თოვს! ისევე როგორც ჩემს სულში ამ წლების განმავლობაში. დათოვლილი გრძნობები, ოცნებები, იმედები და ფიქრები, გაყინული აწმყო და მომავალი,
გათეთრებული თმები, გათოშილი ხელები ასე რიგად, რომ ცდილობ გათბობას ერთი ამოსუნთქვით, თითქოს ეუბნები შენ თავს - აი ერთხელაც ამოვისუნთქავ და ყველაფერი მორჩება, გათბება და ლღობას დაიწყებს სამყარო, თოვაც მორჩება!
შენ ჯიუტად მიაბიჯებ დათოვლილ სამყაროში,...
ყველას უნდა ესმოდეს, რომ ყველაფერი შეიძლება გაქრეს, კატა, ქალი, სამსახური, წინა საბურავი, საწოლი, კედელი, ოთახი. ყველაფერი, რაც ასე აუცილებელია, სიყვარულის ჩათვლით, დგას ნაყარ მიწაზე და ნებისმიერ მიზეზს სულერთია, რამდენად განუზოგადებელს ვთქვათ, ახალგაზრდა კაცის სიკვდილს სადღაც, ჰონკონგში, ან ქარიშხალს ომაჰამაში, შეუძლია დააჩქაროს თქვენი დაღუპვა: რ...
დოსტოევსკის შემოქმედებიდან ერთ-ერთი პატარა მოთხრობა-, , ბიჭი ქრისტესთან, ნაძვის ხეზე, ჩამეხვა გულში. დღემდე მახსოვს. დაიწრიტა გონების წიაღში ეს მოთხრობა, სწორედაც რომ ამან მაიძულა შემექმნა მეც რამე ჩემეული, ოღონდ არა ფანტაზიორობით, უკეთ რომ ვთქვათ, გადავწყვიტე აღარ შევეწუხებინე დაწერის ჟინს, ჟინს რომელიც თან მსდევდა საზოგადოებრივ ტრანსპორტში მჯდომს, თუ მარტოდ მოსი... |
|
