დაღლილი თვალებით და ტკივილებით შორს სადღაც მიქრის ჩემი გონება თითქოს ვარ ბავშვი, ჩვილი, პატარა და ვტირი ცხარედ ახალ ცხოვრებას. დილის მზემ თითქმის ცა მოიარა დღე უკვე აყვა შფოთს, აურზაურს. მე კი ღამეში მთვარესთან დავრჩი აღარ ვაპირებ ავყვე ამ ხმაურს. მე მინდა მხოლოდ გავექცე ყველას ფულს, სიღარიბეს მამას თუ დედას მიტოვებულმა და თუგინდ ლანდმა შენი თვალების ფსკერზე ვიცხოვრო.
