კოროვაი (korowai) - პაპუასების ერთ-ერთი ტომია, რომელიც ინდონეზიის შორეულ პროვინციაში, კუნძულ პაპუა-ახალ გვინეაზე ცხოვრობს. მოდით, ერთად განვახორციელოთ ვირტუალური მოგზაურობა ამ ეგზოტიკურ კუნძულზე და გავეცნოთ ყოფა-ცხოვრებას ამ უცნაური ხალხისა, რომლებიც ძალიან შორს არიან ცივილიზაციისაგან და დღემდე პირველყოფილი ადამიანებივით ცხოვრობენ.

1980-იან წლებამდე კოროვაის ტომი აბსოლუტურად გარიყული იყო საზოგადოებისაგან და მათ გარესამყაროსთან არანაირი ურთიერთობა არ ჰქონდა. პირველი ცდა, დაემყარებინათ ურთიერთობა ამ ხალხთან, განახორციელა ჰოლანდიური რეფორმისტული ეკლესიის მისიონერთა ჯგუფმა 1984 წელს. ველურ პირობებში, გაუვალ ჯუნგლებში მცხოვრებ ადამიანებს 1984-1985 წლებში მისიონერებმა მდინარეების ნაპირებზე სოფლები აუშენეს, რათა იქ დასახლებულიყვნენ და ცხოვრების ელემენტარული პირობები ჰქონოდათ.

სოფლებში აშენებული იქნა პატარა სახლები, სკოლა, ეკლესია. მისიონერებმა ამ სახლებში მასობრივად დაიწყეს პირველყოფილი ადამიანების შესახლება, თუმცა ამას ისინი დიდი ენთუზიაზმით არ შეხვედრიან. მომთაბარე ადამიანებს შორის, რომლებიც ერთმანეთისაგან იზოლირებულ ცხოვრებას იყვნენ მიჩვეულნი, დაიწყო გამუდმებული შეტაკებები, რომლებიც ხშირ შემთხვევაში სისხლისღვრით მთავრდებოდა.

ტერიტორია, სადაც კარავაის ხალხები ცხოვრობენ, დახურულია ტურისტებისათვის მათზე თავდასხმის თავიდან აცილების მიზნით.

სოფლებში ცხოვრება გაცილებით იოლია, ვიდრე ჭაობიან, ათასი საშიშროებით სავსე ტყეებში, მაგრამ მიუხედავად ამისა, კოროვაის ხალხები გაჭირვებით ტოვებდნენ ტყეებს და გაცილებით კომფორტულ, დაცულ სახლებში იწყებდნენ ცხოვრებას. როგორც წესი, ამას ახალგაზრდები უფრო იოლად აკეთებდნენ, ვიდრე ხანშიშესული კოროვაები.

მიუხედავად იმისა, რომ ხელისუფლება ცდილობს დაეხმაროს ველურ პირობებში მცხოვრებ ადამიანებს, ისინი მაინც ხეებზე ცხოვრებას ამჯობინებენ. საქმე იმაშია, რომ საუკუნეების განმავლობაში სწორედ ტყე იფარავდა კოროვაის ხალხებს აგრესიული მეზობლების - ცნობილი თავებზე მონადირეების - ასმათების თავდასხმებისაგან. ტყე აძლევდა მათ საჭმელს და თავშესაფარს: კოროვაი სახლებს ყველაზე მაღალი ხეების კენწეროებზე იშენებდა.

დღეისათვის კოროვაის ტომებიდან უმეტესი ნაწილი მისიონერების მიერ აშენებულ სოფლებში ცხოვრობს, მათ ასწავლეს ამ ხალხს ხის დასამუშავებელი იარაღების გამოყენება, მიწაზე მუშაობა, მოსავლის მოყვანა, მაგრამ კოროვაის ტომებში არსებობს ზოგიერთი, მაგალითად, ვუნინგების კლანი, რომლებმაც კატეგორიული უარი განაცხადეს მისიონერების მიერ აშენებულ სოფლებში ცხოვრებაზე და კვლავ ტყეში აგრძელებენ ცივილიზაციისაგან გარიყულად არსებობას.

ვუნინგების ტომის ბელადი ფიქრობს, რომ მისი ტომის წევრებმა არანაირი კავშირი არ უნდა იქონიონ გარესამყაროსთნ და უარი უნდა თქვან ცივილიზაციის ზოგიერთი საგნის გამოყენებზეც კი, რადგან, მისი აზრით, ეს უარყოფითად მოქმედებს ვუნინგების სიცოცხლისუნარიანობაზე.

კოროვაის განსაკუთრებული რელიგიური სისტემა აქვს: მათი აზრით, სამყარო შექმნა მინიატურული ზომის თაგვისებურმა არსებამ, რომელმაც ერთი დარტყმით გააპო შუაზე მითიური ღორი და ამგვარად შეიქმნა მსოფლიო. ტომში დიდი ადგილი უჭირავს ჯადოსნობასა და მისნობას, ასევე მიცვალებულების სულებთან კავშირს, რომელსაც აქაური მისნები ეგრეთ წოდებულ " ბნელეთის ბილიკზე" გავლის შედეგად ამყარებენ.

ვუნინგებისთვის სულაც არაა უცხო კანიბალიზმი, მათ შეუძლიათ შეჭამონ როგორც მტრულად განწყობილი ტომის წევრები, ასევე კოროვაელი ჯადოქრები, რომლებიც შემჩნეული არიან ბნელ ძალებთან კავშირში.

კოროვაის ხალხების სახლების კედლები და ჭერი მთლიანად დაფარულია მაგიური საგნებით, ხოლო ქოხის ცენტრში მდგომ სარიტუალო ბოძთან შეხების უფლება მხოლოდ და მხოლოდ ოჯახის უფროსს აქვს.

კოროვაის ტომელები თავიანთ მშობლიურ ტყეს სამყარის ცენტრად აღიქვამენ, გარდა ამისა, მათ იციან, რომ არსებობს "დიდი ტყე" და ''დიდი წყალი''. სხვა გარესამყაროს არსებობის შესახებ მათთვის უცნობია, ამიტომ ცაზე შემთხვევით გადაფრენილი თვითმფრინავის ძრავის ხმა მათთვის ნამდვილი სამყაროს დასასრულია.

თავიანთ ტყეში ეს ხალხები ჭრიან ხეებს და იქ ბანანის პალმებს რგავენ, ხაფანგს უგებენ გარეულ ტახებსა და კაზუარებს, ჭამენ მწერებისა და გველების თითქმის ყველა სახეობას, შესანიშნავად იციან ჩიტებისა და თევზების დაჭერა, მაგრამ ძირითად საარსებო წყაროდ ისინი თვლიან საგოს პალმას და მისი სახამებლით სავსე გულში მცხოვრები მუხლუხოს- პალმის ხოჭოს მატლებს.

კოროვაისათვის პალმა-ღვთაებაა, ხოლო მის ღეროში მცხოვრები მატლების ჭამა-ღვთეაბრივი ნეტარება.

აი როგორ აშენებენ ისინი სახლებს: ტომის ბელადი ყველა მამაკაცს უხმობს, როცა სახლის აშენებაა საჭირო. ახალი სახლი მიწიდან 40 მეტრის სიმაღლეზე იქნება აშენებული-ეს უსაფრთხო სიმაღლეა, სადაც დაცული იქნებიან უცხოტომელების და გარეული ცხოველების თავდასხმისაგან.

ერთობლივი შრომის შედეგად კოროვაიმ ხუთ დღეში მოახერხა საკმაოდ მოხერხებული და მყუდრო სახლის აგება. ახლა უკვე შეიძლება დღესასწაულიც მოეწყოს ამ მოვლენასთან დაკავშირებით, სადაც სუფრის ძირითად ატრიბუტი გარეული ტახის ხორცი და პალმის გულიდან ამოღებული ცოცხალი თეთრი მსხვილი მატლებია.

ინდონეზიის ხელისუფლება აქტიურად ცდილობს თავისი ყველაზე ველური და პირველყოფილი პროვინციის-კოროვაის ათვისებას. აქ ყველაფერი კინოფილმ "ავატარის" სცენარის მიხედვით ვითარდება, თუმცა აქ განვითარებული ისტორიის ფინალი, ფილმისაგან განსხვავებით, ჯერ კიდევ უცნობია.