქვეყნებში. ამ ქვეყნებში საომარი მოქმედებების დროს მოხდა უძველესი არტეფაქტების განზრახ განადგურება.

რაღაც ნაწილის გადარჩენა მოხერხდა, რაღაც სამუდამოდ დაიკარგა. ითვლება, რომ ოდესღაც ძლიერი არაბული სახელმწიფო არსებობდა არაბეთის ნახევარკუნძულისა და ჩრდილოეთ აფრიკის ტერიტორიაზე.

სხვადასხვა წყაროს მიხედვით, სწორედ აქ დაეუფლა კაცობრიობა პირველად მეტალურგიას, საიუველირო ხელოვნებასა და მჭედლობას, ხოლო ამ ქვეყნის მედიცინა თავის დროს რამდენიმე ათასწლეულით უსწრებდა. გასაკვირი არ არის, რომ აქ აღმოჩენილია 6-10 ათასი წლის წინანდელი სამარხები პროთეზებით, თავის ქალის ტრეპანაციის აშკარა ნიშნებით, ასევე დაპლომბილი კბილები.

კანადურმა კვლევითმა ჯგუფმა დაასკვნა, რომ უდაბნოები ცარიელ ადგილას არ წარმოიქმნება. ეს არის ძლიერი აფეთქების შედეგი. ანუ შეიძლება წარმოვიდგინოთ, რომ ოდესღაც აქ იყო ნამდვილი კულტურული ცენტრი, უმდიდრესი და განვითარებული სახელმწიფო სხვადასხვა სფეროში.

თუ გავითვალისწინებთ ასეთ თეორიას, მაშინ შეგვიძლია ვივარაუდოთ, რომ დედამიწაზე ეს ცივილიზაცია ერთადერთი არ იყო. მტკიცებას არ საჭიროებს ის ფაქტი, რომ რამდენიმე სხვა ძლიერი კონკურენტის გამოჩენა იწვევს გარდაუვალ მეტოქეობას. არაბული სამოთხე ძლიერმა იარაღმა გაანადგურა.

ათობით ულამაზესი ქალაქი მყისიერად გადაიქცა მტვრად. ბაღები უსიცოცხლო უდაბნოდ იქცა. ქვიშებმა დამალა ოდესღაც დიდი ცივილიზაციის სიმდიდრე.

რამდენიმე ათასი წლის შემდეგ ხალხი დაბრუნდა ამ მიწებზე და დააარსა ახალი სახელმწიფოები. არაბული ატლანტიდის ყველაზე გამძლე სტრუქტურები (ეს ტერმინი შემოიღეს ამერიკელმა მკვლევარებმა) პირამიდები აღმოჩნდა. სწორედ ისინი აღმოაჩინეს პირველად ეგვიპტელებმა დაკარგული სიდიადის გასაცოცხლებლად.

ეს ვერსია ძალიან საინტერესოა. გარდა ამისა, არაბები ძალიან მგრძნობიარენი არიან თავიანთი რელიქვიების მიმართ და ცოტა ევროპელს თუ უნახავს ისინი.

აღმოსავლეთმცოდნეები და მკვლევარები, რომლებმაც მოახერხეს ანტიკური ეპოქის პირველადი წყაროებისა და მასალების მცირე შესწავლა, მივიდნენ დასკვნამდე, რომ ოდესღაც ძლიერი სახელმწიფო არსებობდა ზემოთ აღწერილ ტერიტორიებზე.

რისი გათხრა და აღდგენაც მათ მოახერხეს, არის არაუმეტეს ერთი პროცენტი იმ გრანდიოზული ცივილიზაციისა, რომელიც ახლა მილიონობით ტონა ქვიშის საფარის ქვეშ იმალება.