ესესი (SS - Schutzstaffel - დამცავი რაზმი) ჩამოყალიბდა 1925 წლის 4 აპრილს და გაუქმდა 1945 წლის 8 მაისს, მეორე მსოფლიო ომში გერმანიის დამარცხების გამო. 1944 წლის მონაცემებით მასში გაერთიანებული გახლდათ 800, 000 ადამიანი. ეს იყო ნაციონალ-სოციალისტური გერმანიის რჩეული შენაერთი, სადაც რასობრივად ყველაზე გამორჩეულ, ჯანმრთელ, მოხდენილ და ძლიერ კაცებს არჩევდნენ და აწევრიანდებდნენ. ახლადჩამოყალიბებული ორგანიზაციის დავალებები თავად ადოლფ ჰიტლერმა მკაფიოდ განსაზღვრა 1930 წლის ნოემბრის ბრძანებაში, სადაც ესესს ევალებოდა საპოლიციო სამსახური უპირველესად პარტიის შიგნით, თუმცა შემდგომში ჰაინრიხ ჰიმლერმა ეს ორგანიზაცია ძირეულად გარდაქმნა და უკვე ესესი საბრძოლო რაზმად აქცია. ეს გახდა ნაციონალ-სოციალისტური საბრძოლო ორდენი, რომელიც ნორდიული რასის მამაკაცებისგან შედგებოდა და თითოეული მათგანი უპირობოდ ემორჩილებოდა ფიურერს. ესესი ძალიან მალე გადაიქცა ელიტარულ და მასობრივ ორგანიზაციად, რომლის რიგებშიც უკვე 1932 წელს 52, 000 ადამიანი ირიცხებოდა. ხოლო 1933 წელს 204, 000. ორგანიზაციის ელიტარული ხასიათი გამოსჭვივოდა იმ რასობრივ-ბიოლოგიურ და მსოფლმხედველობრივ კრიტერიუმებში, რომლებიც კანდიდატებს უნდა შეესრულებინათ ესესში მოსახვედრად. ესესი, როგორც კლანური ერთობა, გაბატონებული რასის იდეოლოგიის სრული განსახიერება და როგორც სისხლის სიწმინდის შემნახველი, უნდა ყოფილიყო მსოფლიოში ნორდიული რასის დომინიების და ადამიანთა რასობრივი გაუმჯობესების მძლავრი ჩანასახი. აქედან გამომდინარე, ორგანიზაციაში საწევრო კრიტერიუმი არამარტო კაცებზე ვრცელდებოდა, არამედ წევრთა მეუღლეებიც რასობრივ სიწმინდეზე მოწმდებოდნენ და ამას ყურადღება ექცეოდა, ვინაიდან ესესელები სწორედ მოეუღლეებისგან ტოვებდნენ შთამომავლობას. შთამომავლობა და მომავალი თაობები, მათი ჯანმრთელობა, სილამაზე, სიძლიერე და ინტელექტი კი სწორედ უმთავრეს პრიორიტეტს წარმოადგენდა. ესესის დევიზი იყო: "ჩვენს ღირსებას ერთგულება ჰქვია". ახლა კი წარმოგიდგენთ, თუ როგორ გამოიყურებოდნენ "SS"-ის წევრები:

კრებულები:


1. ქართველური ტომები

2. ქართული სახელმწიფოები

3. კავკასიური კულტურები

4. საქართველო

5. საქართველო (ნაწილი მეორე)

6. ნაციზმი

7. ჰიტლერი

8. რელიგია

9. პარანორმალი

10. მეცნიერება

11. მეცნიერება (ნაწილი მეორე)

12. ქართული მითოლოგია

ავტორი: თორნიკე ფხალაძე