ადამიანებს უძველესი დროიდანვე სურდათ მომავლის და ბრძნული რჩევების მოსმენა, ამიტომ ყველა ცნობილ კულტურას ჰქონდა ამ მიზნის მისაღწევი სხვადასხვა ხერხები. წინასწარმეტყველებით ინდივიდუალურად ან ორგანიზებულად იყვნენ დაკავებული. განსაკუთრებულ წარმატებებს ამ საქმეში ანტიკური ხანის ბერძნებმა მიაღწიეს.

საბერძნეთის უძველეს ორაკულად დოდონა ითვლება, სადაც წინასწარმეტყველებები ზევსის სახელით წარმოითქმებოდა(ორაკული-პიროვნება ან ინსტიტუტი, რომელიც წინასწარმეტყველების ან ბრძნული რჩევის წყაროდ აღიქმებოდა). ყველაზე ცნობილი კი–დელფოს აპოლონის ორაკული იყო.

დოდონას ორაკული, ის რაც მისგან დარჩა

დელფოს ორაკული. პითია

თუმცა იყო უჩვეულო ორაკულებიც. მაგალითად, ნეკრომანტიონში წინასწარმეტყველების მიღება არა ოლიმპიური ღმერთისგან, არამედ საკუთარი ნათესავებისგან შეიძლებოდა, ოღონდ...გარდაცვლილი ნათესავებისგან.

მისტიკური ადგილი

აქერონის ნეკრომანტიონი მდებარეობდა ეპირში (საბერძნეთის ისტორიულ-გეოგრაფიული ოლქი), ქალაქ პარგას შორიახლოს, პერსეფონეს საკურთხევლის ქვეშ. დღესდღეობით, ის მეცნიერების მიერ ჯერჯერობით ერთადერთი აღმოჩენილი მიცვალებულების ძველბერძნული ორაკულია.

ორაკულის ადგილი შემთხვევით არ აურჩევიათ. მის უშუალო სიახლოვეს ხომ ჰადესის სამეფოს (მიცვალებულთა სულების მიწისქვეშა სამეფო) ხუთი ცნობილი მდინარიდან სამი აქ მიედინება: 1. აქერონი-მწუხარების მდინარე. ლეგენდების მიხედვით, სწორედ ამ მდინარეზე გადაჰყავდა ქარონს მიცვალებულთა სულები, 2. კოკიტუსი-გოდების მდინარე და 3. ფლეგეტონი-ცეცხლოვანი მდინარე ან მდუღარე სისხლის მდინარე.

მითოლოგიური აქერონი

სამივე ამ მითოლოგიურ მდინარეს სრულიად რეალური ორეულები ჰყავს ეპირის მიწაზე. ეს მდინარეები აქერუსიას ტბაში ჩაედინება და ნეკრომანტიონიც აქ მდებარეობს.

აქერონი დღეს

სწორედ ამ ორაკულით, თუ ჰომეროსს დავუჯერებთ, ისარგებლა ცბიერმა ოდისევსმა, ჰადესის სამეფოსკენ მიმავალი გზა რომ გაეგო.

დღესაც, ისევე როგორც ათასწლეულების წინ, ძველი საკურთხეველი ხეების სიმრავლით შეიძლება ამოიცნოთ. რა თქმა უნდა, ძირითადად აქ კვიპაროსებია-სიკვდილისა და მიცვალებულთა სიმბოლო ხმელთაშუაზღვისპირეთის ყველა ხალხების კულტურებში.

უძველეს დროში, პერსეფონეს საკურთხეველი, რომელსაც ორაკული ეკუთვნოდა, მდებარეობდა ტბის შუაგულში არსებულ კუნძულზე. ახლა ეს ტბა თითქმის მთლიანად დამშრალია, მდინარეებზეც იგივე შეიძლება ითქვას, ასე რომ ამ ადგილის ძველი დიდება და მისტიკური ატმოსფერო შეიძლება მხოლოდ წარმოვიდგინოთ.

როგორ უნდა მიეღოთ წინასწარმეტყველება

თუ დელფოსში წინასწარმეტყველებას ქურუმი ქალი-პითია (სიბილა) წარმოთქვამდა, აქერონის ნაპირებთან მიცვალებულთა წინასწარმეტყველება უშუალოდ მომლოცველს უნდა მოესმინა. გასაგებია, რომ ასეთი მისიისთვის მას გულმოდგინედ ამზადებდნენ განსაკუთრებული რიტუალების მეშვეობით.

კუნძულზე მისვლისთანავე, "იმ ქვეყნიდან" ამბის მიღებისთვის, პირს ღამე, ხანდახან კი რამდენიმე ღამე, უსარკმელო შენობაში უნდა გაეტარებინა. ასეთი უჩვეულო და შიშისმომგვრელი ატმოსფერო, ჩვეულებრივ ადამიანებზე ალბათ უკვე დაუვიწყარ შთაბეჭდილებას ახდენდა.

ამ "კარანტინის" შემდეგ აღელვებული ადამიანი შეჰყავდათ საკურთხეველში და ნებას აძლევდნენ ორაკულისთვის ძღვენი მიერთმია. ყველა დადგენილი ცერემონიის შემდეგ მომლოცველს აძლევდნენ ძლიერი მცენარეული ჰალუცინოგენის (Lupinus-ხანჭკოლა) მარცვლებს, ჩაჰყავდათ ბნელ მიწისქვეშეთში და აქ იგი აღმოჩნდებოდა იდუმალ ლაბირინთში. სიჩუმე და წყვდიადი თავისთავად გამანადგურებლად მოქმედებს ადამიანზე, ამ ავისმომასწავებელ შენობაში კი შიშისმომგვრელი აჩრდილებიც დაძრწოდნენ. გაბრუებულ მომლოცველს ასეთი სპეცეფექტების ზემოქმედებით უკვე მოლანდებები ეწყებოდა. ასეთი სერიოზული "დამუშავების" შემდეგ საღად მოაზროვნე ადამიანიც კი იჯერებს მისტიკას და საუბარს თვით ჰადესთანაც კი იწყებს, მითუმეტეს, რომ ქურუმები თავიანთ ხელოვნებას საუკუნეების მანძილზე ამუშავებდნენ.

საინტერესოა, რომ არქეოლოგებმა მიწისქვეშა ოთახებში აღმოაჩინეს მექანიკური მოწყობილობები, რომლებსაც შესაძლოა ქურუმები მალულად იყენებდნენ, მომლოცველისთვის გაცოცხლებული მიცვალებულის დამაჯერებლობისთვის.

ახლა იმ ლაბირინთებისგან, სადაც ნეკრომანტია ხდებოდა, ანუ მიცვალებულთან ურთიერთობა, დარჩა მხოლოდ რამდენიმე კედელი. მაგრამ მეცნიერებმა შესძლეს შეედგინათ საკურთხევლის ყველა შენობის დაწვრილებითი გეგმა.

ძნელი სათქმელია, იმ ადგილს ანომალური თვისებები ნამდვილად გააჩნდა თუ არა, მაგრამ ძვ.წ. 167 წელს, რაღაცით შეშინებულმა რომაელებმა, უბრალოდ გადაწვეს საკურთხეველი, შუასაუკუნეებში კი ამ ადგილზე ქრისტიანული მონასტერი ააგეს. ეს ყველაფერი კიდევ ერთხელ გვარწმუნებს ამ ადგილის გარკვეულ მისტიკურ ძალაში. ტაძრებს შუა საუკუნეებში "უბრალოდ ისე" არ აგებდნენ. და არც წვავდნენ.

იხილეთ სხვა სტატიებიც:

რა მეთოდებს იყენებდნენ შორეულ წარსულში არასასურველი ფეხმძიმობისგან თავის დასაცავად

ჩვენი წინაპრების თმის მოვლის მეთოდები(დამწვარი ვირთხის ფერფლი, კაკლის ნაჭუჭის ნახარში და ა.შ.) და ვარცხნილობები

კიოლნის დაუმთავრებელი ტაძრის წყევლა? ტამპლიერების დიდებული გოთიკური ტაძრები

არქეოლოგებმა დაადგინეს, ვინ და რატომ ამტვრევდა ძველეგვიპტურ ქანდაკებებს ცხვირებს

დოქტორი ფაუსტი ქ. პრაღიდან გაემგზავრა ჯოჯოხეთში?

"კოსმიური საჩუქარი" ტიბეტელი ბერებისთვის, რომელიც ამჟამად მოსკოვში ინახება

რატომ ბერდებიან ადრე მარიხუანის მოყვარულები და რა აღმოაჩინეს მის კვამლში