ნაზი, მსუბუქი ღიმილი ახლავს მის ელვასავით გაბრწყინებულ ხავერდის თვალებს და საოცარი სრულნილებით ჩამოქნილ სახეს არ ყოფნის სივრცე. თავით ბოლომდე დამიარა რეტმა წყეულმა როგორც კი ვნახე და მაშინ მივხვდი უდიდესი გულის მოლოდინს, პოეტ გრანელისა, ზუსტად ასე ძგერდა გამალებით გული ტიალი და ჟრუანტელი მიმოქროდა ტანზე ტალღებად. მისი პირველი გამოხედვა საგანძურივით დაიტოვა მჩქეფარე გონმა და ღვთაებრივმა სილამაზემ გამიტაცა შორს სამყაროში, ახლა სივრცეებს აწყდებიან დოჟმორეული ფანტაზიის შავი მერნები და ვიცი ერთხელ მის თვალებიდან ლალის ცრემლებით გადმოვიღვრები.