მომაცილეთ თაავიდან თუ შეიძლებოდესსს....
გთხოვთ მომანიჭეთ სიამოვნებაა და მიხსენით ამ არარეალური
ფიქრისგანნ..
ბატონებო და ქალბატონებო, მსმენელო, მკითხველო, ფანტაზიორო
და უბრალოდ მცხოვრებოო ამ ქვეყნადდ, გაარწმუნებთ ვხედავ ჩემსს ძილს, ჩემსს უმოქმედობასს“ მიუხედავად ამისა არ მინდაა გამოფხიზლებაა, დავიღალე ტკივილებით. უყვარხარ“ გიყვარს“ შვილი სრულიად ხორცშესხმაული ფანტაზიაა, ისეთი ყოველი მშობელი რომ ნატრულობს და რომ ვერაფრით აუხსნიაა თუ როორი უნდა იყოსს კონკრეტულად, რა უყვარდეს, რა ძულდეს, რისი წამდეს და რისი არა.
ასეე ცხოვრების ბოლომდეე სიყვარულით და ჰარმონიით, ის
აიტანს შენი მეამბოხე, დაუოკებელი სულის დრო და დრო პარატა სისულელების გამოვლინებასს
და არასოდეს დაგტოვებს მარტო..თავზარდამცემი სიტყვებია ხოოო...!!??
დარჩე სულ მარტო..
მილიარდობით ადამიანი და ყველას ეშინიაა მარტოობისს.....
სიმარტოვესს სიკვდილთან აიგივებს ჩვენი ტვინი.
კომუნიკაცისს გარეშე შენ თვითონ გრძნობ შენს სიკვდილს და ცდილობ შეეჩვიო კიდეც მას...
იცხოვრო შენივე სიკვდილში, აი შენი მთავარი მოწოდება,
მთელი იდეა და ფანტაზიაა, იმდენად ძნელია დათგურვნა თვითოეულ ჩვენგანში ამპარტავანი ელემენტებისა. რომ იმაზეც წამსვლელები ვართ, რასას სიმარტოვე ქვია, რასაც ქვია იტვირთო
თავზე ზეციური პასხისგებლობა. ადამიანებს, მილიონობით, მილიარდობით ადამიანს დაუმსხვრიო რწმენით შეჭედილი სხივსავსე ზეცა და მის ნაცვლად ახლად აღმოჩენილი პლანეტის გრუნტში მოპოვვებული მატერით შექმნილი დრეკადი, სუპერგამტარი შუშით დაუხუროო იგი.
ადამიანი რწმენის გარეშე...
თავზარდამცემი სიმარტოვის განცდაა..
უსასრულოდ დიდი ამპარტავნებით გადიდგულებული, ცასმხრებშემდგარი ციცქნა არსება.
დარწმუნებული ვარ არ გაგიჭირდებათ ამის წარმოდგენა.
მაგრამ დავანებოთ თავი ასეთ ზოგად ფერებს და მიმოვიხედოთ
ირგვლივ, შევხოთ საგნებს ჩვენს ხასიათს რომ ატარებენ, ნივთებს რომლებსაც ყოველდღე ვიყენებთ.
გრძნობ?? რომ სიცოცხლე თავის კვალს ტოვებს შენი მეოხებით.
ისინი ცოცხლობენნ....
ისინი მოძრაობენ დროში.
ვინც დაკვირვებია მიმხვდარა დროის სიჩქარეს, მის ცვალებადობას,
მის მზაკვრულ ჩანაფიქრს..
ის ყოველთვის გაიძულებს დაეჭვდე და გამოცადო.
მახსოვს ბაშობისას, მამა გვკითხავდა ხოლმე მე და ჩემს ძმასს „ტბას ხედავთ?“
ორივენი იქით ვიყურებოდით საითაც მამა იშვერდა ხელს
და ვყვიროდით“ ვხედავთ, ვხადავთ. წაგვიყვანე ბაზალეთზე რააა“
სინამდვილეში არასოდეს დამინახია..
მის მერე ბევრჯერ ვცადე მაგრამ არ გამომივიდა. არის რაღაც ღმრთისეული ბავშვის თვალებში, რომელსაც მერე, ნელ-ნელა
ფლანგავს“
ჩვენი რეალება, ცვალებადი და მაცდური.
დრო და ნაძაეცვი მატერით შექმნილი სინამდვილე.
ნეტავ სად არის ჩემი ადგილი???!!
ღმერთია ყოველივეს შემკვრელი და შემართებელი, მისი იდეა
სიმარტოვის წინააღმდეგია.
ურწმუნოება მიდის სიმარტოვისკენ..
ვისაც ადამიანის აღარ სწამს, მას არც ღმერთის წამს
მთავარი არ არის იპოვო
მთავარია შეინარჩუნო...
და თუ არა გწმას მარადისობის???!!
მაშინ???
მაშინ შენთვის ყველაფერი ტკივილია, გარდა ერთისა იწამო სასრულის, მიედარო რომელიმე ბაქტერიას რომელსაც
საოცარი თვისება გააჩნია შეეგუოს გარემოს და წარმოქმნას შთამომავლობა რომლებიც ასევე განაგრძობნენ დაუსრულებრივვ..
მოიცათ!!!
მოიცათთ!!!
და სადა ვარ აქ მეე???
ასეთ მაშტაბურ წრებრუნვაში როგორ ვიპოვო თავი, რომელ
გვარს მივეკუთნები და სადამდე უნდა მივიდეს ის რომ სულიერი მისია შეასრულოს როგორც ერთმა დიდმა ორგანიზმაა.
სიცოცხლეს ქმნის შეგრძნეები,
ისინი მარადიულად არსებობენ და ერთ ხასიათს ატარებენ.
ძნელია დაძლიო თავსს და შეიყვარო ადამანები როგორც შენი
სხეული, შენი ნაწილი“
გამოავლინო მარტოობის შიში გამოავლინო ის რასაც ასე საგულდაგულოდ მალავვ..
ძნელია მაგრამ უნდა შევძლოთ
თუ გვინდა შევქმნათ უკვდავი ორგგანიზმი უნდა შევიყვაროთ
თუმცა რა გითხრათ, რით განუგეშოთ??!!
ყველას კარი აქვს გამოკეტილი..
გთხოვთ დამიხსნათ, გთხოვ, . გევედრებით შემოქმედნო მომაცილეთთ“
მომაცილეთ თავიდან თუ შეიძლებოდეს..
გთხოვთ მომანიჭეთ სიამოვნებაა და მიხსენით ამ არარეალური
ფიქრისგანნ.
მე ვცხოვრობ შენს უცნაურ ორგანიზმში სიცოცხლევ
მე ვხდავ ამ სხივს
და ნათლად ვგრდძნობ როგორ მოძრაობს სამყაროო...
ღმერთს თუ არ ეტყვი შენ:,,განვედ,მიმატოვე!"