...

თქვენი გოგო მიყვარს, ცოლად უნდა წავიყვანო!

- ვინა ხარ?

- გოდერძი ჩოხელი.

- რას აკეთებ?

- ლექსებს ვწერ, მოთხრობებს, სარეჟისოროზე ვსწავლობ.

- ლექსებს და მოთხრობებს ყველა წერს საქართველოში და ყველა სწავლობს.

- მე სხვანაირად ვწერ.

- ვაჟა-ფშაველა ხარ?

- გუდამაყრელი.

- აქ სახლი თუ გაქვს?

- არა.

- აბა, ეს სად მიგყავს?

- შინ.

- სოფელში?

- არა, აქ.

- ბინა არა მაქო?

- მექნება.

- როდის?

- ცოლს რომ შევირთავ, მერე.

- მანამდე სოფელში ეს გოგო არ გამოგადგება, ძროხას ვერ მოწველის.

- არც მოვაწველინებ, ჩვენ აქ, ქალაქში უნდა ვიყოთ.

- სად, თუ სახლი არა გაქვს?

- ღმერთი მომცემს.

- ჰო, ჰო, დაელოდე!

- დაველოდები.

ახლა გოგოს ლამაზი მშობლები თავიანთ ლამაზ შვილს მოუტრიალდნენ:

- შენ რას იტყვი?

- მიყვარს.

- ვინ გიყვარს, ეეს?

- აი, ეს. თქვენ არ იცით,
რა კარგი ბიჭია.