მონადირეები და შემგროვებლები, როგორც ამბობენ ისტორიის წიგნებში, პრიმიტიული ადამიანები არიან, რომლებიც ცხოვრობდნენ ათობით ათასი წლის წინ, სანამ სოფლის მეურნეობას და მეცხოველეობას გამოიგონებდნენ. ეს არის მძიმე ცხოვრება, რომელიც ტომების უმეტესობამ მიატოვა ცივილიზაციების განვითარების გარიჟრაჟზე. მაგრამ ნეპალის ტყეების სიღრმეში არის პატარა მომთაბარე რაუტის ტომი, რომელიც ჯერ კიდევ ნადირობს გარეულ ცხოველებზე და აგროვებს საკვებ მცენარეებს. ფოტოგრაფ ენდრიუ ნიუის მიერ გადაღებული ეს საოცარი სურათები აღმოსავლეთ ნეპალის სურხეთის პროვინციაში აჩვენებს, როგორი შეიძლება იყოს ცხოვრება ძალიან პრიმიტიულ პირობებში. ტომის ყველა წევრს, ასაკის მიუხედავად, შესაძლებელი წვლილი შეაქვს საერთო დასახლების ცხოვრებაში. ახლა უკვე 150-ზე ნაკლები ადამიანია დარჩენილი და ეს ტომი შეიძლება მართლაც მალე გაქრეს.

რაუტის ტომის წევრები მონადირეები და შემგროვებლები არიან. კერძოდ, მათ იციან მაიმუნების დაჭერა, რომლებსაც შემდეგ ჭამენ. ფოტოზე - ტომის ერთ-ერთი უფროსი წარმატებული ნადირობიდან ბრუნდება.

რაუტები დიდად არიან დამოკიდებულნი გარემოზე, რადგან ისინი არაფერს ზრდიან. ფოტოზე ტომის ერთ-ერთი წევრი ხის ტოტს ჭრის.
ტომის ქალებს ფერადი ტანსაცმელი აცვიათ.

ტომის თითოეულ წევრს წვლილი შეაქვს საზოგადოების ცხოვრებაში, იქნება ეს ხეების მოჭრა თუ მარცვლეულის დახარისხება. სურათზე ბავშვს ზურგზე მზა შეშა უჭირავს.
იმის გამო, რომ რაუტები მომთაბარეები არიან, ისინი მუდმივად მოძრაობენ. არავის აქვს რეგულარული სამუშაო და არ დადის სკოლაში. სურათზე გამოსახულია პატარა გოგონა ტრადიციულ სამოსში.
ათასობით წლის წინ მონადირე-შემგროვებლების მსგავსად, რაუტის ამოცანები იყოფა სქესის მიხედვით. ფოტოზე ქალები მარცვლეულს ახარისხებენ და საჭმელს ამზადებენ.

რაუტებს ძალიან უყვართ ხისგან სხვადასხვა ნივთების კვეთა, რომელსაც შემდეგ ცვლიან ტანსაცმელში და საჭიროების შემთხვევაში სხვა საჭირო ნივთებში.

რაუტას შესახებ ძალიან ცოტაა ცნობილი, რადგან მათ ურჩევნიათ კომუნიკაცია მხოლოდ თავიანთ ტომში და იშვიათად უკავშირდებიან დანარჩენ ადგილობრივ მოსახლეობას.

მათი ცხოვრება რთულია და ეს კიდევ უფრო რთულია, რადგან მათი ჰაბიტატები ნადგურდება. ეს ნიშნავს, რომ ისინი იძულებულნი არიან გადაადგილდნენ ძალიან ხშირად.
ბოლო წლების განმავლობაში, რადგან ტყეები გაქრა, რაუტები იძულებულნი გახდნენ სულ უფრო მეტად დაკავშირებოდნენ ადგილობრივ მოსახლეობას.

ტრადიციულად, რაუტები ცხოვრობენ ფოთლებისა და ტოტებისაგან დამზადებულ კარვებში, დამატებითი დაცვისთვის იყენებენ ფერად ქსოვილს.