ბერძენთა მითოლოგიაში ჰელიოსი (ნაწილობრივ მისი ორეული ჰიპერიონი); აგრეთვე აპოლონ ფებოსი), ქვეყნიერების მანათობელი ღვთაება, რომელიც მზის ეტლით ყოველ დილას ამოდის აღმოსავლეთში (აიაში, კოლხეთში) და ჩადის დასავლეთში (ჰესპერიაში, აიაიაში). ძველ ქართულში მზეს ერქვა "შამსი" (ნ. "შამაშ"), ასევე არაბულში. ბერძნულად "ჰელიოს", ლათინურად "სოლ", ძველგერმანულად "ზუნნა", ა...
2019, 24 დეკემბერი, 13:23
დაბადება
ბიჭიანობის სიხარული ჩვენში დიდია,
ვაჟი მამულის დამცველია, გზა და ხიდია,
თუ სადმე კაცი გაჩენილა, დიდი ქართველი,
ქუთაისს ახსოვს ერთი ვაჟის შობა ნათელი.
ათასასი წლის სამოცდაცამეტს აყვრიდა მაცნე,
ვაჟია, ვაჟი! ოქროს ქისა ხელში ჩააწნეს,
მეფე გიორგის მოევლინა ლეკვი ნანატრი,
მსგავსება ბელის, ლომისთვალა, ღვთისგან სანატრი.
... |
|
