პაციენტი მწერს ორი დღეა, გუგლით და ინტერნეტით გაბრუებული პაციენტი, რომელსაც არ სურს ქიმიოთერაპიით მკურნალობა, გადაწყვიტა რომ ლამაზი მოკვდეს . სინამდვილეში მან არც არაფერი გადაწყვიტა . უბრალოდ ეძებდა იმედს, მას ვინც დაიყოლიებს სიკვდილის მაგივრად სიცოხლე აირჩიოს, ხო და მიპოვა, ორშაბათს პირველად წავა თერაპიაზე და კარგად იქნება . გადარჩება და მე ვიქნები ბედნიერი, კიდევ ერთი ადამიანის სწორი არჩევანის გაკეთებაში მონაწილეობისთვის .

ხო და რა მინდოდა მეთქვა, გუგლის მიხედვით მე 6 თვის მკვდარი უნდა ვიყო . სავარაუდოდ ჩემს საფლავზე გახვიდოდით ახლობლები, კენკრის ტორტს მომიტანდით (იმიტომ რომ მიყვარს ) და დაიშლებოდით მერე, მზის ჩასვლისას ყველა თქვენს ყოფით პრობლემას და სიხარულს დაუბრუნდებოდით .

დიაგნოზამდე ორი კვირით ადრე ინტერნეტი ცდილობდა მოვეკალი, გუგლი ცდილობდა ჩემს არ გადარჩენას . მერე ექიმმა მითხრა, რომ თუ ინტერნეტში ქექვას და ზოგადი ინფორმაციის მოძიებას არ შევეშვებოდი, კიბოზე ადრე, ნერვიულობა და კოშმარები მომკლავდა . დავუჯერე ! მერე მივხვდი, რომ მე მე ვარ, ერთადერთი, განუმეორებელი, იმ გაგებით რომ ყველა სწორედ ასეთები ვართ და არ შეიძლება ყველას ერთნაირი სიმპტომები ან გვერდითი ეფექტები გვქონდეს . გავიაზრე და დავიწყე საკუთარ თავზე გამოცდა . მართალი იყო ჩემი ექიმი . პირველ ქიმიოთერაპიაზე, როცა ექთანმა ჩემთვის გაურკვეველ აპარატზე რომელსაც საშინელი ზუზუნ-წუილის ხმა გაჰქონდა, კათეტერით შემაერთა, ვთქვი რომ ეს არ იყო ის რასაც უნდა მოვეკალი, ეს იყო ის რასაც უნდა გადავერჩინე და აგიხდათ ყოველივე კარგი ადამიანებო . იქედან წამოვედი და 8 კილომეტრი ვიარე ფეხით, როდესაც ვგეგმავდი, რომ ტაქსის მძღოლი არ შემეშინებინა და ყოჩაღად მოვქცეულიყავი . ასე გავიარე 18 კვირა, ღიმილით და მაიმუნობით .

რა მინდოდა მეთქვა . არ დაგუგლოთ სიმპტომები და დიაგნოზები . პირველი რაც შეგხვდებათ, სტატისტიკაა, რამდენი ადამიანი კვდება წლის განმავლობაში ამა თუ იმ პათოლოგიით.

მე მქონდა მესამე ცე სტადია ინვაზიური კარცინომა . გუგლის გამოთვლით, ვიმეორებ 6 თვის წინ უნდა დაგემარხეთ, მაგრამ ვერ მივართვი"-წერს მარიამ სირბილაძე.