1945 წლის მაისის დასაწყისში ბრიტანელმა სამხედროებმა ჩაძირეს გერმანული ხომალდები, სადაც ნაცისტების საკონცენტრაციო ბანაკის ათასობით პატიმარი იმყოფებოდა. ტრაგედიის აქამდე უცნობი დეტალები აღწერა სპეცსამსახურების ისტორიკოსმა დიმიტრი ხოხლოვმა.

1945 წლის 3 მაისს, ბალტიის ზღვაში, ლიუბეკის ყურეში, სამეფო საჰაერო ძალების სამხედრო მფრინავები თავს დაესხნენ ნაცისთა გემებს: "კაპ არკონას", "ტილბეკს"და და "დოიჩლენდს", რომლებშიც 12 ათასი ადამიანი იმყოფებოდა.აქედან მხოლოდ ათასზე ოდნავ მეტი გადაჩა.

ხოხლოვმა წარმოადგინა თვითმხილველის, ვასილი სალომატკინის წერილი, რომელიც 1949 წლის 2 მაისს სახელმწიფო უსაფრთხოების სამინისტროს გაუგზავნა.

მასში ტრაგედიის მოწმე წერს, რომ მფრინავებმა ყურადღება არ მიაქციეს გემებზე ჩამოკიდებულ თეთრ ბაირაღებს.

”ბრიტანელმა მფრინავებმა, ფაშისტების მსგავსად, ყველაფერი უგუველყვეს, ყურადღება არ მიაქციეს გემზე აღამართულ თეთრ დროშას, ყურადღება არ მიაქციეს გემბანზე მყოფ ადამიანებს, რომლებიც ხელს და თეთრ პერანგებს იქნევდნენ, სიცოცხლის გადასარჩენად მოწყალებას ითხოვნდნენ და გააგრძელეს გემების დაბომბვა. დაბომბვა ხდებოდა ძალიან დაბალ სიმაღლეზე, ”-

აღსანიშნავია, რომ გემზე სსრკ-ს გარდა იმყოფებოდნენ ტყვეები 25 ქვეყნიდან(აშშ, საფრანგეთი, იტალია, პოლონეთი, ჩეხეთი და სხვა)

სალომატკინი ასევე წერს, რომ ”კაპ არკონას" ჩაძირვის ადგილიდან დაახლოებით ერთი კილომეტრში, ტორპედოიანი კატერები გამოჩნდნენ.

"მათი დანახვისთანავე მათკენ გავცურეთ, ვიფიქრეთ რომ ისინი აგვიყვანდნენ და გადაგვარჩენენ.მოხდა პირიქით . კატერზე მდგომმა ჯარისკაცებმა მცურავ პატიმრებს ავტომატებიდან ცეცხლი გაგვიხსნენ"-ასე აღწერს მოვლენებს სოლომატკინი.

ვინც გადარჩა, ბანაკში მოხვედრის შემდეგ ბრიტანელი ჯარისკაცები სცემდნენ და მოკვლით ემუქრებოდნენ შედეგად, ყოფილ პატიმრებს თავდაცვის მიზნის იარაღის ხელში აღება მოუწიათ.

ხოხლოვის ვარაუდით, ინგლისელება ლუბეკის ხელში ჩაგდებისთვის მთელი ძალების კონცეტრირება მოახდინეს .მთავარი პოლიტიკური მიზანი იყო დაესწროთ საბჭოთა ჯარებისთვის. მათი ამოცანა იყო საომარ მოქმედებებში მათი უშუალო ჩართულობა და წითელი არმიის კონტროლის აღკვეთა ამ ტერიტორიაზე, რაც ბრიტანულ ჯარებს დანიის მიმართულებით შეტევის განვითარების საშუალებას მისცემდა.