XIX საუკუნეში, ფოტოგრაფიის გაჩენასთან ერთად, დიდი მოთხოვნილება გაჩნდა ფოტოსურათებზე. მიუხედავად იმისა, რომ ფოტოგრაფის მომსახურება ძალიან ძვირი ჯდებოდა, ფოტოსურათების შემძენთა რიცხვი, თანდათანობით, სულ უფრო და უფრო იზრდებოდა. ჯერ სურათებს იღებდნენ პორტრეტულ სტილში.

იღებდნენ სურათებს, ოჯახის წევრებთან ერთადაც.

მოგვიანებით, მოთხოვნილება გაჩნდა, ცირკში მომუშავე, უცნაური გარეგნობის ადამიანების ფოტოსურათებზე. ასეთი ფოტოსურათები ბაზრობებზე იყიდებოდა და საკმაოდ ძვირი ღირდა.

ფოტოგრაფები ცდილობდნენ ფოტოხელოვნება დაეხვეწათ და ახალი ფოტოეფექტები მოეგონებინათ. იმ პერიოდში გაჩნდა დახატული დეკორაციები ფოტოსურათების გადასაღებად. ეს იყო დიდ მუყაოზე დახატული ადამიანის (ადამიანების) გამოსახულრბა, რომელსაც სახის ადგილი ამოჭრილი ჰქონდა. მსგავსი დეკორაციები, დღესაც დიდი პოპულარობით სარგებლობს საკურორტო ზონებში და გასართობ ცენტრებში.

იმ პერიოდში, განსაკუთრებით დიდი მოთხოვნა იყო ე.წ. სარკისებურ ფოტოსურსთებზე ანუ მულტიპორტრეტებზე.

ამ სტილის ფოტოეფექტის იდეა იმაში მდგომარეობდა, რომ ადამიანი ჯფრბოდა დიდ სარკეებთან, რომლებიც ერთმანეთთან გარკვეულ კუთხეს ქმნიდნენ.

ამის შემდეგ, სურათს საჭირო რაკურსით იღებდნენ და სარკის ანარეკლებით ისეთი ეფექტი მიიღებოდა, თითქოს მაგიდასთან ერთი კი არა, 5 ადამიანი იჯდა.

ადამიანები ისეთ სახეებს ღებულობდნენ, თითქოს ურთიერთობა ჰქონდათ საკუთარ ორეულებთან, მათთან საუბრობდნენ ან ბნქოს თამაშობდნენ.

ზოგიერთები, ამ სახის ფოტოებს, თავიაანთ შინაურ ცხოველებსაც უღებდნენ.

ორეულების იდეა ხალხს ისე მოეწონა, რომ ფოტოგრაფებმა ფიქრი იმაზე დაიწყეს, თუ როგორ შეიძლებოდა, მსგავსი ფორმატის, უფრო ეფექტური სურათების შექმნა და მომხმარებელს კომპოზიციური სურათები შესთავაზეს.
კომპოზიციური სურათების მისაღებად, ნეგატივის ცალ მხარეს ფარავდნენ და სურათს მხოლოდ ცალ გვერდზე იღებდნენ. ამის შემდეგ, ადამიანი გადადიოდა მეორე მხარეს და პოზას იცვლიდა და მისი გადაღება მეორედ ხდებოდა. ამ შემთხვევაში, დაფარული იყო გადაღებული ნეგატივის მხარე.

ამ მეთოდით, სურათზე, ორზე მეტი ადამიანის ასახვაც შეიძლებოდა.

XIX საუკუნის ბოლოს, მოდაში შემოვიდა ფოტოები მოკვეთილი თავებით. ასეთი ეფექტის მისაღებად, ფოტოგრაფები ნეგატივიდან ჭრიდნენ ადამიანის თავებს და იქ ათავსებდნენ, სადაც კლიენტი მოისურვებდა.

ზოგს საკუთარი თავი ხელში ეჭირა, სხვებს სარზე ჰქონდათ ჩამოცმული ან წამოცმული დაშნაზე. იყო უფრო ორიგინალური ფოტოებიც. მაგ., ჟონგლიორობა თავებით. ფოტოგრაფები კლიენტის ყველ სურვილს და ახირებას ასრულებდნენ.
XIX საუკუნის 50-იან წ. ბოლოს, ფოტოსტუდიები გაჩნდა, რომლებიც მომხმარებლებს, სურათების გადაღებას მოჩვენებასთან სთავაზობდნენ.
მოჩვენებიანი ფოტოსურათის შესაქმნელად, ორმაგი ექსპოზიციის ეფექტი გამოიყენებოდა და ამგვარი სურათების შექმნა ძალიან მარტივი იყო.
მოჩვენებების გარდა, მსგავსი მეთოდით, აკეთებდნენ სპირიტულ სურათებსაც. მაგრამ, ამ შემთხვევაში, ფოტოებზე ასახული იყო გარდაცვლილი ადამიანის სულები, რომლებიც, ვითომ და, ოჯახის წევრებს ეცხადებოდნენ.

XX საუკუნის დასაწყისში, ამერიკელმა ფოტოგრაფებმა, სარეკლამო სააგენტოების დაკვეთით, დაიწყეს ღია ბარათების შექმნა, რომლებზეც ზოგიერთი ობიექტი მეტისმეტად გადიდებული იყო. ასეთი ღია ბარათები, ამერიკის სხვადასხვა რეგიონში, მუშა ხელის მისაზიდად გამოიყენებოდა. ძირითადი მიმართულება ასეთი ფოტომონტაჟის დროს, იყო სოფლის მეურნეობა, ნადირობა და მეთევზეობა.

უნდა აღინიშნოს, რომ იმ წლებში, ამ სტილის ღია ბარათი სავსებით რეალისტურად გამოიყურებოდა და კარგი სატყუარაც იყო ღარიბი ოჯახებისთვის, რომლებიც უკეთესი ცხოვრების ძიებაში, ქვეყნის ერთი რეგიონიდან მეორეში გადადიოდნენ.

ციფრული ტექნოლოგიების გამოგონებასთან ერთად, ახალი ფურცელი გადაიშალა ფოტოეფექტების ისტორიაში.

1987 წელს, პროგრამისტმა თომას კნოლმა დაასრულა ფოტოშოპის პროგრამაზე მუშაობა და დაიწყო ახალი ეპოქა ფოტოგრაფიის ისტორიაში. ამ ფოტორედაქტორის გამოყენებით, ათასობით ფოტოეფექტის შექმნა შეიძლება და უამრავი სახელმძღვანელო არსებობს ეფექტების შექმნის დეტალური გაკვეთილებით. მაგ.,

სურათიდან გამოსვლა (3D ეფექტი)

http://intermedia.ge/სტატია/67890-სურათიდან-გამოსვლა-3D-ეფექტი-პრაქტიკუმი-Photoshop-CS-4-5/165/user:ლალი%20ადიკაშვილი:show:channel

ნახატი ფოტოსურათიდან

http://intermedia.ge/სტატია/68836-ნახატი-ფოტოსურათიდან/165/user:ლალი%20ადიკაშვილი:show:channel

ნახატი ფანქარში

http://intermedia.ge/სტატია/68833-ნახატი-ფანქარში/165/user:ლალი%20ადიკაშვილი:show:channel

ასევე არსებობს პროგრამები, რომლის მეშვეობით, შეიძლება ერთი ან რამდენიმე ეფექტის დამატება ფოტოსურათზე და არსებობს პროგრამები, რომლის მეშვეობით, სურათის «გაცოცხლება» არის შესაძლებელი. ასეთ ფოტოეფექტს სინემატოგრაფია ჰქვია.

ცოცხალი ფოტოსურათები ვიდეო კადრების და ფოტორედაქტორების გამოყენებით იქმნება. პირველად, ასეთი კომპოზიციები, ფოტოგრაფმა ჯემი ბეკმა და მონტაჟიის რედაქტორმა კევინ ბურგმა შექმნეს და თავიანთ ქმნილებას «სინემაგრაფი» (cinema + photograph) დაარქვეს: უძრავი ფოტო, პატარა მოძრავი ელემენტებით.
ბეკისა და ბურგის თქმით - მათი ნამუშევრები, ცოტა მეტია, ვიდრე ფოტოსურათი და ცოტა ნაკლები, ვიდრე ვიდეო.
სინემაგრაფიული გამოსახულების შექმნა ადვილი არ არის და შეიძლება ერთ გამოსახულებაზე მუშაობა, მთელი დღეც გაგრძელდეს. ასეთი გამოსახულების შესაქმნელად, სპეციალური პროგრამები არსებობს. მაგ.:

მაგრამ, ამის გაკეთება ფოტოშოპშიც არის შეიძლება (პორტატულში არა), იმ შემთხვევაში, თუ ამ პროგრამასთან ერთად, კომპიუტერში ინსტალირებული გაქვთ Quick Time პროგრამაც.
ფოტოშოპში, ბრძანებით File > Import > Video Frames to Layers... (ფენები ვიდეოკადრებიდან...) შესაძლებელია ვიდეოს დაშლა კადრებად და შემდეგ, ანიმაციის ფუნქციის გამოყენებით, «ცოცხალი» ფოტოსურათის შექმნის.
ფოტოშოპის პროგრამაში, ასეთი ფოტოსურათის შექმნის სრული პროცესი, ქვემოთ მოცემულ ვიდეოში არის ასახული.