სკოლისთვის ფსიქოლოგიური მომზადება ერთ – ერთი მნიშვნელოვანი პერიოდია ბავშვის ცხოვრებაში. ასევე, მნიშვნელოვანი საკითხია როგორ მოვახდენთ ფსიქოლოგიური ტრენინგის ორგანიზებას დაწყებით კლასებში. YL კოლომინსკი სკოლისთვის ფსიქოლოგიური მომზადების საფუძვლად მიიჩნევს პირად მომზადებას, ინტელექტუალურ და სოციალურ-ფსიქოლოგიურ ტრენინგებს. თამაში ამ პერიოდში საქმიანობის ძირითადი ფორმაა, როგორც ტრენინგის მნიშვნელოვანი ნაწილი. შვიდი წლის ასაკში ბავშვი სამ მნიშვნელოვან ეტაპს გადის: საერთო ადამიანური ფასეულობების ათვისება, მათი გაგება და ემოციურად იკვლევს მსოფლიოს გარშემო. 3-7 წლის ასაკში ბავშვს უჩნდება შემეცნებითი, ნებაყოფლობითი და ემოციური განვითარების ახალი შესაძლებლობები. თეორიული აზროვნება მხოლოდ შვიდი წლის ასაკში იწყება. თანატოლებთან კომუნიკაციის უნარი საკმარისია შემდგომ სასწავლო საქმიანობაზე გადასვლისთვის. ნებაყოფლობითი ყურადღება იძლევა სასწავლო მასალების ათვისების, სირთულეების დასაძლევად ნებაყოფლობითი ძალისხმევის საშუალებას. სკოლაში ადაპტაციის ორი ძირითადი გზა არსებობს. ერთი უკავშირდება იმ ფაქტს, რომ ბავშვი სკოლამდელი ასაკის პერიოდში თანდათან ეჩვევა თამაშს.ხოლო მეორე დაკავშირებულია იმასთან, რომ სასწავლო აქტივობა გარკვეული დროით თამაშობს.

სკოლამდელი მომზადების დროს გასათვალისწინებელია შემდეგი:

* ბავშვის საკომუნიკაციო მზაობა სკოლისთვის

* სკოლის პოზიციის დაუფლება

* სკოლის ცხოვრების შესახებ ცოდნისა და იდეების ფორმირება

* შეეჩვიეთ სასწავლო საქმიანობის სირთულეებს

* სასწავლო მოტივაციის გაჩენა და ეტაპობრივი გაძლიერება.

ფაქტორები, რომლებიც გავლენას ახდენენ ბავშვის ქცევაზე, სკოლის შეცვლისთანავე იცვლება. ამრიგად, ბავშვის დღის წესრიგი იცვლება- დილით ადრე ადგომა, საშინაო დავალების მომზადება, ნივთების მოწესრიგება. თუ სკოლამდელი პერიოდის განმავლობაში ეს პროცესები სწორად არ არის შეთვისენული, ბავშვს გარკვეული სირთულეები შეექმნება. სკოლამდელი მომზადებისას ბავშვს უკვე უნდა ჰქონდეს წინარე ცოდნა 1-ლი კლასის შესახებ. მათ უნდა შეძლონ დიფერენცირება ფიგურების, ფერების, მიზეზ – შედეგობრივი კავშირების, ზოგადი და სპეციფიკური (მაგალითად, წყლის და ხმელეთის ცხოველები, ხილის ფერი და გემო, ხილისა და მცენარის გარჩევა და ა.შ.). ბავშვი, რომელიც მათ არ იცნობს, პირველად მოდის სკოლაში ის ვერ ეგუება. ეს ბავშვს სტრესის ქვეშ აყენებს. ბავშვს, რომელიც სკოლაში წასვლამდე ნებისმიერ დროს თამაშობს, მას ნაწილობრივ ართმევს. აუცილებელია ბავშვი ნელ-ნელა შეეგუოს ამ პროცესს.

ბავშვის სასკოლო ცხოვრება მთლიანად მასწავლებლის პიროვნებას ეხება. მასწავლებლის პოზიცია სკოლაში პირდაპირ კავშირშია ტრენინგთან. მათ უფრო სერიოზული და საქმიანი ურთიერთობა აქვთ. აღმზრდელის პოზიცია საბავშვო ბაღში უფრო ნაზი, კეთილია და ბავშვს ახსენებს როლს, რომელიც ანაცვლებს მშობელს. ამ როლების შეცვლა ასევე ნიშნავს ბავშვისთვის ახალი სოციალური გარემოს შექმნას. დაწყებითი სკოლის პედაგოგებს უნდა შეეძლოთ ინდივიდუალურად მიუახლოვდნენ პირველ კლასში მყოფ ბავშვებს. ყველა ბავშვს მოაქვს ახალი კულტურა, ახალი დამოკიდებულება სკოლის მიმართ.

თუ დავაკონკრეტებთ სასკოლო მზაობის ძირითად მახასიათებლებს, შეგვიძლია ვთქვათ, რომ ცოდნა, უნარები, მოტივაცია და ქცევა, რომელიც საჭიროა სასკოლო პროგრამის ათვისებისათვის, ოპტიმალურ დონეზე აიყვანეს. ეს მოიცავს გონებრივ აქტივობას, კოგნიტურ პროცესებს, ინტერესებს, ყურადღებას და მეხსიერებას. უნდა შეეძლოს ნებაყოფლობით მოაწესრიგოს ბავშვების საქმიანობა სკოლისთვის მოსამზადებლად. ამისათვის აუცილებელია ბავშვების მომზადება როლური, საგანმანათლებლო თამაშებით.

მაგალითად, თუ მასწავლებელი 6 წლამდე ასაკის ბავშვს უკონტროლო ტიპს უწოდებს და ამბობს: ”ზოგჯერ ის მიდის მაგიდის ქვეშ, ზოგჯერ ჩანთიდან რამეს ამოიღებს”, ბავშვი არასწორი იქნება. სინამდვილეში, აუცილებელია გავეცნოთ სასწავლო პროცესის მიმდინარეობას, რომელიც სჯის, უყვირის მას და ასუსტებს. ჯერ უნდა გამოიკვლიოს ფსიქოლოგიური მიზეზები, რის გამოც ბავშვი მაგიდის ქვეშ აღმოჩნდა, შემდეგ კი უნდა იქნას მიღებული ზომები. ასეთ ბავშვებს სკოლის მიმართ შიშები აქვთ. მათ უნდა ესაუბრონ სკოლის ფსიქოლოგი და მასწავლებელი. ამ სირთულეების გადალახვის გარეშე პირველ კლასში შედეგი არ იქნება.

როდესაც ბავშვებს აძლევენ მაღალი დონის ცოდნას, ასწავლიან ჩვევებს და უნარებს, ისინი არ უნდა დაივიწყონ. ანუ მოზრდილების მოვალეობა არ არის ბავშვის სწავლება და აღზრდა და ბავშვების მოვალეობაა არ ისწავლონ, უყურონ სიტყვას. ჩვენს წინაშე ახალი პიროვნება იზრდება და ყალიბდება.

სკოლების ცხოვრებასთან დაკავშირებული თამაშები უნდა ჩატარდეს სკოლამდელი ასაკის მოსამზადებლად. მაგალითად, ახლა არის გაკვეთილი, როგორ მოვიქცეთ? ახლა სუნთქვის დროა. მას შემდეგ, რაც ბავშვები გარკვეულ გამოცდილებას მიიღებენ, თამაშის წესები ოდნავ რთულდება. თამაში იქმნება თითქმის როგორც კლასში, შესვენების დროს.

სკოლაში სკოლის დაწყებამდე ბავშვი იწყებს სასკოლო ცხოვრების ფსიქოლოგიურ იდენტიფიკაციას: "მე აღარ ვარ ბავშვი, მე უკვე სკოლის მოსწავლე ვარ". სკოლის ცხოვრებაში იდენტიფიკაცია ხანგრძლივი და საკამათო პროცესია. მშობლებმა და აღმზრდელებმა არ უნდა დააყენონ თავიანთი სოციალური სტატუსი ბავშვის წინაშე. მათ მიაჩნიათ, რომ დაწყებითებში ბავშვები აღარ უნდა თამაშობდნენ თამაშებს (გოგონები არ უნდა თამაშობდნენ თოჯინებს, ბიჭები არ უნდა მართავდნენ სათამაშო მანქანებს). "თქვენ აღარ ხართ ბავშვი, თქვენ ხართ პირველი კლასის მოსწავლე. არ არის სწორი, რომ ბავშვურად მოიქცეთ." ასეთი არარეალური მოთხოვნები არ ემთხვევა ბავშვის შესაძლებლობებს და უარყოფითად აისახება მის სასწავლო ინტერესებსა და მოტივაციებზე. ამავე დროს, იგი ამცირებს ბავშვის თვითშეფასებას და თავდაჯერებულობას. ასეთი სიტუაციები რთულია ბავშვებისთვის, რომლებიც არ გადიან სკოლამდელი მომზადების პროცესს, არიან სანუკვარები, შექებული და გარკვეულწილად ეგოისტები. უკეთესია, რომ მოზრდილების მოლოდინები და მოთხოვნები ბავშვისთვის რეალისტური და გასაგები იყოს.

ბავშვის ბავშვობა, სკოლის ჩათვლით, არ მთავრდება. ბავშვს უნდა მიეცეს საშუალება იყოს მოსწავლე საკლასო ოთახში და ბავშვიც მის გარეთ. ამასთან, სანამ სკოლაში წავა, მას დახმარება სჭირდება, რომ სკოლისთვის მზად იყოს. სკოლამდელი განათლების არსი, მათ შორის ბავშვების ფსიქოლოგიური მომზადება სკოლისთვის, მნიშვნელოვანი საკითხია.