დამოუკიდებლობის დღეს გილოცავ

თუ ოდესმე გვინდა,რაღაც შეიცვალოს ამ ქვეყანაში და ადამიანები არ იყვნენ "ქვევრის" ფუნქციის შემსრულებლებ,მაშინ განათლების სისტემა დასაშლელია და თავიდან ასაწყობი. უპირველესად,სკოლების დიდი ნაწილი უნდა გადავიდეს კერძო მფლობელობაში და უნდა იყოს ფასიანი. თუ ადამიანს არ ექნება შესაძლებლობა,მაშინ მას უნდა მიეცეს ვაუჩერი(ვაუჩერი უნდა გაიცეს მოსწავლეზე და არა სკოლაზე) და ასე შეძლებს სწავლას,ამოარჩევს მისთვის სასურველ სკოლას და ისწავლის. ვაუჩერის სისტემა მუდმივი ვერ იქნება,რადგან ასე კორუფციის წყარო გახდება,რასაც ვერ გავექცევით. ეს დროებითი ღონისძიება უნდა იყოს,რათა სკოლებმა ფულის დაგროვება შეძლონ და მათი რეინვესტირება. შესაძლებელია ვაუჩერის მოსწრებაზე მიბმა,თუმცა დიდი ხარჯის ამბავი იქნება და ვერ გააკეთებ მუდმივად. უნდა იყოს სახელმწიფო სკოლებიც,სადაც კერძო სკოლიდან გამოყრილები ისწავლია,რაღაც რო იცოდნენ მაინც. სანამ სახელმწიფოზე ჩამოკიდებული იქნება სკოლა,მასწავლებელი კოორდინატორი იქნება და საარჩევნო კომისიის წევრი,არაფერი ეშველება განათლების სისტემას.

როგორც ვიცით,ყველა ადამიანი არის ამ ქვეყანაში გადასახადის გადამხდელი,ზოგი პირდაპირ და ზოგიც არაპირდაპირ გადასახადს იხდის. ამ გადასახადების გადახდით გროვდება საქართველოს ბიუჯეტის უმეტესი ნაწილი და აქედან ფინანსდება განათლების სისტემაც,სასკოლო განათლებაც. წარმოიდგინე,რამხელა იდიოტობა არის,12 წლის განმავლობაში,მასწავლებლებს უხდი ფულს(შენ ნაცვლად სახელმწიფო აკეთებს ამას),ხოლო ცოდნის მისაღებად,ცალკე დაგყავს ბავშვი რეპეტიტორთან(უმეტესად შენი ბავშვის მასწავლებელია),რა გამოდის,ორმაგად უხდი ფულს იმაში,რაზეც ერთხელ გადახდაც საკმარისი უნდა იყოს.თუ მასწავლებელი ვერ უზრუნველყოფს იმას,რომ 12 წლის განმავლობაში ასწავლოს კონკრეტული საგანი ბავშვს,მაშინ 2-3 წელში როგორ ახერხებს? ორი ვარიანტია,არ ეძლევა საშუალება სკოლაში,სრულად გადასცეს მასალა ბავშვს ან რაღაცას მაიმუნობს,რათა დამატებითი შემოსავალი ნახოს. ორივე შემთხვევა დანაშაულია ბავშვების წინაშე და ფულის ფლანგვა. არ ვიძახი იმას,თითქოს რეპეტიტორობა უპატიებელი ცოდვაა,ყველამ ის უნდა აკეთოს რაც და როგორც უნდა,ეგ ჩემი საქმე არ არის. თუ ეყოლება ადამიანები,რომლებსაც ენდომებათ მომზადება და მზად არიან ამაში ფული გადაიხადოს,არ არის პრობლემა,თუმცა დგება საკითხი,რამდენად საჭიროა სკოლა და ბევრი ფულის ჩასხმა იქ,სადაც როგორ ჩანს,საჭიროება არ არის.თუ მშობელს მაინც უწევს,საგანში 1500-2000 ლარი დახარჯოს წელიწადში,მაშინ მისი გადასახადი არ უნდა იხარჯებოდეს სკოლის შენახვაში,არც ბავშვი უნდა კარგავდეს დროს სკოლაში. ეს გამოიწვევს,მოსწავლეთა რაოდენობის შემცირებას და მასწავლებლებელთა ნაწილი დარჩება უმუშევარი,თუმცა მათ რეპეტიტორობა ექნებათ და შემოსავალს არ დაკარგავენ. არჩევანის გაკეთება მოუწევთ,სკოლა თუ რეპეტიტორობა,რაც ხელს შეუწყობს სისტემის გაჯანსაღებას. სკოლაში დარჩებიან ის მასწავლებლები,ვისთვისაც მასწავლებლობა დიდი ფასეულობა არის,ხოლო ბავშვები ივლიან იმიტო რო ისწავლონ. დღეს,30 ბავშვი ზის ერთ კლასში,რაც ბევრ რამეს ართულებს მასწავლებლისთვის,თუ გავანახევრებთ და მოზოდებით მასწავლებელს დაუნიშნავ,პეტრესაც ეშველება და პავლესაც.

მიხარია,თუ შეძელი და არ მოექეცი იმ მარწუხებში,რასაც სკოლა სთავაზობს ბავშვებს. ეს ძალიან კარგია და სასიხარულოა. ერთი კი ფაქტია,სხვაგან სწავლა არ არის აუცილებელი,რათა დაინახო,რა უბედურებაც სჭირს ქართულ განათლების სისტემას,განსაკუთრებით სასკოლო განათლებას. ამ სისტემაში მომუშავე ხალხი იმდენად არიან დეგრადირებულნი,ვერ ხვდებიან ვერაფერს,რას აშავებენ და როგორ ძალადობენ ადამიანებზე. ერთ ჩემს ახლობელს ვკითხე,ბავშვი შენთვის არ გინდათქო და ისეთი გაკვირვებული სახით შემომხედა,მერე კითხვა დამიბრუნა,რას ქვია "ჩემთვის არ მინდაო". მეთქი,თუ შენთვის გინდა,სკოლაში რამ მიგაყვანიათქო და გაბრაზდა :) წარმოიდგინე,12 წელი ატარებ ბავშვს სკოლაში,თუმცა მათ ისევ სჭირდებათ კონკრეტულ საგანში გადამზადება,რაც დამატებითი ხარჯებია ოჯახებისთვის. ჯერ მარტო ამ ფაქტმა უნდა დაგაფიქროს,რაღაც ისე არ არის და შესაცვლელია.

გეთანხმებით. მაგალითად, ვეკუას სკოლამ ყველაფერი გააკეტა იმისთვის, რომ ჩემთვის თავდაჯერებულობა მოესპო, თვითშეფასებაზე გადაეჯლიგინებინა და პიროვნულად გავენადგურებინე. ეს მხოლოდ იმისთვის, რომ არ მოვემზადე უსუალოდ სკოლის მასწავლებლებთან ფიზიკასა და მათემატიკაში. და არც არავის დაარეკინა დედამ " ზევიდან". ასე მომექცნენ მე-9 კლასში 13 წლის გოგოს, როცა დედას მეგობარს ვუჯექი აბიტურიენტებთან ერთად და მთელი 12 წლის პროგრამა უკვე მქონდა გავლილი. აბსოლუტურად უშეცდომო საკონტროლოებში მწერდნენ 7-8 შეფასებას, მოტივაციის წართმევა ადვილი იყო მაგ ასაკში, დედას რომ არ გამოვებდღვენი მაგ სკოლიდან . არ მაქვს იმედი, რომ საქართველოში როდისმე, სულ რომ აინშტაინის ტვინი გედგას, სიცოცხლეში გაღიარონ,,, ამის უამრავი მაგალითი გვაქვს წარსულიდან, მშიერს კლავდნენ ადამიანებს და მერე უძღვნიდნენ დითირამბებს, როცა მიწას მიაბარებდნენ. აქ არ ვჩანდი, რადგან გერმანიაში ვიყავი 3-თვიანი სასწავლო პროგრამით და ვნახე, რას ნიშნავს სკოლა; ვნახე , რას ნიშნავს სამართლიანი შეფასება; ვნახე, რას ნიშნავს, როცა თავს მოსწავლედ გაგრძნობინებენ და არა მონად; ვნახე, რას ნიშნავს ბედნიერი ბავშვობდა და სიტყვა "თავისუფლება" მისი ჯანსაღი გაგებით. შემომთავაზეს სწავლის გაგრძელება, რადგან დაინახეს ჩემში უნარები, შესაბამისი ცოდნა , გაუკვირდათ და აღფრთოვანდნენ, რომ 6 უცხო ენას ვფლობ, ვხატავ, ვმღერი. მაგრამ დედა გამიხდა ავად და ჩემ გარდა არავინ ჰყავს, ამიტომ დავბრინდი ამ ჭაობად ქცეულ "სამშობლოში", რომელიც ნიჭიერი და შრომისმოყვარე ადამიანებისთვის ვიწრო კუბოდაა ქცეული. აქ ყველაფერს აკეთებენ აბსოლუტურად უკუღმა. ახლა , როცა პარალელის გავლების საშუალება მაქვს, ახლა, როცა შედარებას ტვინი მექანიკურად აკეთებს, კიდევ უფრო მიჭირს იმის გაანალიზება, რომ საქართველოში უნდა გავაგრძელო ცხოვრება ჩემი მოცემულობებიდან გამომდიბარე, შემეკრიჭოს გაშლილი ფრთები და რეალუზების ასპარეზი დამივიწროვდეს. ამის გაფიქრებაც კი ტვინში ჩაქუჩივით მირტყამს.

სკოლა არ მიყვარდა და ძირითადად არ ვესწრებოდი გაკვეთილებს,ავიღებდი ჩანთას და სახლში მივდიოდი. არ მესმოდა ბევრი რამე და არც ეხლა არ მესმის,6 წლის ასაკში,კითხვა ვიცოდი და 1000 ფარგლებში ანგარიში,ბებიაჩემი მასწავლიდა სახლში და საერთოდ არ ვსაჭიროებდი სკოლას,თუმცა წესი იყო ასეთი,ყველას აგზავნიდნენ. ყველანაირი გათვლით,არ მეკუთვნოდა პირველ კლასში დაჯდომა,რადგან სასწავლო მასალა ვიცოდი და ტყუილი დროის კარგვა იყო. რამოდენი დღე გადავაბი და არ მივედი სკოლაში(სახლიდან ჩემს ძმასთან ერთად გავდიოდი,თუმცა კლასში არ მივდიოდი და მეორე გასასვლელით სახლში მივდიოდი),ჩემი მასწავლებელი სახლში მოვიდა(მაშინ განვითარებული არ იყო ცხოვრება,სიბნელე იყო და კომუნიკაცია ჭირდა) და ჩემებს უთხრა,თქვენი ბავშვი სკოლაში არ დადისო. რაზეც დედაჩემი გაგიჟდა და ჩემს უფროს ძმაზე გაბრაზდა,რამეთუ მის იმედად მიშვებდა სკოლაში და სკოლაში არ დავდიოდი. საქმე ისე მიდიოდა,რომ დასჯა არ უნდა ამცდენოდა,თუმცა ბაბუამ მიშველა. მასწაველებელს უთხრა,კარგ მასწაველებელს ბავშვი სკოლიდან არ გამოექცევაო და პირადად უზრუნველყო რო არ დავსჯილაყავი. დღესაც მახსოვს,გამიყვანა და მითხრა,სკოლაში სიარული მაინც მომიწევდა,რადგან წესია ასეთი,მაგრამ თუ მომინდებოდა სახლში წამოსვლა,მაშინ უნდა წამოვსულიყავი ან თუ წასვლა არ მენდმებოდა,უნდა მეთქვა და დამეხმარებოდა დარჩენაში.ესეთი რარაც მითხრა კიდევ,შენი სურვილის საწინააღმდეგოთ არ გააკეთო არაფერი და მასწავლებელი არ ნიშნავს იმას რო მართალია. მაგარი კაცი იყო ბაბუაჩემი,სულ იძახდა "ძალად გაკეთებული საქმის ...." და მართალი იყო. ასე იყო თუ ისე,მაინც მომიწია სკოლაში სიარული,მართალია ნაკლები ზეწოლის ფონზე,თუმცა მაინც დავდიოდი. ყველას არ ყავს ჩემნაირი ბაბუა,ზოგს საერთოდ არ ყავს და მშობლები ძირითადად ვერ ამჩნევენ ბევრ რამეს. ყველა მშობელს სურს,მათი შვილი იმაში იყოს წარმატებული,რაც თვითონ ვერ მიაღწიეს და სულ ადარდებთ,რა სურს ბავშვს. ამიტომავ ვფიქრობ,რომ ბავშვები განიცდიან ძალადობას,ერთი ან ორი კი არა,ყველა ბავშვი და ეს უნდა შეიცვალოს. სისტემისგან დაჰიპნოზებული მშობლები ცდილობენ ბავშვებიც დააჰიპნოზონ და ასწავლონ მორჩილება. რატომ გჭირდება ვინმეს მორჩილება? ე.ი. ის თავის ნებაზე აკეთებს რაღაცაც და ეს არ გაწყობს,ამიტომ

მსგავსი ფაქტები ბევრია,თვითონ სკოლისგანაც ხშირია ბავშვზე ძალადობა,განსაკუთრებით ფსიქოლოგიური კუთხით. დღეს,ყველა ბავშვია ძალადობის მსხვერპლი,არავინ იფიქროს,თუ ბავშვს უცინის,არ სჯის ან ყველაფერს უსრულებს,კარგი მშობელია და ის არ გადის მოძალადის კატეგორიაში. ქართულ სკოლაში ბავშვის შეყვანა უკვე ძალადობა,დაკანონებული ძალადობაა და არავინ არ საუბრობს ამაზე. არავინ ფიქრობს,სად ან ვისთან აგზავნიან ბავშვებს,კოორდინატორი მასწავლებელი ვერ გახდება. მერედა მანდატურს რა უნდა სკოლაში,ფორმიანი ტიპები დაბოდიალობენ და ცდილობენ ბავშვებზე ზეწოლას,რა თქმა უნდა აქაც ფსიქოლოგიურია და აჩვევენ სისტემის მორჩილებას,ეს ძალადობა არის და რაც უფრო დიდხანს იქნება ეს პრობლემა,უფრო მეტი ბავშვი და მოზრდილიც იქნება ძალადობის მსხვერპლი. ვინ არიან მოძალადეები? რატომ ხდებიან მოძალადენი? ექსპერტებისგან დადსსტურებულია,რომ მოძალადე ოდესღაც თვითონაც მსხვერპლი იყო და მათ აქვთ ფსიქოლოგიური პრობლემები,რაც სხვადასხვაგვარად გამოიხატება. ზოგი პედოფილია,ზოგის ქალზე მოძალადე,ზოგი ბავშვებზე და ზოგიც ცხოველებზე,ამით ამტკიცებენ ძალაუფლების ქონას,რადგან თავის დროზე უსუსური იყო და ამიტომ გახდა მსხვერპლი,ხოლო ეხლა მისი ტვინი თავს იცავს და აჩვენებს ძალას.სხვა საქმეა,რამდენად ელოდება ბავშვისგან ან ქალისგან საფრთხე,თუმცა მისი ტვინი ნორმალურად არ ფუნქციონირებს.