ჩერნობილის ბირთვული რეაქტორი, რომელიც 1986 წელს აფეთქდა, დაფარული იყო 410 000 კუბური მეტრი ბეტონითა და 9000 ტონა ფოლადით. ამ დროისათვის, ეს იყო რადიაციისგან საიმედო დაცვა. დროთა განმავლობაში, ბეტონი დაიბზარა და ფოლადი დაჟანგდა და გამოსხივება კვლავ დაიწყო. დიდი ბზარებია ბეტონში, სადაც წყალი ჩადის. ამ ბზარებიდან, კი შემდგომ დაბინძურებული გაედინება მიწისქვეშა წყლებში, მისი შემდგომი გავრცელება უკვე უცნობია.

2016 წელს გადაწყდა ახალი სარკოფაგების აშენება, რომელიც დაფარავს არსებულ სტრუქტურას. დაიგეგმა, რომ სამუშაოები 2017 წელს დასრულდებოდა. სინამდვილეში, ახალი სარკოფაგების აშენება 2019 წელსც კი ვერ დასრულდება. რადგან ძველი შემადგენლობის განადგურების შედეგად, სამშენებლო ზონაში რადიაცია კვლავ ძალიან მაღალია. აქედან გამომდინარე, მუშები დიდხანს ვერ რჩებიან დაზარალებულ ტერიტორიაზე და დღეს ეს დრო ძალიან შეზღუდულია.

ახალი დამცავი საფარი უფრო თანამედროვე იქნება. ის ჰერმეტულად დალუქულია. იქ გათვალისწინებულია კლიმატის კონტროლი, შენარჩუნდება მუდმივი ტემპერატურა და ტენიანობა. მშენებლობის დასრულების შემდეგ მეცნიერები კვლავაც აპირებენ ძველი სტრუქტურის დემონტაჟს და რეაქტორის შეჩერებას, მაგრამ სამწუხაროდ, ჯერ კიდევ თეორიულად არ იციან, როგორ გააკეთონ ეს.

მსოფლიოში ასეთი ტექნოლოგია ჯერ არ არის. არსებობს საშიშროება, რომ ძველი დამცავი საფარი მთლიანად განადგურდეს, სანამ ახალი აშენდება. ამის შემდეგ რადიაცია კვლავაც გათავისუფლდება. უნდა აღინიშნოს, რომ ჩერნობილის რეაქტორის აფეთქების დროს რადიაციამ ბავარიამდე მიაღწია. იქ ჯერ კიდევ არსებობს ჩერნობილის რადიოაქტიური ნაწილაკების ნაშთები.

რეაქტორის ახალ საფარს აქვს ვერცხლის ფერი და ძალიან მკაფიოდ ჩანს საერთაშორისო სივრცის კოსმოსური სადგურიდან. გერმანელი ასტრონავტი რეგულარულად ახორციელებს დაკვირვებას ახალი სარკოფაგის მშენებლობაზე.
სამწუხაროდ, დაზიანებული რეაქტორი კიდევ ბევრ საუკუნეში იმუშავებს.

ახალი დამცავი საფარი გათვლილია მხოლოდ 100 წელზე. ასე, რომ მსოფლიოს ჯერ კიდევ აქვს უსაფრთხოების 100 წელი.