ეს მოკლე და ბრძნული იგავებია ორი ტიპის აზროვნებაზე, რომელიც ჩვენს ბედს განსაზღვრავს.

თუ ბუზს შევეკითხებით, არის თუ არა მის ირგვლივ ყვავილები, ის გიპასუხებს:

— არანაირი ყვავილი არ მინახავს, მაგრამ აი ის ორმო, ნაკელით არის სავსე.

და დაიწყებს იმ ადგილების ჩამოთვლას, სადაც ბევრი ნაკელია.

მაგრამ, თუ ფუტკარს, იგივე ადგილზე, შევეკითხებით – უნახავს, თუ არა, ახლო–მახლოს, რაიმე სახის უწმინდურობა, ის გვიპასუხებს:

— უწმინდურობა? არა, არ მინახავს. აქ უამრავი სურნელოვანი ყვავილია.

ერთი, ყვავილოვან ველზე, ნაკელს იპოვის, ხოლო მეორე, – ჭაობზე ლოტოსის ყვავილს მონახავს და ნექტარს მოაგროვებს.

ადამიანებიც ასე ვართ. ჩვენ ყოველთვის იმას პოულობთ, რასაც ვეძებთ...

***

ერთმა მოხუცმა და ბრძენმა კაცმა მეგობარს უთხრა:

— დაათვალიერე ეს ოთახი და შეეცადე ყავისფერი ნივთები დაიმახსოვრო.

ოთახში ბევრი ყავისფერი ნივთი იყო და მეგობარმა დავალებას სწრაფად გაართვა თავი.

მაგრამ, ბრძენმა მას შემდეგი სახის შეკითხვა დაუსვა:

— ახლა კი, თვალები დახუჭე და ლურჯი ფერის ნივთები ჩამომითვალე.

მეგობარი დაიბნა და აღშფოთდა:

— მე ლურჯი ფერის ნივთები არ შემიმჩნევია. შენი დავალებით, მხოლოდ ყავისფერ ნივთებს ვიმახსოვრებდი!

რაზეც ბრძენმა უპასუხა:

— გაახილე თვალები და ირგვლივ მიმოიხედე. ოთახში ძალიან ბევრი ლურჯი ნივთია.

და ეს სრული სიმართლე იყო. ბრძენმა კი გააგრძელა:

— შენთვის, ამ მაგალითით, ცხოვრების ჭეშმარიტება მინდოდა მეჩვენებინა: თუ ოთახში მხოლოდ ყავისფერ ნივთებს ეძებთ, ხოლო ცხოვრებაში — მხოლოდ ცუდს, მაშინ მხოლოდ მას ნახავ, მხოლოდ მას შეამჩნევ და მხოლოდ ის დაგამახსოვრდება და შენი ცხოვრების თანამგზავრი, ის იქნება.

გახსოვდეს: თუ ცუდს ეძებ, მას აუცილებლად იპოვი და კარგს ვერასდროს შეამჩნევ... ამიტომ, თუ მთელი ცხოვრების მანძილზე, საკუთარ თავს მორალურად ცუდისთვის მოამზადებ, — მაშინ ეს, აუცილებლად დაგემართება.

მაგრამ, თუ კარგის იმედი გექნება, ცუდს აღარ მიიზიდავ... და იმედი, მხოლოდ ხანდახან გაგიცრუვდება, რადგან ცხოვრება, იმედგაცრუების გარეშე, შეუძლებელია?!

***

მოდიოდა თოვლი. ირგვლივ სიმშვიდე და სიჩუმე სუფევდა. ხოლო, ფუმფულა ფიფქები ჰაერში, ნელ-ნელა, ცეკვა-ცეკვით, უახლოვდებოდნენ დედამიწას. ორმა პატარა ფიფქმა, რომელიც გვერდი-გვერდ მოფრინავდა, ერთმანეთში საუბარი გააბა. ხოლო, ჰაერის ნაკადებს რომ არ დაეშორებინა, ერთმანეთს ხელი ჩასჭიდეს. ერთმა ფიფქმა მეორეს უთხრა:

— როგორი ენით აღუწერელი შეგრძნებაა ფრენის განცდა!

— ჩვენ არ მივფრინავთ, ჩვენ ვარდებით! – უთხრა, მოწყენილი ხმით, მეორე ფიფქმა.

— ჩვენ მალე დედამიწაზე დავეშვებით და თეთრ, ფუმფულა, საფრად გადავიქცევით.

— არა, ჩვენ დაღუპვისთვის ვართ განწირულნი. მიწაზე ჩვენ უბრალოდ ფეხით გაგვსრესენ.

— ჩვენ ნაკადულებად გადავიქცევით და ზღვისკენ გავეშურებით... მუდმივად ვიცოცხლებთ! – თქვა პირველმა.

— არა, ჩვენ დავდნებით და სამუდამოდ გავქრებით! – უპასუხა მეორემ.

ბოლოს, კამათი მოსწყინდათ. ერთმანეთს ხელი გაუშვეს და ორივე იმ ბედის შესახვედრად გაფრინდა, რომელიც თავად აირჩია...

არხის სხვა სიახლეები:

* 4 წლის იყო სიკვდილს თვალებში რომ ჩახედა და შემდეგ, მისი საფრთხის წინაშე, არაერთხელ ყოფილა...

* ერთხელ 2 "ექიმი" (ჰაუსი და როსი) ერთმანეთს შეხვდა...

* ის უცხოპლანეტელი იყო და შეერთებული შტატების ხელისუფლებაზე მუშაობდა

* რა საფრთხე გელით თუ საკმარისად არ გძინავთ?