ყველაზე კარგად თავს მაშინ ვგრძნობ, როცა თვალებს ვხუჭავ
, ჩემს თავთან და უკვე დასრულებულ დღესთან მარტო ვრჩები და ესე ყველაფერი შემიძლია.
ეს მდგომარეობაა, როცა შემიძლია ყველაფერი ისე წარმოვიდგინო, როგორადაც მხოლოდ ოცნებაშია.
შემიძლია დავაბრუნო ის ვინც არც არასდროს მოსულა და ისე წავიდა, დავაბრუნო და ისე „დავიჩემო“, ვიდრე
ამის წარმოდგენა შეიძლება. შემიძლია დავხატო ისეთი დილაც, რომელიც არასდროს გათენებულა,
გავბედო ის რასაც ვერასდროს გავბედავ, შემიძლია გავაფერადო ყველა უფერული დღე, მოვინანიო
ყველაფერი და უკეთესად ვისუნთქო.მაგრამ ეს ყველაფერი თვალის გახელით ერთ წამში ქრება
და ვხვდები, რომ ესე გაცილებით უფრო ბნელა....