ზოგიერთი ადამიანი ოცნებობს, ნაკლები იმუშაოს და ბევრი მიიღოს, მაგრამ დასვენებით რომ დატკბე თადაპირველად უნდა დაღლა იგრძნო.

ცალკეული ადმიანი უნდა იღწვოდეს თავის ადგილზე, მაგრამ არის

შრომა როელიც აუცილებელია ყველასთვის, ეს არის მიწაზე მუშაობა

მიწა არამარტო საზრდოს აძლევს კაცს არამედ კიდევაც კურნავს მას.

როდესაც უფალა აკურთხა ადამიანის მოდგმა, ოფლითა მისისთა მოეპოვებინა პური თვისი არსობისა, ეს იყო არა დასჯა არამედ დალოცვა. შრომის დროს ადამიანი აუხსნელ სიამოვნებას განიცდის.

ღმერთი არის შემოქედი ჩვენი გულისა. იგი ნანსწმენდს და განაახლებს მას, ოღონდ ხელი არ უნდა შეუშალოთ და ჩვენი ნება არ უნდა დაუპირისპიროთ მის მაცხოვნებელ და აღმადგინებელ ძალას.

ეს კი გულისხმობს ღვთის ცნებების და კანონების აღსრულებას.

ისევე როგორც სუფთა წყალში მკვეთრად აირეკლება ტყე, მზე, ცა ასევე სუფთა გულში აისახება ღმერთი.

ასეთი გული ბეთლემის გამოქვაბულს ემსგავსება, ასეთ გულში იშვება მაცხოვარი და არა მარტო იშვება, მუდმივად დაივანებს იქ.