შიში, ოთხი დარტყმის მოლოდნიში,
დუმილი მათ შორის.
ფიქრი, შენს ნახვაზე, ბოლო რიგში,
სისხსავსე წვეთებით.
რიტმი, გულისცემის მაჟორული,
სისხლსავსე წვეთებით.
ქალი მომთაბარე თმა მოწნული,
სპარტული წესებით.
ხმა, ბგერები ამ სიმფონიის,
სისხლში მიჯდება.
თმა, ხელები ამ სიცოცხლისთვის,
ფიქრივით მჭირდება.
მიქაელ...
თავი შემეზიზღა, თოკი ჩამოვკიდე, ყოველ დილით მზე რომ მაღვიძებს.
თავში ჭიანჭველას, აკროპოლისი აქვს, მათი მოძრაობა მაგიჟებს.
ჩემი არაფერი მე არ გამაჩნია, ჩემი უჩემობა მაკვირვებს.
ცივი წყალიც კი ვსვი, ფიქრიც მასზე ვცადე, დიდი არაფერი დამიტევს.
ასე ვზივარ ჩემთვის, ასაწევად ვერ ვთმობ, ფიქრი უძრავია ღამემდე.
ხარი მე არ მერჩის, მთვრალი არვუყვარვარ ჩერჩილს, მხოლოდ უძრაო...
მომაბეზრებელი და უშინაარსო რიტორიკის თავიდან ასაცილებლად
არ დავიწყებ იმით, რომ შუადღეა, მზე ანათებს და სასიამოვნო სითბო გვეღვრება სულში.
საღამოა, უკვე საკმაოდ ბნელა, ქუჩები "სინათლის ქალაქივითაა" განათებული. ოთახშიც სინათლე ანთია, არამარტო სინათლე. ტელევიზორი, კომპიუტერი და უთოც კი.
მე და "ის" ოთახში ვზივართ, მე კომპიუტერთან, ის კი გვერდით სავარ...
2012, 26 ოქტომბერი, 14:12
|
|
