ვისაც ჭექა-ქუხილი მოსწრებია ტყესა თუ მინდვრად, კარგად იცის თუ რა საშიშია აბობოქრებული სტიქია, გამაყრუებელი მეხთატეხა, ელვის საოცარი კლაკნილები.

ყველა ცოცხალი არსება ცდილობს დამალვას. მაგრამ ყოველთვის როდი ირჩევენ უსაფრთხო თავშესაფარს.

ჭექა-ქუხილის დროს ათი-თხუტმეტი მეტრის მანძილზე არ უნდა მივუახლოვდეთ განცალკევებულად მდგარ მაღალ საგნებს, ბოძებს, ხეებს, ელექტროგადამცემი ხაზების ლითონის ფორმებს და ზვინებს.

ძალიან საშიშია ასევე მაღლობ ადგილზე, ბორცვების ან მთების მწვერვალზე ან ღია დაბლობზე დგომა. თუ ჭექა-ქუხილმა ასეთ ადგლას მოგისწროთ უნდა დაწვეთ და ელოდოთ სანამ გადაიღებს.

ყველაზე საიმედოა თავის შეფარება ბორცვების ფერდობებზე მცირე ჩაღრმავებებში. შორს უნდა იყოს ლითონის საგნები.

ზოგიერთი ჯიშის ხე თითქოს იზიდავს მეხს.

მეცნიერების დაკვირვებით ყოველი ასი დაცემიდან მუხაზე მოდის 54 მეხი, ჩინარზე- 24, ნაძვზე 10, ფიჭვზე- 6, რცხილაზე - 3, აკაციაზე - 1,

არყის ხე, ნეკერჩხალი, თხილი და კაკალი ხშირ ტყეში მეხს თითქმის არ იზიდავენ, ღია ადგილზე კი ამ თვისებას მოკლებულნი არიან.