ისრაელის III მეფე, სოლომონი (ძვ. წ. აღრ. 965 – 928 წწ.), იყო მმართველი, რომლმაც საკუთარი ქვეყანა ახლო აღმოსავლეთის ზესახელმწიფოდ აქცია... და ის ძველი აღქმის ერთ–ერთი, ყველაზე ცნობილი და ლეგენდარული პერსონაჟია. მისი სახელთან დაკავშირებული ერთ–ერთი ლეგენდა — აურაცხელი სიმდიდრის ფლობას ეხება, რომლის წყაროს ოფირის ოქროს მაღარო წარმოადგენდა.

ექსპერტების აზრით, დღევანდელი სტანდარტებით, სოლომონის ქონება 60 ტრილიონ დოლარს აჭარბებდა, რომლის უდიდესი ნაწილი, სუფთა ოქროს სახით იყო. მეფის სასახლის ინტერიერი და ექსტერიერი, რომელიც ძვ. წ. აღრ. X საუკუნეში ააშენეს, ძვირფასი ლითონით იყო გაფორმებული, ხოლო ტახტი ოქროს და სპილოს ძვლის კომბინაციას წარმოადგენდა, მას ფეხების დასაწყობიც კი, ოქროსი ჰქონდა.

სამწუხაროდ, ბიბლიაში ოფერის მდებარეობის ზუსტი ადგილი დასახელებული არ არის. მეცნიერები თვლიან, რომ სოლომონს, საკუთარი სიმდიდრის გასაზრდელად, კეთილმეზობლური ურთიერთობა ჰქონდა ფინიკიის მეფე ხირამთან, რომელიც, იმ დროს, ტირის სახელით ცნობილ რეგიონს (თანამედროვე ლიბანი) მართავდა.
როგორც ცნობილია, ფინიკიელები სახელგანთქმული მეზღვაურები იყვნენ და მათ, ხმელთაშუა ზღვის მთელს სანაპიროზე, რამდენიმე ფორპოსტიც კი შექმნეს. მეცნიერები ასევე არ გამორიცხავენ, რომ ფინიკიელების სავჭრო ქსელი, მხოლოდ ამ ზღვით არ შემოიფარგლებოდა და ის ატლანტიკის და ინდოეთის ოკეანეების სანაპიროებსაც მოიცავდა.

როგორც უკვე აღვნიშნეთ, მეფე სოლომონის მაღაროს მდებარეობა ცნობილი არ არის და შეიძლება, ის წითელი ზღვის სანაპიროსთან კი არა, მსოფლიოს ნებისმიერ წერტილში ყოფილიყო, საიდანაც მოპოვებული ოქროს გადმოზიდვას ფინიკიელები უზრუნველყოფდნენ.

ერთი ვერსიით, ოფერი აფრიკაში, თანამედროვე ტუნისის ტერიტორიაზე იყო, სადაც აფრების (ლათინური სახელი, რომელიც კართაგენელებმა ლიბიიდან ჩამოსახლებულებს მისცეს) ტომი ცხოვრობდა. თუმცა ეს ნაკლებად სავარაუდოა.
სხვა ვერსიით, მაღარო, შეიძლება, აზიაშიც ყოფილიყო. დრავიდები ძველად, ოქროს ნაკეთობებით, სპილოს ძვლით და ძვირფასი ქვებით იყვნენ ცნობილები. იმ პერიოდში, სანდლის ხე, რელიქტური მცენარე იყო სამხრეთ ინდოეთში. ხოლო, ებრაულ ბიბლიაში, ზოგიერთი სიტყვის ფუძე სწორედ ამ მცენარის სახელს უნდა უკავშირდებოდეს, რაც იმას ნიშნავს, რომ გარკვეული კავშირი ამ ორ რეგიონს შორის არსებობდა.

არიან ისეთებიც, ვისაც სწამს, რომ მაღარო დღემდე იმიტომ ვერ აღმოაჩინეს, რომ მისი სახელი, თარგმნის დროს, დაიკარგა. ბიბლია თავდაპირველად ივრითზე დაიწერა, ხოლო შემდეგ, ბერძნულად ითარგმნა, რომელზეც სახელი – Ophir სიტყვა Ophis–ისგან მომდინარეობს, რაც თარგმანში, «გველს» ნიშნავს.
ბიბლიის მიხედვით, ყველა მოგზაურობა, ოფირის მაღაროს მიმართულებით, წითელი ზღვის პორტიდან – ეციონიდან იწყებოდა. გარდა ამისა, იგივე ბიბლიიდან ცნობილია, რომ ეს მოგზაურობა, დაახლოებით 3 წელს გრძელდებოდა. ამიტომ, ის, ისრაელიდან, საკმაოდ დიდ მანძილზე იქნებოდა დაშორებული.