მივდიოდით ირგვლივ ყველაფერი თეთრად იყო შემოსილი..ყველაფერი იმდენად ლამაზი იყო საუბარი ნამდვილად არ მსურდა ვიყურებოდი ფანჯრიდან სახლების მხოლოდ სახურავები ჩანდა საიდანაც ბოლი ამოდიოდა ესეთი ადგილი მხოლოდ ჩემს ოცნებებში მქონდა ნანახი.. გზა კი არადა არ ილეოდა..ნელნელა შიშმა შემიპყრო ვერ ვხვდებოდი სად ან რატომ მივდიოდი..

-ნიკა სად მივდივართ?

-ხუთ წუთში გაიგებ

ნიკამ მანქანა გააჩერა მანქანის კარები გამიღო წავედით აქედან ცოტა ფეხით გავიაროთ ეზოში ადგილი აღარ არის უკვე ჩემი მანქანის..

-ნიკა დავიტანჯე სად ვართ?

-დაჩაზე..

-რატო? ვინ არის აქ..

-ნინი, რამოდენი მეგობართან ერთად და და ჩემი ორი ძმაკაცი..

-რა სულელი ხარ მერიდება.

სახლსაც მიუახლოვდით...

-წამო ნინის ეწყინება გელოდება.ხო მართლა დღეს იუბილარია

-არა რა ნამდვილად ვბრუნდები.

-მართლა? მარტო?

-ხო, არა რა მარტო შენც მოდიხარ..გთხოვ

-წავალთ ორონდ ჯერ ნინის მიულოცავთ..

სახლში შევედით ნინი ძალიან მხიარულად შემხვდა სამზარეულოში გამაქანა და თავისი დაქალები სათითაოდ გამაცნო..ნებისიერი მიხვდებოდა რომ ნინის დაქალებს სულაც არ მოვეწონე, ერთ ერთს უკვე მოესწრო და ნიკას ჩამოკიდებოდა კისერზე..

-ნინ ცოტახნით ნინის წაგართმევ თუ შეიძლება

? მისაღებში გავედით ბუხართან ბიჭები მწვადს წვავდნენ ..

როგორც გავიგე ისინი ნიკას ბავშვობის მეგობრები იყვნენ..სახლში მხოლოდ რვა ვიყავით სიმორცხვემ მალე გამიარა და კარგადაც ვგრძნობდი თავს..მხიარულად დრო მალე გავიდა.

-ნიკა წავიდეთ..

-სად?

-ნუ მაწვალებ უკვე გვიანია..

-ნინის ვკითხოთ თუ გაგვიშვებს...

ცოტახნით დაგტოვებ ნინის ვნახავ არ მინდა ეწყინოს კარგი?

თავი დაუქნიე ორივენი ოთახიდან გავიდნენ მე კი გოგოებმა დამიმარტოხელეს და კითხვებიც დამაყარეს ძირითადი თემა კი ჩემი და ნიკას ურთიერთობა იყო უკვე ამათი აუტანლები გახდნენ რაც არ გამოპარვია ნიკას ძმაკაცს რომელიც ნიკას მოსაყვანად გავიდა...ნიკაც მალე მოვიდა და გადამარჩინა სრული ამ სიტყვის მნისვნელობით..თეკო წავედით..ნინიმ და ნიკას მეგობარმა გაგვაცილეს მანქანამდე..

-მინდოდა დარცენილიყავით..

-ნინ ბოდიში ძმა რომ წაგართვი, არც კი მითხრა სად მოვდიოდით თორემ არ წამოვიდოდი..

-რას ამბობ ძალიან გამახარეე

-მადლობთ.ხო მართლა ნინ ეს შენ გილოცავ კიდევ ერთხელ გილოცავ დაბადების დღეს..ყელიდან ჩემი მედალიონი მოვიხსენი და ნინის გაუწოდე

-რასამბობ შენ გაგიჟდი, არა ვერ გამოგართმევ..

-გამიხსენებ ხოლმე როცა წავალ, კარგი მეგობრები შევიძინე ...

-კარგი ავიღებ..მადლობთ ეხლა თქვენი წასლვლის მეშინია ნიკა ნასვამია..

-ნინ ნუ ჯავრობ, აი თეკლა ფხიზელი და იმას დავსვამ..

დაჯდები?

-რატომაც არა..

ეხლა ნიკა იყო ჩუმად არაფერს ამბობდა და მე ეგ მაღიზიანებდა მაინტერესებდა რას ფიქრობდა..

-ნიკა ჩუმად რატომ ხარ?

-ბედნიერი ვარ..

-ძალიანაც კარგი..გთხოვ ჩანთა მომაწოდე უკანა სავარძელზე დევს.მანქანა შევანელე და კევი ამოვიღე ..

-ხო მართლა მართვის მოწმობა მაინც თუ გაქვს?

-კი.

-არ მჯერა

ნახე საფულე გაუწოდე.

-თეკლა ეს შენი ძმაა?

-არა... რატომღაც ძალიან შემრცხვა ნიკასი აღარ გამახსენდა რომ საფულეში ნიკას დათოს სურათი მედო...სიმწრისგან ტუჩზე ვიკმინე..ნიკა ამჯერად საერთოდ დამუნჯდა..

-თეკლა ცოტახნით გააჩერე მანქანა...

უსიტყვოდ გავაჩერე ნიკა მანქანიდან გადავიდა კარგახანს მარტო ვიჯექი მერე გულმა არ მომითმინა და მეც გადავედი...

-მეგონა არ ეწეოდი..

-არც ვეწევი..

-ხო?მე სხვა რამეს ვხედავ..რამე მოხდა?

-კი.თუმცა არ ვიცი რა.

-იქნებ ერთად გავარკვიოთ..

-ალბათ გიჟად ჩამთვლი..

-მიყვარს გიჟები მეც გიჟი ვარ და იმიტომ..წავიდეთ მცივა

წასვლა დავაპირე მაგრამ ნიკამ ხელი ჩამჭიდა და მისკენ მიმაბრუნა..

-რომ გითხრა მომწონხართქო რას მიპასუხებ?

-გიპასუხებ რომ მეც მომწონხარ თორემ ჩემი მეგობარი ვერ გახდებოდი..

–თუ თუ ეხლა გეტყვი რომ შენს მიმართ იმაზე მეტს ვგრძნობ ვიდრე მეგობრის მიმართ რას მიპასუხებ?

-გაგიჟდი..

-არა, მაგრამ ეხლა თუ არ გაკოცებ ნამდვილად გავგიჟდები.. მინდოდა მეტხოვა გაჩერდი აღარ გაგრძელოთქო მისმა ტუჩებმა არ მომცეს ამის ნება..არ მიცდია წინაღმდეგობის გაწევა არც სილა გამიწნია როგორც ფილმებში მინახავს."შენ ყველაფერი გაფუჭე"

როგორც კი ადგილი მეცნო თავი საიმედოდ დავიგული

-აქ გამიჩერე, აქედან თავად წავალ...

- მიგიყვან ..

-არა გააჩერე..

ნიკამ მანქანა გააჩერა..და ისიც გადმოვიდა მანქანიდან

-კარგი ფეხით წავიდეთ ..

-მარტო წავალ..

-მარტო არ გაგიშვებ..

-დღეს ამაზე მეტი აღარაფერი მომივა..

-მაპატიე, არ მინდოდა..უბრალოდ ის სურათი..არ ვიცი რატომ მაგრამ ვიეჭვიანე

-მე კი ვერ ვხვდები რატომ უნდა იეჭვიანოს ადამიანმა რომელთანც ვცდილობ ვიმეგობრო?ტან რა გრძნობაზეა საუბარი როცა სულ რაღაც ხუთი დღეა რაც ერთმანეთს ვიცნობთ

-კარგი მაპატიე.მე შენ მომწონხარ როგორც გოგო..ვიცი სისულელეა მაგრამ ეს ფაქტია..

-გაპატიებ იმას რომ მოგწონვარ მაგრამ იმას რომ მაკოცე არა..

-თეკლა ნუ იბუტები..დაივიწყე დღევანდელი კოცნა შენ უკვე იცი რომ მომწონხარ და მინდა შენტან ურთიერთობა გავაგრძელო..

-არა ..

-რა არა?

-პირველ კოცნას ვერ ივიწყებენ..

ხო მართლა აღარ დამირეკო აღარასდროს...სასტუმროსკენ ჩქარი ნაბიჯით წავედი..თან ვნატრულობდი რომ არ დაეჯერებინა ჩემთვის და ეხლავე მოეწერა..ჩემებს ჩემი დაგვიანება არ გაუგიათ რადგანაც არ იყვნენ სასტუმროში.ეგ კიდე კარგი ამბავი არავინ გამიბრაზდებოდა.ტელეფონი გავთიშე და კმაყოფილმა და ბედნიერმა დავიძინე..

გაგრძელება იქნება