ხშირად ქალაქში მცხოვრები საზოგადოების ნაწილი "ცხვირაწეული" საუბრობს სოფელზე და სოფელში მცხოვრებ ადამიანებზე და იმაზე კი არ ფიქრობენ, რომ სოფელშიც ჩვეულებრივი ადამიანები ცხოვრობენ და სულაც არაა სათაკილო სოფელში ცხოვრება.
ცხოვრებამ ბევრი რამ მასწავლა და როცა მეკითხებიან თუ სად ვცხოვრობ ეგრევე ჩემს სოფელს ვუსახელებ, ეს ერთგვარ ტესტად მექცა ადამიანების გამოსაცდელად.
ზოგიერთი პასუხის მიღებისთანავე ამბობს: აა, სოფლიდან ხარ? ასეთ ადამიანებს, როგორც წესი არ ვიახლოვებ და მათთან მუდმივ დისტანციას ვიკავებ, თუმცა ყველა შემთხვევაში ვეუბნები ქალაქელი, რომ ვარ მაგრამ ქალაქის სახლში ცხოვრებას მუდამ სოფლის მშვიდ გარემოში ყოფნას, რომ ვამჯობინებ. მოგეცათ ლხენა მერე ეცვლებათ განწყობა, მაგრამ მე უკვე ასეთ ადამიანებთან სიახლოვეს ყოფნის სურვილი მიქრება.
იგივე დამოკიდებულება ბევრჯერ შემიმჩნევია სოფელში მცხოვრებ გოგონებთან დაკავშირებით, არ ვიცი რატომ ფიქრობს საზოგადოების ნაწილი, რომ სოფელში დაბადებული და გაზრდილი გოგო აუცილებლად "გაუთლელი" და ხეპრეა.
არც ისაა "ახალი ხილი" ქალაქელი სადედამთილოები სოფლელ სარძლოებს, რომ იწუნებენ მათი "სოფლელობის" გამო.
ეს მარტო საქართველოს ან თუნდაც რუსეთის პრობლემა არაა, ეს პოსტსაბჭოური სენია, რომელზეც საზოგადოების ჯანსაღი ნაწილის რეაგირება ჭირდება.
"კარგი გოგოა, მაგრამ სოფლელია"-ეს ფრაზა დარწმუნებული ვარ ბევრ თქვენგანს მოუსმენია.
საქართველოზე თავი შევიკავე და გთავაზობთ რუსი ეროვნების სოფელში მცხოვრები გოგონების კოლაჟს, ვფიქრობ მოგეწონებათ.