თუ შენს სიწმინდეს შეურაცხყოფენ, შენ კიდევ დგახარ და უსმენ, ვგონებ, მაგინებელზე უარესი ხარო, - ამბობდა წმინდა მამა გაბრიელი. შეურაცხყოფა და დევნა არც თავად დაკლებია. ციხე, ფსიქიატრიული საავადმყოფო, ათასგვარი ბრალდებები და უმძიმესი ცხოვრება. დღეს კი მისი უხრწნელი ნეშტის მოსალოცად თითქმის მთელი მსოფლიოდან მოდიან. „ათასი წელი, ვითარცა ერთი დღე“- დრო სწრაფად გადის. მაგრამ ერთ დაუსრულებელ წრეზე ტრიალს არ ვწყვეტთ. ბრბოს ჯერ ჯვარზე აჰყავს მაცხოვარი, შემდეგ კი ნაწამებ უფალს გადარჩენას ევედრება.

„მუდამ ჩვენ სიმცირეს მივსტიროდით, რადგან მტერი აურაცხელი გვყავდა, მაგრამ დიდი კაცი თუ გამოგვერია, ისე დავკორტნით, როგორც დაკოდილ ძერას ყვავები, “- როგორი სწორი ფორმულირება მოუძებნა კონსტანტინემ ჩვენს ხასიათს. არ შეგვიძლია ჩვენ შორის დიდი კაცის ატანა, თითქოს სხვის სიწმინდეს თუ ვუყურებთ უფრო ცხადად ვგრძნობთ რა ღრმად ვართ ჭაობში ჩაფლული. ამიტომ თუ ვცდილობთ ბინძური ხელებით შევეხოთ და გავსვაროთ.

წრეზე ვტრიალებთ: წიწამურში ჩასაფრებულებმა ვესროლეთ ილიას და საქართველოს მოვახვედრეთ ტყვია გულში. ისევ ჩვენ დავიტირეთ და აგერ ერის სულიერი მამა ქართულმა ეკლესიამ წმინდანადაც შერაცხა. სამშობლოს სიყვარული არ ვაპატიეთ მერაბ კოსტავას, მამულის ერთგულებისთვის დავსაჯეთ ზვიად გამსახურდიაც და ახლა ვცდილობთ მისი სახელის გამოყენებით პოლიტიკური ქულების დაწერას.... პატრიარქის ჯერ დადგა! არ მოგერიდოთ, ვლანძღეთ პატრიარქი, ვესროლოთ ქვა და ტალახი, დავწამეთ ცილი. რა მოხდა თუ ათწლეულებია განადგურების პირას მყოფი ერის ფეხზე დაყენებას ცდილობს, რა დიდი დამსახურებაა ავტოკეფალიის დაბრუნება რწმენაწართმეული ქვეყნისთვის... „ბედნიერ ვარ, რამეთუ აქა ვიტანჯო და მუნ განვისვენო“, სიხარულით ხვდებოდა სასჯელს შუშანიკი და ხორცის გვემის სანაცვლოდ მარადიული ლხინი მოიმუშაკა. ...

ვერც ილია მეორეს მივაყენებთ ზიანს, ვერც მისთვის შევძლებთ ტალახის სროლით წუმპეში გასვრას, მაგრამ ჩვენ, ჩვენ რა ვქნათ მერე. ჩვენ როგორ შევძლოთ ამ სირცხვილის ჩამორეცხვა, ჩვენ როგორ უნდა გავაგრძელოთ გზა....

...................................

წრეზე ვტრიალებთ. იქნებ შევძლოთ წარსულის გახსენება და კიდევ ერთი წიწამური ავარიდოთ ქვეყანას.....

ქეთი გაბინაშვილი