ვხედავ ნაპერწკალს, როცა იღიმი, მაგრამ ღიმილის გამო კიარ მიყვარხარ ... მე მომწონს შენი სიცილი, ხმა და თვალები, მაგრამ მიზეზი ეს სულაც არ არის... მე მომწონს, როცა ბავშვურად იცინი, მაგრამ ეს არ არის ის, რის გამოც შენზე ვწერ, მე მომწონს შენი ხმა, გამოხედვა, ღიმილი, მაგრამ ამის თქმა სულაც არ მინდა დღეს...
მე შენში მიყვარს ის, რომ არაფერს ცდილობ,
როცა ფიქრობ და ჩუმად უყურე...
ვეღარ ვისვენებ, ვეღარ ვჩერდები,
ფიქრები მაბნევს და ოცნებები,
რაღაც მაწუხებს, რაღაც მაზიზღებს,
რაღაც მაბოდებს, რაღაც სულ უფრო მაძულებს თავს.
მინდა გავიგო ოცნების ზღვა,
რა არის ის რომ მიბურღავს მხურვალესა და ყიჟინა თავს.
მინდა მოვწყვიტო, ან ამოვგლიჯო,
ის რაც მშვენებას არ უთმობს
ჩემსკენ მომავალ, გაუვალ გზას.
ფიქრები მკლავს, მიტეხავს თავს;
არ ვიცი რა ვქნა, შ...
საერთოდ, როცა ადამიანი შეცდომას უშვებს, ან უკვე უნდა დაუშვას, ნაკლებად ფიქრობს იმაზე, თუ რა მოჰყვება ამას... ყოველ შემთხვევაში უმეტესობა ადამიანებისა ასე ფიქრობს. გამოვიყენებ ერთ შემეცნებით გამონათქვამს: " მტერი, რომელიც შენს შეცდომებს ააშკარავებს, უფრო სასარგებლოა, ვიდრე მეგობარი, რომელიც ფარავს მათ..." ლეონარდო დავინჩი ვფიქრობ, ძალიან სასარგებლო, საინტერესო... |
|
