შენ უნაზესი სუნთქვასავით ჩაიღვარე ჩემს ობოლ გულში,
ცის ყველა მნათობს მოსტაცე სხივი და სინათლით
დაეშვი ჩემს გულის ვიწრო ბილიკზე,
ცრემლებით დასისხლულ ბალახზე შევერთდით ერთხორცად,
ერთ სულად და სიყვარულის შხამნარვმა ვნებამ შემოგვახვია,
თავისი თბილი ხელები,
გვეფერებოდნენ სურნელოვან გვირგვინებს ხრიდნენ თეთრი იები და ენძელები
ჩევენ არ გვინდოდა არავის შველა, სამყარო იყო თვითონ სშველი.