ცირკის არენაზე მსახიობის გველებთან ერთად გამოსვლას ყველა გაფაციცებით და მღელვარებით უყურებს, ინდოეთში კი არსებობს ტომი, რომელიც დასპეციალებულია სათვალეებიანი კობრას, პლანეტაზე ყველაზე საშიში ქვეწარმავლის დაჭერაზე. ეს ადამიანები საკუთარ თავს უწოდებენ "ირულა"-ს.

ირულას ტომელები ბავშვობიდანვე სწავლობენ ქვეწარმავლებზე ნადირობას და იციან, როგორ აირიდონ სათვალეებიანი კობრას კბენა, როგორ მოათვინიერონ ქვეწარმავალი ძვირფასი შხამის შესაგროვებლად.

ირულას ტომში დიდი და პატარა ნადირობს გველზე. ბავშვებს აჩვევენ არაშხამიანი გველების დაჭერას, ხოლო 8 წლის ასაკიდან მათ ნებას რთავენ, ინადირონ უფრო საშიშ ქვეწარმავლებზეც, ხოლო 12-13 წლის ბიჭუნები, მშობლების მსგავსად, ნადირობენ კობრაზე.

ოჯახის ყველა წევრს გველზე ნადირობისას თავისი ფუქნცია აქვს: ყველაზე საპასუხისმგებლო მისია აკისრია მამაკაცს, ოჯახის უფროსს - იგი იჭერს გველს, მაგრამ ცოლი და შვილები ეხმარებიან, ბავშვები უგმანავენ გველს ხვრელის შესასვლელს, ხოლო ცოლი აკვირდება, აკონტროლებს, რომ გველი არ გაიქცეს სხვა მხრიდან.

ადრე ირულას ტომელები კლავდნენ ნანადირევ გველს და ყიდიდნენ მის ტყავს, მაგრამ, კობრის დახოცვის ოფიციალური აკრძალვის მერე, ისინი გველს იჭერენ მხოლოდ ძვირფასი შხამის შესაგროვებლად. გველები ამ პროცედურით არ წუხდებიან: ირულას ტომელები დაჭერილ ქვეწარმავალს სვამენ სპეციალურ ჭურჭელში (თიხის დოქის დოქებში), სადაც 7 დღის განმავლობაში რჩებიან. გველი რძის დასალევად იძულებულია, უკბინოს ჭიქაზე გადაკრულ მარლას, ქსოვილს. შხამი ჩადის დოქში. ამ გზით შესაძლებელია 1 გველისაგან რამდენიმე მილიგრამი შხამის მიღება. კობრის შხამს იყენებენ შრატის დასამზადებლად და ტკივილის შესამსუბუქებლად. 2-3 კვირის მერე გველს უშვებენ, აბრუნებენ ბუნებაში. იშვიათ შემთხვევაში ქვეწარმავალს ტოვებენ ტყვეობაში სამუდამოდ, სიკვდილამდე. ირულას ტომის 1 ოჯახს დღეში შეუძლია დაახლოებით 15 კობრას დაჭერა.

საინტერესოა, რომ ირულას ტომი არ ენდობა ექიმების მიერ დამზადებულ შრატს.