”ცხოვრება ისაა, რაც გახსოვს, სხვა ყველაფერი არსებობაა.” არ ვიცი, რა ახსოვდა 92 წლის ბუმბერაზ მწერალს, მაგრამ საზოგადობას ახსოვს მისი ცხოვრების ყველა დეტალი. ჭაბუა ამირეჯიბმა იცხოვრა, ეს არ იყო მხოლოდ ცხოვრება, ეს მეტი იყო. მხოლოდ ერთი კაცი ვერ დაიტევდა მის სისხლსავსე ცხოვრებას, ამიტომ ასაკში შესულმა საკუთარ თავში მეორე ადამიანი დაბადა, ამჯერად სასულიერო პირი, ერზე მცლოცველი ბერი.

ჭაბუა (მზეჭაბუკ ) ამირეჯიბი 1921 წლის 18 ნოემბერს თბილისში დაიბადა. დაამთავრა 46-ე საშუალო სკოლა, შემდეგ სწავლობდა ამიერკავკასიის კავშირგაბმულობის ელექტროტექნიკუმის რადიოფაკულტეტზე. მოგვიანებით სწავლა სახელმწიფო უნივერსიტეტში იურიდიულ ფაკულტეტზე განაგრძო, შემდეგ წელს კი საბუთები ფილოლოგიის სპეციალობაზე გადაიტანა.

1943 წელს საბჭოთა წყობის დასამხობად აჯანყების მზადებისათვის ორგანიზაცია ”თეთრი გიორგის” წევრები დააპატიმრეს, მათ შორის იყო მომავალი მწერალიც. მას 25 წლიანი პატიმრობა მიუსაჯეს. პროკურატურისათვის აღნიშნული სასჯელი მცირე აღმოჩნდა, გასაჩივრების შემდეგ ახალგაზრდა ჭაბუას დახვრეტა მიუსაჯეს. საბოლოოდ მას ამინც პატიმრობა მოუწია, 16 წლის განმავლობაში სამჯერ სცადა გაქცევა, მონაწილობდა პოლიტპატიმართა აჯანყებებში.სამშობლოში დაბრუნების შემდეგ ჭაბუა ამირეჯიბი იყო კინოსტუდია ”მემატიანეს” დირექტორი, საქართველოს სახელმწიფო საბჭოსა და პარლამენტის წევრი. მეთაურობდა საქართველოს თავდაცვის ფონდს.

მისი სამწერლობო მოღვაწეობა 1960 წელს დაიწყო. წერდა ლექსებს და მცირე მოთხრობებს, პატიმრობის პერიოდში არაფერი დაუწერია, ავტორია მრავალი რომანის, მაგრამ მისი სახელი ”დათა თუთაშხიას” უკავშირდება. თუთაშხია ქართველი ერისთვის ზნეობრივი იდეალის მაგალითად დარჩება.

მიღებული აქვს მრავალი ორდენი.

2010 წელს ამირეჯიბი ბერად აღიკვეცა და დავითი ეწოდა. მას სამშობლოზე ლოცვის კურთხევა მისცეს.