დანაშაულის შესწავლა რელიგირი კუთვნილების მიხედვით, გარკვეულ ვარაუდებთან და პრობლემებთან არის დაკავშირებული. არსებობს სტატისტიკა, რომელიც შედგენილია ყოველი 10 წლის მანძილზე. რომლის მიხედვით ჩადენილი დანაშაულის ციფრების (სტატისტიკური მონაცემების) შემცირება რელიგიური ჯგუფების მხრიდან სავსებით რეალურია და შემდგომში ამის მაღალი ალბათობა არსებობს.

როგორც კი ჩავუღრმავდებით საკითხს, გარკვეული კითხვის ნიშნები აღმოცენდება. რა შეიძლება იყოს წოდებული როგორც „ძირითადი მოსახლეობა“, რელიგიურ ენაზე რომ ვისაუბროთ, ძირითადი მოსახლეობა არ აღნიშნავს ძირითადი პოპულაციის გამოკითხვას, არამედ მხოლოდ იმ პიროვნებებისას, რომლებიც თავს მიაკუთვნებენ გარკვეულ ეკლესიებს. ჩვენ დავრწმუნდით რომ მთელი პოპულაციის მხოლოდ ნახევარი არის დაკავშრებული ეკლესიასთან, რაც სტატისტიკურად და ჩვენი კვლევიდან გამომდინარე წარმოადგენს ჩვენს „ძირითად მოსახლეობას“.

მეორე პრობლემა მდგომარეობს შემდეგში, ფაქტი რომ ინდივიდი მიეკუთვნება რომელიმე ეკლესიას არ ნიშნავს რომ ის სრულიად იზიარებს მის მოძღვრებებს ან მოსაზრებებს. ხანდახან რელიგიურ ჯგუფებში გაწევრიანების მიზეზი შეიძლება იყოს სოციალური და ეკონომიკური პრივილეგიები. ასევე უნდა გავითვალისწინოთ, რომ ადამიანი, რომელიც არ მიეკუთვნება ფორმალურად რომელიმე ეკლესიას შეიძლება ცხოვრობდეს მისი მოძღვრებების მიხედვით.

სხვა გასათვალისწინებელი ფაქტორებია: ასაკი, სქესი, ურბანული ბექგრაუნდი. უახლესი კვლევები აჩვენებენ რომ საშუალოდ 17.6 % რელიგიური ადამიანებისა არის 13 წელს დაბლა. სქესის მიხედვით დაყოფისას დადგინდა რომ ეკლესიაში ყოველ 4 კაცზე 5 ქალი მოდის.

კიდევ ერთი ფაქტორი მდგომარეობს შემდეგში. ეკლესიის წევრობა არ არის ისეთივე სტაბილური მახასიათებელი, როგორიცაა სქესი, რასა ან ადგილობრიობა. ასევე ფიქსირდება რელიგიური მრწამსის ცვალებადობა, რაც შეიძლება გამოწვეული იყოს მიგრაციის გავლენით. საცხოვრებელი ადგილის ცვლილებით და სხვა სოციალურ ჯგუფში ინტეგრაციით რელიგიური შეხედულებები შეიძლება გადაფასდეს ან ძველი რელიგიური ჯგუფის წევრობა შეწყდეს ან ჩანაცვლება მოხდეს სხვა რელიგიური კუთვნილების ჯგუფში გაწევრიანებით. ევროპაში მდგომარეობა ოდავ სხვანაირადაა. ნათელია რომ კათოლიკე რომელიც ახლა პროტესტანტია და ებრაელი რომელიც ახლა კათოლიკეა სოციოლოგიური თვალსაზრისით ვერ წარმოადგენს მის ჯგუფს, რომელსაც ის შეუერთდა დროის ხანმოკლე პერიოდის მანძილზე.

ორი თაობის მანძილზე ცვლილება განიცადეს პროტესტანტებმა და ებრაელებმა. ებრაელების რიცხვმა იკლო, ხოლო პროტესტანტების რიცხვმა იმატა. შეიძლება ვივარაუდოთ, რომ ეს ცვლილებები უკავშირდება ახალგაზრდა თაობას, მაშინ როდესაც ხანდაზმული თაობა ჯერ კიდევ ეჭიდება ძველ რწმენებს.

სტატისტიკური მონაცემების დამუშავებამ გვვიჩვენა რომ, პატიმრები ბევრად რელიგიურად მოაზროვნეები არიან ვიდრე კანონმორჩილი მოქალაქეები.

ლეო კალმერმა გვიამბო ისტორია არარელიგიური პატიმრების ჯგუფის შემცირების შესახებ.კარგი ქცევის გამო პატიმრების გათავისუფლების კანონი ილინოისის შტატში შემოვიდა 1895 წელს. ამ ეტაპამდე პროცენტული მაჩვენებელი ეკლესიას მიკუთვნებული პიროვნებებისა, რომელებიც უმკაცრეს ციხეში იხდიდნენ სასჯელს მთლიანად მთელი პატიმრების რიცხვის 37.8 % შეადგენდა. მოცემულია პროცენტული მაჩვენებელი მთელი ქვეყნის მოსახლეობასთან შედარებით - 40%. ეს მაჩვენებლები მყარად ნარჩუნდებოდა 16 წლის მანძილზე, 1894 წლამდე.

1894 წელს კი ეკლესიის წევრების პროცენტულმა მაჩვენებლმა საოცრად მოიმატა და მათი პროცენტული მაჩვენებლი შეადგენდა 80.52 %ს. 1910 წელს კი 99% მიაღწია. რაც ნიშნავს რომ 1994 წლიდან ეკლესიისადმი მიკუთვნებულობის მაჩვენებელი უმკაცრეს ციხეებში გაიზარდა 260 %ით.

როგორ გავიგოთ ეს ფაქტი? უცებ მთელი დანაშაულის სამყარო რელიგიური გახდა? არა, რა თქმა უნდა. უბრალოდ ციხის მაცხოვრებლებმა იცოდნენ რომ არამარტო კარგი დოსიე მისცემდათ მათ საშუალებას დაეტოვებინათ ციხეები და მოეპოვებინათ ნანატრი თავისუფლება, არამედ გარეშე გავლენა და ორგანიზაციები, რომელთა სიაში იყვნენ პოლიტიკოსები, საქველმოქმედო ორგანიზაციები და სხვა. ამ უკნასკნელთა სიაში შედიოდნენ საეკლესიო ორგანიზაციებიც, რომლებიც იცავდნენ პატიმრის უფლებებს სპეციალურად შექმნილი საბჭოს წინაშე, რომელიც იღებდა გადაწყვეტილებას მათ კარგ ქცევაზე დაყრდნობით, გაეთავისუფლებინათ პატიმარი თუ არა.

ამით იყო გამოწვეულ ახალწვეული პატიმრების აქტიურობა რაც შეიძლება მეტი მეგობარი შეეძინათ შემდგომ დაწესებულებებში: ეკლესია, პოლიტიკის სფერო, საქველმოქმედო სფერო და ა.შ მაგრამ მათ შორის ყველაზე დიდი პოპულარობით სარგებლობდა საქველმოქმედო და საეკლესიო ორგანიზაციები.

პირად გამოძიებებში, რომლებშიც ინდივიდტა კონფიდენციალობა დაცულია, მათი ვინაობა დაფარულია, ზოგიერთი მათგანი აღიარებს, რომ მათვის რელიგა ინდიფერენტულია და სულერთია რომელ ჯგუფს მიაკუთვნებენ. მიუხედავად ამისა, მათი რიცხვი მაინც ნაკლებია მთელი მოსახლეობის ათეისტი მოსახლეობების რიცხვზე. მიუხედავად მოცემული პირობებისა, სადაც თითოეული პატიმარი დარწმუნეს, რომ მათი ვინაობა იქნებოდა დაფარული, ბევრი აფერისტი და მძარცველი არ გამოტყდა რომ ისინი მიეკუთვნებიან რომელიმე ეკლესიურ ჯგუფს.

ჯგუფი, რომელიც გამოხატავს ინდიფირენტულობას რელიიგის მიმართ, გამოხატავს მას ინტელექტის დაბალი დონის გამო. ასევე ცოდნის და ინტერესის არ ქონის გამო.

საინტერესოა ის ფაქტი, რომ მათ აქვთ მსგავსი დამოკიდებულება: პოლიტიკის, შრომითი საკითხების და სოციალური პრობლმების მიმართ, როგორიცაა: ომი, ინდუსტრიალური საკითხები, უმუშევრობა და დეპრესია.

ასევე საინტერესოა ის ფაქტიც, რომ უმეტესობა მათგანი ინდიფერენტულია საკუთარი ფიზიკური ჯანმრთელობის მიმართაც.

აქედან გამოგვაქვს დასკვნა, რომ ასეთი პიროვნებები, საერთო ჯამში ინდიფერენტულები არიან ცხოვრების მიმართ. მიუხედავად ამისა პატიმრები, რომლებიც ფლობენ განსჯის უნარსფინანსურ მაქინაციებში. არიან თავდაჯერებული მამაკაცები რელიგიურ ფატორს ხედავენ, როგორც განთავისუფლების გზას, მაშინ როცა სექსუალური ძალადობის მუხლით დაკავებული პატიმრები თავს მიიჩნევენ ინდიფერენტულად, რაც შეიძლება გამოწვეული იყოს მათი არც ისე ღრმა სურვილით გამოვიდნენ გარეთ. მიჩნეულია, რომ მხოლოდ დაბალი ინტელექტუალური მონაცემების მქონე პატიმრები ვერ ხედავენ რომელიმე ჯგუფის მიკუთვნებულობით თავისუფლებისკენ გზას, მათ ურჩევნიათ იყვნენ მამაკაცთა გარემოცცაშვი, სადაც უფრო მარტივად შეძლებენ მოახდენენ დომინირებას, ვიდრე გამოვიდნენ გარეთ, სადაც ყოვლდღე მოუწევთ პრობლემებთან გამკლავება, თავისუფლებასთან ერთად მოსულ სირთულეებთან შეჭიდება.

სტატისტიკური მონაცემები

როგორც ვნახეთ, ორი ელემენტის ერთმანეთთან შედარება არ იქნება მყარი, იმ შემთხვევაში როდესაც ისინი ფუნდამენტურად არათანაბრები არიან, გარდა რელიგიური ნიშნისა, რომელიც უკიდურესად ბუნდოვანია. ეს უარყოფითი შედეგი ჭეშმარიტი გამოდგა ამერიკის შეერთებულ შტატებში, სადაც მოსახლეობის რელიგიური კვლევა შემოიფარგლება ეკლესიის ორგანოების ნებაყოფლობითი განცხადებებით. რა თქმა უნდა ზოგი მიდის რელიგიური კრიზისისკენ ან განახლებისკენ, ხოლო ზოგი სარგებლობს სხვადასხვა საეკლესიო მომსახურებით.

ჰენსი ცდილობს შეაფასოს დამნაშავეები რელიგიურობის მიხედვით, შესაძლოა მონაცემები, რომლებიც გამოქვეყნებულია ერთჯერადი ინსტიტუტების მიერ, იყოს ტყუილი. ჩვენ შევქმნიდით ციხის ჯგუფს, რომელიც იქნებოდა მოსახლეობის ნახევარზე ნაკლები და არ გავითვალისწინებდით მათ სქესს, რასას, ეკონომიკურ მდგომარეობას და სხვადასხვა ფაქტებს. ჩვენ ასევე ვუგულებელყოფდით რელიგიური ჯგუფების პოლიტიკურ შეხედულებებს.

ჩვენ უნდა ვიყოთ შეცდომისგან დაცულები.

რელიგიურობა და დანაშაული

რელიგიური კრიზისი განვლით სხვები ერთობიან ეკლესიის ახალი წესების სახეობებით.

აქედან გამომდინარე დანაშაულის გამოთვლა რელიგიის მიხედვით, იმ მონაცემების საფუძველზე რაც ორიოდე ინსტიტუციამ გააკთა იქნება უშედეგო. ჩვენ შევადარებთ ციხის ჯგუფს რომელიც მთელი მოსახლეობის მასშტაბიდან არის აღებული იმ ადამიანებს, რომლებიც არიან უგულებელყოფილნი ასაკის, სქესის, რასისა და ეკონომიკური მდგომარეობით, რომლებიც მოსახელობის ნახევარსაც არ შეადგენენ.

ჩვენ ყურადღებით უნდა ვიყოთ რომ არ დავუშვათ არცერთი შედცომა. არც ერთი ციხის რელიგიურ ფიგურას არ აქვს იმის უფლება რომ შეედაროს იმ მოსახლეობის სექციას, რომელთაც გადაწყვიტეს რომ შეერთებოდნენ რელიგიურ სხეულს. უმრავლესობა არაეკლესიური ხალხთაგანი უნდა იყვნენ აღრიცხულნი სტატისიკურად. მე უნდა გადმოგცეთ ჩემი შეხედულება რამოდენიმე პენსილვანიისა და მასაჩუსეტსის მკვიდრი მოღვაწის გამოყენებით. პირველ რიგში, კიდევ ერთხელ, გლუეკსის რეფორმაცია და მოსახლეობა, დამატებული ჩემი საკუთარი ჩასწორებული პოპულაცია გრაფა 334. სხვადასხვა წლები არ შეცვლის შედეგს.

კრიმინალი და მისი მსხვერპლი

მიუხედავად იმისა რომ არანაირი იდეა არ გაგვაჩნია, თუ სად წავიდა ის 39.1 პროცენტი სხვებისა, რომლებიც არცერთ ეკლესიას არ უშვილებია. რეფორმაციის ჯგუფში ჩვენ უნდა შევწყვიტოთ დასკვნების შეთხზვა. რეფორმატული მოსახლეობა, მაგალითად არიან სულ მამაკაცები, მაშინ როდესაც 4 მაკაცაცზე იქნებოდა 5 ქალი საერთო პოპულაციიდან ან ალბათ შედარებით მცირე კათოლიკეების დიდი რიცხვიდან გამომდინარე.

ლანდრენ პიტსბურგის მოღვაწეები წარმოგიდგენენ სხვა მონაცემებს

რელიგიური პრეფერენციები რომლებიც მსჯავდებულებმა ჩაატარეს სასჯელაღსრულების დაწესებულებებში (1928-37) და ალეხენის ციხე, ასევე ალეხენისა და პენსილვანიის მოსახლეობა.

შესაძლებელია რომ ადვილად დავინახოთ ის თუ როგორ შეუერთდნენ არაეკლესიური ხალხი ციხეში პროტესტანტებსა და კათოლიკეებს. რაღაცნაირად სახიფათოც კია იმის გამოძიება თუ რა კავშირი აქვთ დანაშაულსა და საწრმუნოებას ერთმანეთთან ევროპაში. ყველა ევროპულმა სახელმწიფომ დაარეგისტრირა რელიგიური პრეფერენციები ოფიციალურად, ხოლო ისინი რომლებმაც განაცხადეს რომ ამის უფლება არ გააჩნიათ დაყვანილ იქნენ დისიდენტების დონემდე. ევროპულ სახელმწიფოებს აქვთ გამაფრთხილებელი კრიმინალური სტატისტიკა რომელიც ასახელებს მოპასუხე რელიგიას, ასე რომ ჩვენ შეგვიძლია თვალყური ვადევნოთ მიმდინარე პროცედურულ ფაზებსა და კრიმინალურ პრცედურებს და არ დავკარგოთ მხედველობიდან ის უთვალავი ხალხი რომლებიც დააჯარიმეს ან უბრალოდ პრობაციაზე იქნენ გაშვებულნი.

ეს და სხვა გამოძიებები კათოლიკეთა მხარეს აჩვენებს ყველაზე მაღალ მაჩვენებელს კრიმინალური მოღვაწეებისას, მათ მოსდევენ პროტესტანტები, ხოლო ყველაზე ნაკლები დანაშაულია ებრაელებში. ეს იქნებოდა ყველაზე არასწორი რომ დავეთანხმოთ იმ მოღვაწეებს კვალიფიკაციის გარეშე, რომელიც ფორმალური რელიგიის აკრძალვებისაგან შორსაა.

ეკონომიკური მდგომარეობა არის ძლიერი კრიმინოგენული ძალა რელიგიის ეტიკეტის უკან, რომელიც არ არის ძნელი დასამტკიცებელი. როდესაც აშოფენბურგის მოღვაწეები იქნენ წაყვანილნი, ყველაზე ღარიბი სექცია გერმანიაში იყო აღმოსავლეთის პროვინციები, რომლებშიც ძირითადად პოლონელები იყვნენ დასახლებულნი და ისინი იყვნენ კათოლიკეები. უნგრეთის ყველაზე ღარიბი ფენა უნგრეთის მოსახლეობაში იყვნენ ბერძენი მართლმადიდებლები. მათ მალევე მიითვისეს ლიდერობა და ჩამოიტოვეს უკან რომაულიკათოლიკეები დანაშაულის მაჩვენებლით. საგანმანათლებლო შესაძლებლობები ასევე განსხვავდება განსხვავებულ რელიგიურ ჯგუფებს შორის.

ოკუპაციის განაწილება, ალკოჰოლური თვისებები და ასაკის სტრუქტურა, ასევე ექვსი თანაფარდობა იყო რამაც დიდი როლი ითამაშა. არალეგიტიმურობის მაჩვენებელი ფუნდამენტურად განსხვავებულია კათოლიკეებსა, პროტესტანტებსა და ებრაელებს შორის. ჩვენ გვაქვს ამის მტკიცებულებები სხვადასხვა ქვეყნებიდან, განსაკუთრებით კი ავსტრიიდან. ამ გარემოებების შედეგად ქრება რელიგიის გამომწვევი ფაქტორები და გვანახებს გზას მრავლობითი ძალაუფლების სიმრავლეზე.

ეს დასკვნები ჩანს მისაღები რადგან დანაშაულის ტვირთი რელიგიურ ჯგუფებს არ უნდა შეეხოს. იგივე შეხედულებები უნდა შევინარჩუნოთ როდესაც საქმე ეხება თვითმკვლელობას და სიგიჟეს. კათოლიკეების თვითმკვლელობისა და სიგიჟის მაჩვენებელი არის დაბალი, მაგრამ ებრაელებში, ქვეყნებში რომლებიც მაღალი ინდუსტრიული მაჩვენებლით გამოირჩევიან არიან თვითმკვლელობისა და სიგიჟის მაჩვენებელი მოღვაწეები.

ამერიკელ მოსახლეობაში ვერ გამოვთვლით სუიციდისა და სიგიჟის მაჩვენებელს რადგან მოსახლეობის ნახევარზე ნაკლები ზრუნავს რელიგიურ კუთვნილებაზე, ეს შემცირება არ ხდება თვითმკვლელობისა და სიგიჟის მხრიდან.

რელიგიის სოციალური პოტენციალი

ნებისმიერი მცდელობა, რომ გამოვლინდეს რომელი რელიგიის წევრობას აქვს ძლიერი გავლენა საზოგადოების სტაბილურობასა და ჰუმანურობაზე, უნდა იყოს სწორად განხორციელებული. კაუზალური კავშირი მალე გახდება ისეთი რთული რომ ჩვენ მოგვიწევს სრული ძალისხმევის გამოყენება, რათა შევაფასოთ შედარებადი ელემენტები, რაც საშუალებას მოგვცემს სამეცნიერო ინტერპრეტაციის გაკეთების.

პირადი რელიგია აბსოლუტურად განსხვავდება რელიგიურ ჯგუფის წევრებისგან, შეიძლება ითქვას, რომ ჯგუფში შესაძლებელია რელიგიური შეხედულებების გაღვივება.რელიგიურობა შესაძლოა იყოს ემოციური მდგომარეობა, რომელიც ფუნქციონირებს ჯადოსნური ჟესტებითა და რიტუალებით და შესაბამისად, სოციალური განუსაზღვრელობით. ბევრ შემთხვევაში ეს შეიძლება იყოს ძლიერ რეფორმაციული, მომენტალური ან მუდმივი. ის ამზადებს ინდივიდს ხელმძღვანელობისთვის და მიღწევებისთვის, მაგრამ ამ ემოციურ მდგომარეობას გარკვეულ ფორმის გადაცდომასთან აქვს საქმე. ერთი პირი იხსენებს მღვდელმსახურების სექსუალურ დანაშაულს სიმღერაში.

არ არის მარტივი განასხვაო ერთმანეთისგან რელიგიური ჭეშმარიტება, პოლიტიკური ხრიკი და სიტუაცია, სადაც საეკლესიო საქმეებში მონაწილეობა უბრალოდ დასვენებისთვის გამოიყენება. ალბათ არსებობს მეოთხე ტიპის რელიგია, რომელიც აღწერა სტუარდ ვუდმა.ის შეუერთდა პატიმართა გუნდს და გაცილებით დიდი ბედნიერება იპოვა უმნიშვნელო თაღლითობაში. უდავოა რომ, თუ ითამაშებ გარკვეულ როლს რომელიც ციხის პასიურობას არღვევს, ეს უზარმაზარ ხსნას მოგგვრის.

ეკლესიის მკვიდრნი მსჯავრდებულთა აზრით, როგორც წესი, ინტელექტუალურად მშრალი, ემოციურები, პროვინციელები და ასაკოვნები არიან. ეს არის ციხის პრინციპი რომ სექსუალური დამნაშავეები არიან რელიგიურები. პატიმრების მკვლევრებმა დაამატეს სხვა კატეგორიები : “ სექსუალურ მოძალადეებზე, მკვლელებზე, და ქურდებზე უფრო მეტია მომსახურების გაწევა ვიდრე სრულიად მოსახლეობაზე.’’

ქურდებს ჩვენ მანამდეც შევხვედრილვართ. კითხვაზე, თუ რატომ ხდებიან სექსუალურად მოძალადეები რელიგიურები, პასუხობენ ფსიქიატრები. მსჯავრდებულები, რომლებიც რეგულარულად ესწრებიან ეკლესიაში უსმენენ მღვდლების ქადაგებას და კიდევ უფრო იაზრებენ საკუთად დამამცირებელ ქმედებებს. სამწუხაროა რომ პირველ რიგში პატიმარი მიწიერი აზრებისგან უნდა გათავისუფლდეს. სამოთხეში მოხვედრა არის მხოლოდ ამის შემდეგ.