ვიცი, ამაღამ კიდევ დავწერ რამეს სევდიანს, ისევ გათოვდა... იანვარი აბორგებს ქუჩებს, როცა უშენო ეს დღეები, შენზე მეტია, ზოგჯერ, კი ლექსიც ამ იარებს ტკივილს ვერ ურჩენს. დავწერ რამეს და ადუღებულ ცრემლებს დავაყრი, მიყვარს ტირილი..ალბათ მაინც უხდებათ ქალებს, დილით, კი კარებს გამოვაღებ ისევ ამაყი, გამვლელგამომვლელს დავუმალავ უძილო თვალებს. სევდისფერებით...
1911 წელს ხალხი ფიქრობდა რომ 2011 წელს ჩვენ გვექნებოდა მფრინავი სახლები, მფრინავი მანქანები და ასე შემდეგ. მაგრამ არა
საბრალო გული ჩემი დაშანთე, შენ რომ ჩაფერფლე, მე ვარ ის ზვინი, მე სიყვარული მესვრის ასანთებს მუზამ გაჭედა, მგონი, იზვინი!
მე მარტოობამ როგორც ფიქრი გამაცამტვერა, და მე უძლური ველოდები მაცდურ განაჩენს, ავედევნები კვლავ კლავიშ...
2012, 30 დეკემბერი, 18:24
ჩამეხუტე...., მერე რა, რომ ცა არ გვწყალობს...და რომ წვიმა შენს თეთრ კედებს ატალახებს, მერე რა, რომ გათენება თმებზე გვათოვს, მერე რა, რომ სიყვარულიც გადავლახეთ.....!
არა...უშენობა კი არა, შენში უჩემობა მტკიოდა
ჩვენი ცხოვრება, ნისლით მოცული, ბრმად მიუყვება ბილიკებს სადღაც, არავინ იცის, სად წავიქცევით, არავინ იცის, რა ხდება გაღმა. ხან იძულებით მაინც მივყ... |
|
