ერთხელ, ღამე, პროვინციაში, სადაც მონასტერი იყო, დიდი თოვლი მოვიდა. დილით მოსწავლეები, რომლებსაც წელამდე თოვლში მოუხდათ გავლა, მედიტაციის დარბაზში შეიკრიბნენ.

მასწავლებელმა შეკრიბა მოსწავლეები და იკითხა:

— აბა, რას იტყვით, რა უნდა გავაკეთოთ ამ სიტუაციაში?

პირველმა მოსწავლემ თქვა:

— უნდა ვილოცოთ, რომ თოვლმა დნობა დაიწყოს.

მეორემ კი თქვა:

— ყველა ჩვენ-ჩვენს კელიებში უნდა ვიყოთ, ხოლო თოვლი თავის გზაზე წავიდეს.

მესამემ თქვა:

— მისთვის, ვინც ჭეშმარიტება შეიცნო, სულ ერთი უნდა იყოს - არის თოვლი, თუ არ არის ის.

მაშინ მასწავლებელმა თქვა:

— ახლა კი მომისმინეთ, მე რას გეტყვით.

მოსწავლეები უდიდესი სიბრძნის მოსასმენად მოემზადნენ.

მასწავლებელმა მათ თვალი მოავლო და თქვა:

— აიღეთ ნიჩფები და საქმეს მიხედეთ!

მორალი: ნურასოდეს დაივიწყებთ იმის შესახებ, რაც მართლა მუშაობს - ეს მოქმედება არის!