გუშინ მინდოდა დამეწერა ეს სტატია, მაგრამ ჩემი დარღვევების გამო შეზღუდული მქონდა საიტით სარგებლობის უფლება და დღეს მოგიყვებით იმ ამბავს რის მოყოლასაც გუშინ ვაპირებდი.

გვიანი საღამო იყო. დაძაბული დღის შემდეგ სახლში მოვდიოდი. დილის 7 საათიდან ღამის 10 საათამდე ქუჩაში ყოფნა, დამეთანხმებით, რომ საკმაოდ რთულია. ავტობუსი საშინლად გაჭედილი იყო ხალხით. უკანა კართან დავდექი და ლამის ფეხზე დამდგარს ჩამეძინა, მაგრამ ჩემი ყურადღება უკანა სკამზე მჯდომმა ახალგაზრდებმა მიიქციეს. 3 ბიჭი და 2 გოგო იჯდა. რაღაც საშინლად იცინოდნენ, თუ რომელიმე ცხოველს ბაძავდნენ, ვერც მივხვდი. გადავათვალიერე ახალგაზრდები და 15-16 წლის ბავშვები იყვნენ. ყველას დახეული ტანსაცმელი ეცვა (მათხოვრები ნამდვილად არ იყვნენ), ბიჭებს ბანჯგვლიანი ფეხები უჩანდათ, გოგოები კი "კეკლუცად" აჩენდნენ თავიანთ ფეხებს მოკლე, დახეულ შორტებში. ერთმა გოგომ, როდესაც დამინახა, რომ ვუყურებდი "გამიღიმა". ნუ ეს ალბათ თავად ეგონა, რომ გამიღიმა, თორე მე შემეშინდა. რკინებით სავსე პირი, ტუჩზე პირსინგი, შავად ჩახატული თვალები, ჭრელი თმები, საოცრად გაბურძგნული და ყველა მხრიდან სხვადასხვა ფერის. ბიჭებიც ასეთები იყვნენ: საყურე, წარბთან და ცხვირზე პირსინგები, თავის ქალების გამოსახულებებით მორთული ტყავის სამაჯურები ლამის იდაყვამდე აესხათ. უაზროდ იცინოდნენ ყველაფერზე. გოგოებიც მათ ჰყვებოდნენ. ღრმა დეკოლტეში, ქალის ლამაზი მკერდის ნაცვლად, რაღაც დაავადების მსგავსი გამობერილები უჩანდათ. ოდესღაც ალბათ ვარდისფერი ლიფები, ახლა ფერდაკარგული, მოშავო ნაჭრებიღა იყო.

ავტობისიდან რამდენიმე გაჩერებით ადრე ჩამოვედი. არ იყო ადგილი, წინ გადავსულიყავი და გულმაც არ გამიძლო მათი უზნეო საქციელებისთვის მეყურებინა. 15-16 წლის ბიჭი რომ ღინღლს დაიტოვებს ნიკაპზე და ბლანჟე ჰგონია, ის ნორმალური ადამიანია? იმედია, სახლში მამამისს არ ჰგონია, რომ ვაჟკაცი მოესწრო, თორე მთლად დაღუპულა საქართველო. 16 წლის მეფეები გვყავდა და ქვეყანას მართავდნენ. მე ვერ შევედრები ამ მეფეებს, მაგრამ 15 წლისა კაცობაზე ვდებდი თავს, ქვეყანა ჩემი მეგონა და ასეთ სასწაულებს არ ვაკეთებდი. 15 წლის უკვე იმას ვფიქროდი, რა შეიძლებოდა გამეკეთებინა, რომ დამოუკიდებელი ვყოფილიყავი და ელემენტარული, ტანსაცმლის ყიდვა, რომ მომინდებოდა მშობლებისთვის ფული არ მეთხოვა. მის მერე, დღემდე ასე ვარ და დღევანდელ ახალგაზრდებს რომ ვუყურებ, გული მწყდება. დასანანია, რომ კაცი კაცს აღარ გავს და ქალი ქალს.

ვიცი, რომ ამ სტატიას ბევრი მოწინააღმდეგე ეყოლება, ბევრი იტყვის ეს მათი ცხოვრებააო, მაგრამ არაა ეს მარტო მათი. ისინი საქართველოში არიან, ქართველები არიან და ნამდვილად არ მინდა ქართველობა ვინმემ შეარცხვინოს. მე ბევრჯერ დამიცვია საქართველოს და მისი დროშის ღირსება და მინდა, ყველა ქართველი ასე იყოს. არ მინდა, მათ გამო მე შემრცხვეს, სადმე რომ ვიტყვი ქართველი ვარ-თქო.

იმედია, ყველა სწორად გამიგებს სათქმელს. არც ვამატებ არაფერს და არც ვაზვიადებ. ეს იყო, რაც ვნახე და როგორც მეტკინა გული. დანარჩენი ყველას შეუძლია თავად განსაზღვროს.