21 საუკუნეში, ყველას გვაქვს იმ ინფორმაციებზე წვდომა, რაზეც შეიძლება ადრე არ და ვერ გვქონოდა. ერთ ძალიან გავლენიან ადამიანს ვესაუბრე დღეს დილით და ის შემიძლია გითხრათ, რომ არ არის ქართველი და არის ჩვენი ქვეყნის ძალიან დიდი გულშემატკივარი. ყველა კარში შეუძლია შესვლა პოსტსაბჭოთა სივრცეში და თან, ყველგან დიდი პატივით დახვდებიან.

საუბრის საგანი აბსოლუტურად სხვა გახლდათ, მაგრამ როდესაც ვნახე, რომ მისი გავლენები და საჭირო ინფორმაციებზე წვდომა უკიდეგანო იყო, გულმა ვერ მომითმინა და დავით გარეჯის საკითხზეც ვკითხე, თუ რა ინფორმაცია გააჩნდა. კითხვაზე ჯერ თავადაც კითხვითვე დამიბრუნა პასუხი, შენ რა ინფორმაცია გაქვსო? მე დიდი არაფერი, მაგრამ როგორც ვიცი, ის გადამალული რუკები ერთ-ერთმა ქართველმა, ღვთისნიერმა ბიზნესმენმა მოიპოვა და გადასცა მთავრობას და როგორც ვიცი, წესით ეს საკითხი მალე სამართლიანად უნდა გადაწყდესთქო.

ჩაეცინა და მოკლედ მიპასუხა, ჩიჩხიტურის თემა გაყინულია და აზერბაიჯანის მთავრობა, მის გადმოცემას უბრალოდ ისე არც აპირებდა და არც აპირებსო. იურიდიული მხარე გამყარებული აქვთ, თქვენი წინამორბედი მთავრობების დაუდევრობით და ამ საკითხს სერიოზულად არც განიხილავენო. უბრალოდ, ქართველი ხალხის და ეკლესიის დიდი ინტერესის გამო, რამდენიმე შეხვედრა გაიმართა და პერიოდულად კიდევ გაიმართება, რომ რაღაც ვითომ საკითხის გადაჭრის ანტურაჟის მსგავსი სიტუაცია დაიდოს და რაც მე მაქვს ინფორმაცია, ესეც თქვენი ქვეყნის მთავრობის თხოვნით, თორემ რეალურად მაგ ფორმატის არც შეხვედრებს და არც საუბრებს აზრი არ აქვსო! უბრალოდ ისე, კეთილმეზობლური ურთიერთობით, ეგ საკითხი არ დალაგდება და აუცილებელია რამე წინადადება მომზადდესო.