ჯვაროსნები. ადამიანების უმეტესობა ამ სახელის გაგონებისას წარმოიდგენს ევროპის შუა საუკუნეების მონარქიის რაინდებს, რკინის აბჯრით მოსილთ. იდეალურ შემთხვევაში, ჯვაროსანი არის მაღალი, სიმპათიური ახალგაზრდა ევროპული წარმოშობის მამაკაცი. თუმცა, ეს დიდი ხნის სტერეოტიპი, ისევე როგორც ზოგიერთი სხვა ისტორიაში, უარყოფილია გენეტიკის მეცნიერების მიერ. ექსპერტებმა დაამტკიცეს, რომ ზოგადად მიღებული კონცეფცია "ჯვაროსანი ნიშნავს ევროპელს" შორს არის სიმართლისგან. ამის დასტური გახდა არქეოლოგიური აღმოჩენები, რომლებიც ლიბანის ქალაქ საიდაში გათხრების დროს იქნა ნაპოვნი.

ქალაქ სიდონის ისტორია

პირველი დასახლებები იმ ადგილას, სადაც ახლა მდებარეობს ქალაქი საიდა, გაჩნდა ჩვენს წელთაღრიცხვამდე IV ათასწლეულში. თუმცა ამ ქალაქ-სახელმწიფომ თავისი რეალური ძალაუფლება და დიდება ძვ.წ I საუკუნეში შეიძინა. მაშინ მას სიდონი ეწოდებოდა.

VII საუკუნის შუა ხანებში ქალაქი, რომელიც იმ დროს აღმოსავლეთ რომის იმპერიის (ბიზანტია) ერთ-ერთი პროვინციული ცენტრი იყო, არაბებმა დაიპყრეს. ამის შემდეგ რომაელებმა რამდენჯერმე სცადეს სიდონის დაბრუნება - მას ხომ დიდი სიმბოლური და რელიგიური მნიშვნელობა ჰქონდა ქრისტიანებისთვის.

ეს ქალაქი მრავალჯერაა ნახსენები ბიბლიაში. მისი სახელი დაკავშირებულია ქანაანის პირმშოს სახელთან, რომელსაც ასევე სიდონს ეძახდნენ. გარდა ამისა, ქალაქს რამდენჯერმე ეწვია იესო ქრისტე, შემდეგ კი პავლე მოციქული.

სიდონის ამ ისტორიამ ის ევროპული ჯვაროსნული ლაშქრობების ერთ-ერთ მთავარ სამიზნედ აქცია. 1110 წელს ჯვაროსანთა არმია, რომელსაც მეთაურობდნენ იერუსალიმის მეფე ბალდუინ I და ნორვეგიის მეფე (მმართველი) სიგურდ I, გააძევა არაბები ქალაქიდან და აიღო იგი. 1249 წლამდე სიდონი დარჩა ქრისტიანების კონტროლის ქვეშ, სანამ არ გაანადგურა სარკინოზთა არმიამ.

გათხრები ლიბანის ქალაქ საიდაში


2019 წელს, სიდონის უძველესი ციხე-სიმაგრის (ახლანდელი ქალაქი საიდა, ლიბანი) ნანგრევებზე არქეოლოგიური სამუშაოების დროს მეცნიერებმა აღმოაჩინეს ორი ორმო, რომელთაგან თითოეული შეიცავდა ადამიანთა ნაშთებს. საერთო ჯამში, იდენტიფიცირებული იქნა ორნახევარი ათეული მამრობითი ადამიანის ჩონჩხი. ეს აღმოჩენა პალეონტოლოგებმა შეისწავლეს.

თუმცა, ადამიანის ნაშთების ვინაობა სწრაფად დადგინდა. ქამრების ბალთებზე ნახატების და ასევე რამდენიმე მონეტის შესწავლის შემდეგ, რომლებიც ასევე იქნა ნაპოვნი სამარხში, არქეოლოგები მივიდნენ დასკვნამდე, რომ ძვლები ჯვაროსან მეომრებს ეკუთვნოდათ. რადიოკარბონის ანალიზმა დაადგინა ნაშთების ასაკი - მე- XIII საუკუნე ახ.წ.

იმ დროს ჯვაროსნული ლაშქრობები შესაშური კანონზომიერებით მიმდინარეობდა. მკვლევარები ვარაუდობენ, რომ დაღუპულები შეიძლება ყოფილიყვნენ "ქრისტეს მეომრები", რომლებიც იცავდნენ სიდონს და მოიგერიეს სარკინოზების თავდასხმის დიდი ნაწილი. ყველა ნეშტი მამაკაცებს ეკუთვნოდა, გარდა ამისა, მათზე აშკარად ჩანდა ძალადობრივი სიკვდილის კვალი.

გენეტიკოსები სტერეოტიპების წინააღმდეგ

25 ჩონჩხიდან ცხრა გენეტიკური ტესტირებისთვის გაგზავნეს. და აი სწორედ აქ დაიწყო ყველაზე საინტერესო. მეცნიერები სკრუპულოზურნი იყვნენ თავიანთი სამუშაოს მიმართ და გადაამოწმეს ზოგიერთი მონაცემი. თუმცა, შედეგები იგივე დარჩა.

დნმ-ის ანალიზით დადგინდა, რომ ერთ-ერთი ჩონჩხი ეკუთვნოდა შუახნის მამაკაცს, რომლის სახლიც კუნძული სარდინია იყო. ორ მოკლულს ჰქონდა ახლო აღმოსავლეთისა და ევროპის ხალხების გენეტიკური მარკერები - ემიგრანტები მცირე აზიიდან, სამხრეთ იტალიიდან და აშკენაზი ებრაელები. კიდევ ორი ​​ჩრდილოელი იტალიელი ან ბასკი იყო.

მაგრამ ყველაზე საინტერესო იყო ბოლო 4 ჩონჩხის გენომი. ისინი ახლო აღმოსავლეთისა და ჩრდილოეთ აფრიკის ხალხებისთვის დამახასიათებელი დნმ-ის მატარებლების ნაშთები აღმოჩნდა. გენეტიკურად ეს ოთხი კაცი II-VI საუკუნეებში ლიბანის მცხოვრებლებთან ყველაზე ახლოს იყო. ისევე როგორც თანამედროვე ლიბანელებთან.

რა თქმა უნდა, შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ სისხლიანი ბრძოლის დროს (ან მის შემდეგ) ქრისტიანები და მუსლიმები ნაჩქარევად დაკრძალეს ერთობლივ მასობრივ საფლავში. ეს თეორიულად შესაძლებელია. თუმცა, მეცნიერები მიიჩნევენ, რომ მომხდარის სხვა ვერსია უფრო სარწმუნოა.

ჯვაროსანთა მთავარი მოწინააღმდეგეები XIII საუკუნეში

მთელი სიტუაციის სრულად წარმოსადგენად აუცილებელია მოკლე ექსკურსიის გაკეთება შუა საუკუნეების ჯვაროსნული ლაშქრობების ისტორიაში. ასე რომ, ჩვენი წელთაღრიცხვით XII-XIII საუკუნეების მრავალრიცხოვანი დოკუმენტებიდან (როგორც ქრისტიანული, ისე მუსლიმური), რომლებიც მკვლევართა განკარგულებაშია, შეიძლება გაირკვეს, თუ რომელ ხალხთა წარმომადგენლები ებრძოდნენ იმ დროს ჯვაროსანთა ჯარებს.

ასე რომ, მაშინ "ქრისტეს მეომრების" მთავარი მოწინააღმდეგეები იყვნენ უდაბნოს ბედუინების ტომები, ასევე ემიგრანტები თანამედროვე ეგვიპტიდან, ერაყიდან, თურქეთიდან და სირიიდან. ბუნებრივია, დნმ-ის ანალიზი მიუთითებდა ამ ხალხების გენების არსებობაზე. თუმცა, გენეტიკოსთა საერთაშორისო ავტორიტეტულმა ჯგუფმა მსგავსი ვერაფერი იპოვა.

ვინ არიან "ქრისტეს მეომრები"

და ახლა ყველაზე მთავარი. სიდონის მახლობლად ორმოში დაკრძალულ ოთხ ახლო აღმოსავლელს აქვს საერთო გენეტიკური მარკერები ლიბანის თანამედროვე ქრისტიანებთან. ამრიგად, მკვლევარები ვარაუდობენ, რომ ჯვაროსანთა არმიები ხშირად კომპლექტდებოდა იმ ტერიტორიის მცხოვრებლებით, სადაც საომარი მოქმედებები მიმდინარეობდა.

რაც შეეხება ნაშთებს, რომლებიც ეკუთვნის "ნახევარსისხლებს" აქ მეცნიერები ერთხმად შეთანხმდნენ, რომ ეს მეომრები შეიძლება იყვნენ ევროპელი ან ახლო აღმოსავლეთის მოგზაურების შთამომავლები ადგილობრივ ქალებთან შერეული ქორწინებიდან (ან შემთხვევითი ურთიერთობებიდან). გარდა ამისა, დიდი ალბათობით, ამ ადამიანების მშობლები იყვნენ პირველი ჯვაროსნები, რომლებიც მონაწილეობდნენ სიდონის დაპყრობაში 1110 წელს.

ამრიგად, ჯვაროსნების, როგორც პირველ რიგში ევროპელი მეომრების კარგად ჩამოყალიბებული იდეა გაანადგურეს გენეტიკოსებმა. „ქრისტეს მეომრების" არმია ძირითადად დროებით შეიარაღებულ ფორმირებებს წარმოადგენდა. და ჯვაროსნული ლაშქრობები ფულის შოვნის კარგი საშუალებას წარმოადგენდა. ომის დასასრულს ეკლესიისგან ფეოდალური წილის აღება და მუსლიმთა ძარცვაში მონაწილეობა.

შესაბამისად, რიგითი ჯვაროსნები ტიპიური დაქირავებულები იყვნენ. მართალია, ამან ხელი არ შეუშალა ამგვარ "ბრბოს" აეწიოკებინა და დაეშინებინა "მართლმორწმუნენი"