ჯვრით ქარგვის სამშობლოდ ჩინეთ ითვლება, სწორედ იქ აღმოაჩინეს ქსოვილი, რომელზეც ნაქარგები იყო გაკეთებული. ეს არტიფაქტი ძვ. წ. აღრ. V საიკუნით არის დათარიღებული. ევროპაში ჯვრით ქარგვის ტექნოლოგია, სავარაუდოდ, აბრეშუმის გზით შემოვიდა. თავდაპირველად, ის ბიზანტიის ტერიტორიაზე გაჩნდა, შემდეგ იტალიაში, ხოლო იქიდან – ევროპის სხვა ქვეყნებშიც გავრცელდა. ასწლეულების მანძილზე, ჯვრით ქარგვა ყველაზე გავრცელებული ქარგვის სტილი იყო ევროპაში, ხოლო მისი აყვავების ხანად ХVI საუკუნე ითვლება. ნაყში (უზორი) დროდადრო ცვლილებას განიცდიდა და ქარგვისადმი ინტერესი ხან კლებულობდა, ხან მატულობდა. არის ისეთი ქვეყნებიც, სადაც ნაქარგები ეროვნული სამოსის ერთ-ერთი და უმთავრესი ელემენტებია.

დღეს ქარგვის ეს სტილი ისევ პოპულარობას იკრებს, რადგან მოდაში ნაქარგებიანი სამოსი შემოვიდა. პერანგებზე და კაბებზე შეიძლება იყოს ყვავილები. სამოსის გაფორმება ეთნო სტილშიც შეიძლება. გარდა ამისა, შესაძლებელია აქსესუარების გაფორმებაც – ნაქარგების გაკეთება ჩანთებზე, ქამრებზე და ფეხსაცმელზეც კი.

საკუთარი ხელით შექმნილი ნივთი ყოველთვის ადამიანის ინდივიდუალიზმის ანასახი არის და აქტუალობას არასდროს დაკარგავს.

და ბოლოს, ჯვრით ქარგვის მოყვარულთათვის სპეციალური კომპლექტები იყიდება, ქსოვილზე დახატული სურათებით და ძაფების ნაკრებით. მაგრამ, ქაღალდზე შესრულებული სქემითაც შეიძლება ქარგვა და ეს, რა თქმა უნდა, შედარებით რთულია (დათვლა არის საჭირო). მაგრამ, შეუძლებელი არ არის – მთავარი მონდომება და ქსოვილის ფაქტურის შესაფერისი სისქის ძაფების შერჩევა არის.