ინდოეთი არის ქვეყანა, რომელმაც მოგვცა სექსუალური პრაქტიკის უნიკალური გზამკვლევი. ეჭვგარეშეა, რომ ამ ადამიანებმა ბევრი რამ იციან სიამოვნების შესახებ. უფრო მეტიც, ისინი ძველ დროში ითვისებდნენ ხორციელი სიამოვნების ხელოვნებას. მაგრამ ძველ ინდოელებს ჰქონდათ სიამოვნების მიღების კლასიკური და არაჩვეულებრივი გზები და მასთან დაკავშირებული ტრადიციები.


ცნობილია, რომ ძველი ინდოელები მხოლოდ კასტის სექსით იყვნენ დაკავებულნი, ანუ ექსკლუზიურად მათი კასტის წარმომადგენლებთან. სულ ხუთი ასეთი კლასი იყო: ბრაჰმანები - ქურუმები, მეცნიერები, კშატრიები - მეომრები, ვაიშები - ვაჭრები, ხელოსნები, შუდრები - მსახურები და ხელშეუხებლები. ბოლო კასტაში შედიოდა ადამიანები, რომლებიც დაკავებულნი იყვნენ ყველაზე ბინძური სამუშაოებით, როგორიცაა ტყავის დამუშავება, ნაგვის შეგროვება ან სამრეცხაო. როგორც წესი, ისინი ცხოვრობდნენ ქალაქების გარეუბანში და ართმევდნენ ბევრ პრივილეგიას, რომლითაც სარგებლობდნენ სხვა კასტების წარმომადგენლები.

მაგრამ მოსახლეობის ყველა ფენას ერთი მახასიათებელი აერთიანებდა: მათ წარმომადგენლებს შეეძლოთ სექსი მხოლოდ საკუთარი კასტის ადამიანებთან. და თითქმის ყველა კლასს ჰქონდა თავისი უცნაურობები სექსუალურ სიამოვნებებთან დაკავშირებით, რაც თანამედროვე ადამიანებისთვის რთული გასაგებია.


მესამე სქესი


ძველ ინდოეთში საჭურისები ითვლებოდნენ „მესამე სქესის“ წარმომადგენლებად. ეს იმიტომ ხდებოდა, რომ ისინი ორალური სექსით კავდებოდნენ როგორც მამაკაცებთან, ასევე ქალებთან. უცნაურია, მაგრამ "მესამე სქესის" წარმომადგენლებს აქ პატივს სცემდნენ და თითქმის კერპებად აქცევდნენ. ამავდროულად, ინდოელები ერთსქესიანთა ურთიერთობაში მყოფ ადამიანებს ზიზღით ეპყრობოდნენ – ითვლებოდა, რომ ჰომოსექსუალობა თავად ეშმაკმა მოიგონა.

ლესბოსელობაც არ იწვევდა დიდ ენთუზიაზმს სხვების თვალშო. ქალი, რომელსაც სხვა ქალი უყვარდებოდა, შეიძლება მკაცრად დასჯილიყო, რადგან ინდოელები თვლიდნენ, რომ ქალები მამაკაცებისთვის იყვნენ შექმნილი. ისჯებოდნენ თმის გადაპარსვით ან ორი თითის მოჭრით.


“მომღერალი ტრუსები"

ინდოეთში სექსი გამოიყენებოდა არა მხოლოდ ფიზიკური მოთხოვნილებების დასაკმაყოფილებლად, არამედ როგორც კარგი საშუალება მოწყენილობის მოსახსნელად. მდიდარი ინდოელები ხშირად აწყობდნენ დღესასწაულებს, რომლებზეც, მთავარი სტუმრების გარდა, ისინი ასევე იწვევდნენ მომღერლებს ან მოცეკვავეებს, ისინი, როგორც წესი, არ იყვნენ გართობის წინააღმდეგი.
ხშირად ესენი იყვნენ დაქორწინებული ქალები, მაგრამ ქმრის ნებართვით მათ თავისუფლად შეეძლოთ ინტიმური ურთიერთობა სხვა მამაკაცებთან.

მდიდარი კურტიზანები

ინდოეთში არსებობდა კურტიზანების რამდენიმე სახეობა: სამეფო - ყველაზე პატივსაცემი, განიკა - ჰეტაერები (თავისუფალი ცხოვრების წესის მქონე ქალები), დევადასები და დაბალი კლასის მეძავები. პირველები კარგად იყვნენ გაწვრთნილი სიყვარულის ხელოვნებაში და კომუნიკაციის კულტურაში, ამიტომ კლიენტებისგან კარგ ფულს იღებდნენ და პატივს სცემდნენ. განიკები საწოლშიც დახელოვნებულნი იყვნენ და დიდი ცოდნა ჰქონდათ. მათ შეეძლოთ მუსიკალურ ინსტრუმენტებზე დაკვრა, ქიმიის, ლოგიკის ცოდნა და მშვილდის სროლაც კი.
დევადასი, რაც ნიშნავს „ღვთის მონებს“, სიყვარულით მხოლოდ უმაღლესი კასტებიდან სამლოცველოს მნახველებთან კავდებოდა. ყველაზე ნაკლებად „მოთხოვნადი“ დაბალი კლასის მეძავები იყვნენ. მათი კლიენტები, როგორც წესი, ქვეყნის რიგითი მაცხოვრებლები იყვნენ, რომლებიც სექსუალურ მომსახურებაში ცოტას იხდიდნენ და გოგოებს ზიზღით ეპყრობოდნენ.


ღალატი

კასტების უმეტესობას უარყოფითი დამოკიდებულება ჰქონდა მრუშობის მიმართ, განსაკუთრებით თუ სქესობრივი კავშირი ხდებოდა სხვადასხვა კლასის წარმომადგენლებს შორის. ქალები, რომლებიც ღალატობდნენ თავიანთ ქმრებს ქვედა კასტის წარმომადგენელთან, განსაკუთრებით არ ისჯებოდნენ, მაგრამ მათ, რომლებმაც გადაწყვიტეს სურდეთ მაღალი კლასის ქალბატონი, გარანტირებული ჰქონდათ სიკვდილი.

უნდა აღინიშნოს, რომ უმაღლეს კასტებს შორის სექსი მსახურებთან, მონებთან და ხარჭებთან არ ითვლებოდა ღალატად. მაგრამ დაბალი კლასების წარმომადგენლები კი ისჯებოდნენ წესებიდან ოდნავი გადახრის გამო.