სულ მეუბნებიან რო ჩემი მოსაწონი არაფერი გამოდგა და ვერ მისახელებენ ვერაფერს,რაც კარგია და მოსაწონი. არ ვარ კონფლიქტური ადამიანი,სიმართლე და ჩემს მორალურ პრინციპებს ვერ იტანენ,ეს არის პრობლემა და არა ის რო მე ვიღაცას შეგნებულად ვერჩი. როცა უფროსი ხარ და შენც თავს უფლებას აძლევ თანამშრომელი გალანძღო,იყენებ მის გაჭირვებას და როცა გეტყვი,ვინ ჩემი ფეხები ხართქო... ეს კონფლიქტი კი არ არის,ეს არის სიმართლე უფროსის არაპროფესიონალიზმზე. როცა მასწავლებელი დორბლიანს უწოდებს ბავშვს და ამაზე რეაქცია გექნება,ეს კონფლიქტურობა არ არის,ეს არის სწორი ქმედება და ის მასწავლებელი გასაგდები არის სკოლიდან. თუმცა ჩემნაირებს კონფლიქტურებს ეძახიან და მივიწყებულები არიან,ჯანდაბას ჩემნაირები და პირადად მე,სადაც წახვალთ ასეთი მიდგომით მაგასაც ვნახავთ და მერე შვილიშვილებს მოუყევით ამაზე,თუ გყავდათ რა თქმა უნდა.

ამას წინათ,რაღაც ქონებას ვიფორმებდი და ნოტარიუსთან ვიყავი ჩაწერილი. დაბარებულ დროზე მივედი და ნოტარიუსის თანაშემწე მეუბნება,ონლაინი არის და დალოდება მოგიწევსო,შეიძლება ვერც მოესწორს დღესო. ვუთხარი,რატომ არ დამირეკეთ და არ გამაფრთხილეთთქო,არ მოვიდოდი და არ დავეყუდებოდი აქ,ამ წუთას ხო არ გაიგეთ ამ ონლაინის შესახებ და ეს დაგმილი ხომ იყოთქო. ამ დროს,ვიღაც მოქალაქე იყო ჩემსავით მისული და იმ თანაშემწეს დაუჭირა მხარი,ასე ხდება ხოლმე და წესია ასეთიო. ამაზე გადამეკეტა,არასწორი წესი რანაირად შეიძლება იყოს,დედა ვაგინე და იმ ნოტარიუს აღარ გავკარებივარ. ახლა ისმის კითხვა,კონფლიქტური მე ვარ თუ არასწორის წესად მიღება არის პრობლემა? ქვეყანა და ხალხი ხომ ცხოვრობს,არასწორი სწორი რატომ გონიათ? ხომ არის წესი,რო ადამიანს არ უნდა მიაფურთხო და როცა აფურთხებენ,ხოლო მერე ამას წესად გასაღებენ,ნერვებს შეინარჩუნებ? ამაშია საქმე და ეს ქვეყანა ტ რ ა კ შ ი ა უკვე დიდი ხანია და გზას ვერ პოულობს იქედან გამოსაძრომად,ბევრი ქაქია და გაჭედილია

თუმცა გატყუებთ,ვიცი და ვიცოდი,რას მერჩოდა და რა უნდოდა. ჩაძახე და ამოძახე არასოდეს ვყოფილვარ,რაც არ მომწონდა პირდაპირ ვამბობდი და ვერ ვიტანდი ადამიანების დაჩაგვრას ბავშვობიდან და მათთვის შეურაწყოფის მიყენებას. ერთხელ,ასე უთხრა ჩემს კლასელს,ბოჩოლას სახით რატომ იყურები,დორბლიანი ხარო და როცა ამაზე რეაქცია მქონდა,მერე დაიწყო კონფლიქტი. კი,29 მოსწავლე ვიყავით კლასში და მე გამოვხატე პროტესტი მარტო,რადგან ის ჩემი კლასელი გაჭირვებული ოჯახიდან იყო,თავიდანვე დაჩაგრული და დათრგუნული,ეს იყო მიზეზი რატომაც ექცეოდნენ ეგრე. ფეხებზე მკიდია,მეკიდა და მომავალშიც იგივე იქნება,ჩემთან ერთად ვერავის ვერ მიაყენებენ შეურაწყოფას მხოლოდ იმის გამო რო ის ღარიბია ან რაიმე ნაკლი აქვს. ეს ბავშვი ჩემთან ურთიერთობდა მარტო,რადგან სკოლაში ერთადერთი ვიყავი,ვინც მას თანასწორად თვლიდა და ასეც იყო,არავისზე მეტი და არავისზე ნაკლები არ ვყოფილვარ არასოდეს.ასე გამზარდეს და მადლობა ჩემს მშობლებს ამისთვის. ჩემი თავი ჯანდაბს,აღარ გავაგრძელებ ამაზე. უბრალოდ,ეს გიჟი ხალხი ისევ სკოლაში ასწავლის და არავის აზრად არ მოსვლია მათი სკოლებიდან გაშვება. ნაცობა და ქოცობა არაფერ შუაში არ არის აქ,გიჟს პარტიულობა არ აქვს და ეს ამ ზედელაშვილმაც კარგად იცის,მაგრამ ტილაობს რაღაცას. მე ვამბობ რო მთლიანად სისტემა არის შესაცვლელი/დასანგრევი,თუ გვინდა რამე და არა ისე რო კოსმეტიკურად რაღაცეების გაკეთება. ქვეყანამ უნდა მიხედოს განათლებას,ჯანდაცვას და ჯარს,თუ ქვეყანა ხარ ეს პირველი უნდა გააკეთო და რომელია მიხედული? არცერთი და დიახ,ჩვენ ქვეყანა არ ვართ. ეს არის შიზოფრენიკთა კლუბი,მთლიანი ქვეყანა დიდი ფსიქიატრიულია და მეტი არაფერი. თან იმასაც ამართლებს,ჩვენში რო ამბობენ,გიჟები თავისუფლები არიანო და ხომ არიან? თავისუფლება არის,ოღონ პასუხისმგებლობის გარეშე და ეს არის სიგიჟე

ჩვენ რასაც გვასწავლიდნენ იმასვე ასწავლიან,რა ჩვენს დროს რამე განსხვავებული ხდებოდა? უბრალოდ,დავამთავრეთ სკოლა და ახლა გვგონია რო ინგრევა ყველაფერი,მსგავსი გიჟები სულ იყვნენ სკოლაში და სამწუხაროდ,კიდევ იქნებიან. 33 წელია ერთიანი სასაწავლო გეგმა არ არის,რა გვინდა ქვეყანას და რა უნდა გაკეთდეს. ბარდაგია ახლაც,იყო და მომავალშიც იქნება. სულ ვამბობ,კიდევ კარგი შვილები არ მყავს,ამათთან ბავშვებს არ გავუშვებ.ქართველი მშობელი არის მაზოხისტი ჩვეულებრვი,ასეთ გიჟებთან შვილებს უშვებენ და მშიდად ცხოვრობენ.
ერთი მასწავლებელი მყავდა,ტესტეტბს გვაწერინებდა და მაგრად ვწერდი ამ ტესტს,თუმცა ნიშანს არ მიწერდა,მედავებოდა იწერ და მაგიტომ გაქვს ყველა სწორი პასუხიო. ერთხელ თავის მაგიდასთან დამსვა,ისევ ყველა სწორი პასუხი და ისევ ნიშნის გარეშე დარჩენა,მიზეზი იგივე იყო. იმდენად გიჟი იყო რო იმასაც ვერ ხვდებოდა,თუ ვიწერდი ვიღაცისგან,მარტო მე მქონდა ყველა პასუხი სწორი და საიდან უნდა გადამეწერა ან ვისგან. ერთხელ ჯიბეები ამოვიბრუნე,განცალკევებით დავჯექი და დავუწერე ტესტი,ყველაფერს ვუპასუხე და მაინც ნიშანი არ დამიწერა. ეგ კიდევ არაფერი,გამოცდაზე ვადიოდი ისეთ დაბალ შეფასებას მიწერდა. ეს ყველაფერი ყველამ იცოდა,დირექტორით დაწყებული დამლაგებლით დამთავრებული,თუმცა ის გიჟი ისევ იქ ასწავლიდა. ჩემი მშობელი აპროტესტებდა ჩემთან ერთად,თუმცა როცა მთელი სკოლა შენს წინააღმდეგ არის და სისტემაც,რა აზრი აქვს? ავდექი და სხვა სკოლაში გადავედი,მარა რად გინდა,იქაც იყო გიჟი მასწავლებელი,რას მერჩოდა ვერ ვხდებოდი. კარგი ის იყო რო იგივე საგანი არ იყო და იმ საგანში მაინც ვიღებდი უმაღლეს შეფასებას.

ორი ტუტრუცანა..... ნეტა რას ასწავლიან ბავშვებს