გასული თვის ოქტომბერში დაბადებიდან 100 წელი შეუსრულდა ცნობილ ქართველ თეატრის და კინოს მსახიობს გივი თოხაძეს(დაიბადა 20 ოქტომბერს, 1922, ფოთი — გარდაიცვალა . 25 ნოემბერს, 2010) ინსტიტუტის დამთავრების შემდეგ სამი წელი იმუშავა შოთა რუსთაველის სახელობის სახელმწიფო დრამატულ თეატრში (ასრულებდა ეპიზოდურ როლებს ისეთი კორიფეების გვერდით, როგორებიც იყვნენ ა. ვასაძე, ა. ხორავა და სხვ.). 1956 წლიდან ხანგრძლივად და ნაყოფიერად მოღვაწეობდა კინოში. მის მიერ განსახიერებული როლებიდან აღსანიშნავია უშანგი(შ. მანაგაძის "საბუდარელი ჭაბუკი", 1957) მეფოლადე ("დღე უკანასკნელი, დღე პირველი"-რეჟ. ს. დოლიძე, 1959), ლეინტენატი (ბოდიში, თქვენ გელით სიკვდილი“ რეჟ. ყარამან (გუგული) მგელაძე-1965) მაიორი(კუკარაჩა — 1982. რეჟ.— სიკო და ქეთი დოლიძეები.)და სხვა.ამის გარდა მიწვეული იყო არაერთ კინოსტუდიის მიერ ( "აზერბაიჯანფილმი", "ლენფილმი", "ოდესის კინოსტუდია და ა.შ.) თამაშობდა უამრავ საკავშირო ფილმში, განსაკუთრებით შთამბეჭდავი როლი შეასრულა სვერდლოვსკის კინოსტუდიის 1968 წლის მინი-სერიალში "უგრიუმ მდინარე"(იბრაჰიმი)მსახიობს ჰქონდა ჰქონდა გამორჩეული გარეგნობა, გმირის ხასიათის გათავისების არაჩვეულებრივი უნარი, შთამბეჭდავი ხმა.ამის გარდა გახმოვანებული აქვს მრავალი კინოფილმი. მიღებული აქვს სახელმწიფო ჯილდოები.

გთავაზობთ მოგონებებს მსახიობის შესახებ, რომელიც თავის დროზე ჟურნალ "გზაში " გამოქვეყნდა.

- ომი­დან დაბ­რუ­ნე­ბულს, სა­მე­დი­ცი­ნო ინ­ს­ტი­ტუტ­ში უნ­და ჩა­ე­ბა­რე­ბი­ნა, მაგ­რამ ბავ­შ­ვო­ბის მე­გო­ბარ­მა, დო­დო აბა­ში­ძემ გა­და­ი­ბი­რა და სა­ბუ­თე­ბი ერ­თად შე­ი­ტა­ნეს თე­ატ­რა­ლუ­რი ინ­ს­ტი­ტუ­ტის სამ­სა­ხი­ო­ბო ფა­კულ­ტეტ­ზე. აკა­კი ხო­რა­ვა მო­ხიბ­ლუ­ლა გი­ვის ხმით...

ერ­თხელ, მახ­სოვს, გა­და­ღე­ბი­დან შინ ლო­ყა­ა­წით­ლე­ბუ­ლი დაბ­რუნ­და. - რა გჭირს, გრი­მი გის­ვია-მეთ­ქი? - გა­ო­ცე­ბულ­მა ვკითხე. - გრი­მი კი არა, ბე­ლას თი­თე­ბი მატყ­ვიაო, - გაბ­რა­ზე­ბულ­მა მი­პა­სუ­ხა. თურ­მე, ბე­ლა მი­რი­ა­ნაშ­ვილს მე­ტის­მე­ტად გა­მე­ტე­ბით გა­ურ­ტყამს სი­ლა.

უარ­ყო­ფი­თი პერ­სო­ნა­ჟის გან­სა­ხი­ე­რე­ბა მთლად სა­სი­ა­მოვ­ნო არ უნ­და იყოს, არა­და, ამ როლ­მა ბა­ტონ გი­ვის დი­დი პო­პუ­ლა­რო­ბა მო­უ­ტა­ნა. რო­დე­საც მას უშან­გის როლ­ზე ვე­სა­უბ­რე­ბო­დი, მი­სი ხე­ლოვ­ნე­ბით აღ­ფ­რ­თო­ვა­ნე­ბა ვერ დავ­ფა­რე: რა ოს­ტა­ტუ­რად იქე­ცით "ცუდ ტი­პად" - რე­ა­ლუ­რი გი­ვი თო­ხა­ძის ან­ტი­პო­დად-მეთ­ქი!

ლა­უ­რა იაშ­ვი­ლი:

- ეს არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ფილ­მია. გი­ვი მა­შინ წარ­მო­სა­დე­გი, და­კუნ­თუ­ლი მა­მა­კა­ცი იყო. რო­დე­საც რე­ჟი­სორ­მა ლაპ­შინ­მა ნა­ხა, უთხ­რა, - შენ­ნა­ი­რი ინ­ტე­ლი­გენ­ტუ­რი გა­რეგ­ნო­ბის მსა­ხი­ო­ბი ბან­დი­ტის რო­ლის­თ­ვის არ გა­მო­მად­გე­ბაო, მაგ­რამ რო­გორც კი გრიმ­სა და კოს­ტი­უმ­ში და­იწყო სა­სინ­ჯი გა­და­ღე­ბა, სა­ხე ეც­ვა­ლა - ულა­პა­რა­კოდ და­ამ­ტ­კი­ცა როლ­ზე. ფილმს იღებ­დ­ნენ ციმ­ბირ­ში, ჩვენ სვერ­დ­ლოვ­ს­კ­ში ვცხოვ­რობ­დით, გა­და­ღე­ბა­ზე კი ავ­ტო­ბუ­სით დავ­ყავ­დით კა­უ­როვ­კა­ში, სა­დაც უგ­რი­უმ მდი­ნა­რე ჩა­მო­ე­დი­ნე­ბა. თვალ­წინ მიდ­გას, გი­ვი რო­გორ იღებ­და ნა­პი­რი­დან უზარ­მა­ზარ ლო­დებს და მდი­ნა­რე­ში ყრი­და. იქ­ვე არაჩ­ვე­უ­ლებ­რი­ვი ტყე იყო. მა­მა­კა­ცე­ბი თა­ვი­სუ­ფალ დროს იქ სო­კოს საკ­რე­ფად და­დი­ოდ­ნენ, მე­რე ცეცხლს ან­თებ­დ­ნენ, წვავ­დ­ნენ და ასე ვილ­ხენ­დით. ერ­თი სა­ინ­ტე­რე­სო ეპი­ზო­დის გა­და­ღე­ბას ვერ და­ვეს­წა­რი, მაგ­რამ გი­ვიმ მი­ამ­ბო: იბ­რა­გი­მი, შიმ­ში­ლით რომ არ და­ი­ხო­ცონ, ტყე­ში უზარ­მა­ზარ ცხე­ნი­რემს კლავს. გა­და­ღე­ბი­სას მარ­თ­ლა გა­ის­რო­ლა, თურ­მე. გამ­წა­რე­ბუ­ლი ცხე­ნი­რე­მი მის­კენ გა­მოქ­ცე­უ­ლა და გა­დამ­ღე­ბი ჯგუ­ფის წევ­რებს, იარა­ღი რომ არ ჰქო­ნო­დათ, გი­ვი სე­რი­ო­ზუ­ლად და­შავ­დე­ბო­და.